Einde?

Dit is dan alweer de laatste blog in het prachtige Azie... Overmorgen kom ik aan in Amsterdam, wat een behoorlijk vreemd gevoel naar boven brengt. Aan de ene kant lijkt het me erg leuk iedereen weer te zien, maar ook zou ik maar al te graag lekker door willen reizen. Het is dus een beetje dubbel, we zien wel hoe het afloopt.

Ben momenteel in Thailand Bangkok enigszins aan het voorbereiden voor Nederland. We zijn vanuit Luang Prabang naar Vang Vieng gegaan. Daar grotten bekeken en genoten van de prachtige natuur in Laos, maar ook in een rubberbandje door de Mekong gedobberd met een bucket geestverrijkend vocht in de hand. Heel veel mensen ontmoet en ontzettend genoten. Zijn met drie engelsen vervolgens naar de hoofdstad Vientiane gevaren. In een kajak een paar uur ons uit de naad gewerkt, maar we hebben het gehaald. Hoewel we hevig verbrand waren en de spierpijn niet mis was, ben ik toch blij dat we het op die manier gedaan hebben. Toen de grens weer over richting Nong Khai City, een leuk grensplaatsje waar Joey zijn eerste instrument heeft aangeschaft.

Toen door naar Bangkok, waar we gisteren ons eerste optreden hadden op de barstraat met Joey's nieuwe Keyboard. Vandaag naar het paleis gegaan wat ik eigenlijk een beetje vond tegenvallen. Bangkok is niet meer zo onbekend voor ons en daarom hebben we besloten morgen een tour net buiten de stad te doen. We zullen tijgers en drijvende markten zien, dus ik ben erg benieuwd.

Nu mijn tas inpakken: iets wat eigenlijk wel een gewoonte is geworden. Ik sta er nog steeds niet bij stil dat dit de laatste keer is. Maar ik heb een uitstekende tijd gehad en zou voor geen goud deze ervaring willen missen.
Dus dit was dan het einde van het Azie hoofdstuk...
Maar als het aan mij ligt is dit boek nog lang niet uit!