Welcome To The Jungle!

Na een behoorlijk lange tijd luxe, hebben we uiteindelijk toch de handen uit de mouwen gestoken. Na Krabi zijn we als een speer doorgegaan naar Bangkok, om maar niet in de plenzende regen te zitten. Daar dan een nachtje geslapen om vervolgens de trein naar Chiang Mai te pakken. Prachtige stad, maar veel hebben we er niet van gezien. Zijn de dag erna meteen op pad gegaan: een tour door de jungle!

Een jungle wil ik het niet echt noemen, maar het was wel leuk. Beetje uitkijken voor de vele gevaarlijke slangen en spinnen (die we uiteraard niet gezien hebben) terwijl we de bloedzuigers van onze voeten afplukken. Eerste dag was vooral veel lopen... En met veel lopen bedoel ik ook echt veel. Sinds Tibet niet meer zoveel inspanning gedaan, maar ik ben dan ook behoorlijk lui geweest.
Eindelijk kwamen we dan aan in het dorpje waar we de nacht zouden doorbrengen. Een paar buffels, kippen, honden, katten en een varken hielden daar de wacht en er werden al grapjes gemaakt als: welk van deze smakelijke hapjes zal ons avondeten worden. Uiteindelijk bleek het varken de gelukkige te zijn.
Echter niet als avondeten, dat bestond gewoon uit rijst en ei. Later op de avond toen we gezellig met zijn allen liedjes aan het zingen waren, hoorden we pas het gekrijs van het speenvarken. Wij hadden eigenlijk vrij weinig door, maar een paar minuten later kwam er een man naar ons toe om te vertellen dat het varken dood was en het nu gingen villen.
Uiteraard gelijk de gitaar aan de kant gezet en met camera in de hand naar beneden gerend. Wel netjes gevraagd of ik er foto's van mocht maken, wat geen probleem bleek te zijn.
Het varken lag op haar zij terwijl de inwoners haar huid verwarmden met fakkels. Onze gids ging er vervolgens overheen met een schoffel. Erg raar beeld, maar wel een hele belevenis. Later werd ook de buik enzo opengesneden, maar ik zal u de details besparen (het staat allemaal op video) Het vlees was echter heerlijk, veel verser kan u het niet hebben.
De volgende dag weer een paar uur gelopen, maar gelukkig stond er meer op de planning. Na het lopen kwamen we aan bij de olifanten. Dus wij op zo'n mega beest, wat eigenlijk totaal niet comfortabel is. Leuke ervaring, maar ik zou het niet nog een keer doen. Na het toch wel ongemakkelijke ritje op de olifant, gingen we de rivier af op een nogal krakkemikkig uitziend vlot. De gids, drie meiden, Joey en ik op het ene vlot, de tweede gids plus drie mannen op het andere. Super leuk, zeker omdat de rivier nog best ruw was op sommige stukken en wij dan als gekken te keer gingen om maar niet tegen de rotsen aan te knallen. Iets wat nog best lastig was, gezien ik de boot toch zo'n zes meter lang schat. Toen we eenmaal op het eindpunt waren aangekomen, moesten we nog een uurtje op het andere vlot wachten. De mannen hadden onderweg nogal wat problemen gehad en waren meer dan eens kopje onder gegaan.
Niet veel later weer in de tuctuc, helemaal kapot van het avontuur. Die avond nog met de groep wat gaan drinken, maar ik had waarschijnlijk iets van een zonnensteek opgelopen: hoofdpijn waar je u tegen zegt, zelfs met drie paracetamollen achter de kiezen.

Die morgen de bus gepakt richting Chiang Khong, een plaatsje op de grens van Laos. Daar overnacht en een prachtige bootreis naar Luang Prabang geboekt. Na een dag gezeur met Visa en pijnlijke achterwerken van het houten zitje zijn we nu dan eindelijk aangekomen in Laos. Luang Prabang ziet er veel belovend uit en we blijven hier dan ook een nachtje slapen, in plaats van gelijk door te gaan naar Vang Vieng.

Nu even lekker wat eten, ik sterf namelijk van de honger. Misschien dat ik een lekker varkenscarbonaadje neem.

Volle Maan vraagt om een feestje

Bevinden ons nu in het prachtige Zuid West Thailand.. waar dus eigenlijk helemaal niks te doen is. We waren eigenlijk van plan een leuke eilandentour te doen, maar helaas regent het net iets te veel. Regenseizoen maakt eindelijk zijn naam waar.

Zijn na Koh Phangan naar Krabi gegaan, omdat we denken dat de eilanden rond het Full Moon strand net iets te toeristisch zijn. Wat blijkt is dat hier eigenlijk geen hond op straat loopt en dat was niet echt de bedoeling. Hebben besloten morgen terug naar Bangkok te rijden om daar de trein richting Chiang Mai te pakken. Ik vind het zuiden erg leuk, maar toch zou ik er niet al te lang kunnen blijven. Ik mis toch het culturele aspect in dit gedeelte van het land en hoop in het noorden meer geluk te hebben.

Koh Phangan is eigenlijk precies dat wat je verwacht van een party-eiland: Overal resorts, barretjes en een gigantisch strand waar iedereen later op de avond helemaal los kan gaan. De map ziet er veelbelovend uit; om de zoveel kilometers zijn er watervallen en jungletours... Maar helaas zien zij een klein stroompje water dat van wat rotsen afglijdt als een benoemswaardige waterval.
Toch uitstekend naar mijn zin gehad, twee scooters gehuurd en zo het eiland onveilig gemaakt. Je moet wel extra uitkijken op je brommertje: gezien de slechte wegen, maar ook omdat menig bestuurder zich te goed heeft gedaan aan de gevreesde "buckets".

Het strand was 's avonds eigenlijk altijd wel druk, maar op het volle maan feest was het een beetje te veel van het goede. Je kon amper een voet op het strand zetten of je zat al onder de bodypaint. Wel heel gezellig en je raakt iedereen in twee tellen kwijt.
Leuke tijd gehad, maar nu weer verder met het daadwerkelijke reizen. Het is wel een raar idee dat ik binnenkort weer naar Nederland vlieg, heb uiteraard nog steeds geen zin.

Het gaat ons goed! (behalve dan gisteravond, wat een drama wedstrijd)

Reisgenoten

Bevind me nu in de hoofdstad van Thailand, waar je overspoeld wordt met "ka toys". Deze "dames" zitten 24/7 achter de westerse mannen aan, die niets vermoedend een biertje nuttigen.
Over het algemeen hoeft dit geen probleem te zijn: je laat gewoon het meest opgemaakte vrouwelijk schoon links liggen.

Na een vermoeiend reis van zo'n 14 uur arriveerde ik in het toch wel aparte Bangkok. Deze stad heeft samen met Hong Kong de meest westerse manier van leven. Iets wat me eigenlijk totaal niet bevalt. Belachelijk hoge hotelprijzen en Burger King's zijn dingen die je hier niet kunt ontwijken. Tuc Tuc mannetjes die zodra je een stap buiten de deur zet je in het nauw drijven en mannen in pak die voor 60 euro in een gentleman van je maken.

Niks nieuws uiteraard, maar ik kan begrijpen dat het voor Joey toch een beetje shockerend kan zijn. Oversteken zonder eerst links en rechts te kijken, is niet iets wat je normaal gesproken in Nederland doet.
Ik heb Joey de 13e van het vliegveld opgepikt en zijn momenteel vooral veel gitaar aan het spelen. Ik ben zelf nog een beetje zwakjes door al de antibiotica die ik slik en Joey heeft natuurlijk het tijdsverschil (een jetlag wil ik het niet noemen).

Vanavond nemen we de bus naar Koh Pang Yang, een reis van krapweg 15 uur. Daar blijven we ongeveer een dag of drie. Het eiland staat bekend om zijn zogeheten "Full Moon Party". Een feest dat elke volle maan duizende mensen over de gehele wereld naar zich toe trekt.
Beloofd dus een zeer indrukwekkende ervaring te worden.

In BKK ook een andere Nederlander ontmoet: Devi.
Deze Brabantse jongen zal een tijdje met ons meereizen, wat natuurlijk altijd gezellig is.
Nederlanders zijn hier echter in overvloed en uiteraard kan je na uitslagen als 3-0 en 4-1 gigantische oranje feesten verwachten.
Helaas heb ik de wedstrijden moeten bekijken met cola'tje, maar het blijft leuk.

We hebben ook een dame in ons gezelschap: Nina.
Ze komt uit Zuid Afrika en spreekt dus daadwerkelijk Nederlands, of in ieder geval iets wat erop lijkt.

In Cambodja toch nog een instrument gekocht, waardoor ik momenteel met een gitaar en een trommeltje door het leven ga.

Nu lekker lunchen en dan op naar Koh Phangan!
jullie horen wel hoe het was

Dokter, mijn buik doet pijn!

Eindelijk uit Sihanoukville kunnen ontsnappen!
Ik ben er in totaal 12 dagen geweest en heb het uitstekend naar mijn zin gehad. Lekker aan het strand liggen lezen, of met de scooter het onbekende ontdekken... Het hoort er allemaal bij.
Veel heb ik er echter niet gedaan: meerendeel van de tijd al muziekmakend doorgebracht, wat uiteraard geen ramp is. Een leuk strandtentje genaamd Sessions kwam met het idee live optredens te geven. Dus elke keer als ik zin had om te spelen, of me te goed wilde doen aan een gratis drankje, was ik daar te vinden. Ook met een vuurstok leren omgaan, hoewel dat niet altijd even goed ging.

Een boottochtje gemaakt naar een van de vele eilanden, waar eigenlijk helemaal niks te zien is en de zee vol zit met stekelige vriendjes. Zelfs in een avontuurlijke bui een scooter bemachtigd en een dagje rondgereden. Iets wat behoorlijk eng kan zijn in Cambodja; er zijn dan wel minder scooters, maar de auto's hier rijden als gekken. Meer dan eens daadwerkelijk de berm in moeten rijden, om maar niet geschept te worden door een inhalende auto.
Nationaal park heb ik gezien, maar dan ook echt alleen de ingang. Geen zin om te lopen en volgens heel wat mensen is het totaal niet de moeite/geld waard.

Nu dus in Siep Reap, een stad waar je voor minder dan 5 dollar niet behoorlijk kunt eten. Op dit soort momenten mis ik China behoorlijk, genieten van een maaltijd rond de 5 yuan... Goede oude tijd.
Gisterenavond aangekomen en vroeg naar bed gegaan. 's Ochtends om half vijf uit de veren om naar de tempels van Angkor Wat te gaan, leek me leuk foto's te maken met het licht van een zonsopgang. Blijkt de scooterman die ik die avond van te voren geregeld had nog in bed te liggen. Dat plan dus gecancelled, moet morgen maar gebeuren.
Vandaag dus plannen gewijzigd en op zoek gegaan naar een muziekwinkel, die helaas nergens te vinden is. Daar gaat mijn kans op een typisch Cambodjaans instrument, balen!

Toen naar het ziekenhuis gegaan, als je het een ziekenhuis mag noemen. Ik had me namelijk behoorlijk lelijk verbrand op mijn buik door die vuurstokken (hoort er allemaal bij) en zit nu dus aan de antibiotica en nog wat troep. Leven gaat echter door en kan niet wachten tot Joey zijn avontuur begint.
Ik ga nog maar een keer op zoek naar een muziekwinkeltje en anders moet ik maar gewoon twee instrumenten in Thailand kopen, ook geen ramp.

Het gaat me goed en next blog: hoogstwaarschijnlijk Thailand!