Dit is dan alweer de laatste blog in het prachtige Azie... Overmorgen kom ik aan in Amsterdam, wat een behoorlijk vreemd gevoel naar boven brengt. Aan de ene kant lijkt het me erg leuk iedereen weer te zien, maar ook zou ik maar al te graag lekker door willen reizen. Het is dus een beetje dubbel, we zien wel hoe het afloopt.
Ben momenteel in Thailand Bangkok enigszins aan het voorbereiden voor Nederland. We zijn vanuit Luang Prabang naar Vang Vieng gegaan. Daar grotten bekeken en genoten van de prachtige natuur in Laos, maar ook in een rubberbandje door de Mekong gedobberd met een bucket geestverrijkend vocht in de hand. Heel veel mensen ontmoet en ontzettend genoten. Zijn met drie engelsen vervolgens naar de hoofdstad Vientiane gevaren. In een kajak een paar uur ons uit de naad gewerkt, maar we hebben het gehaald. Hoewel we hevig verbrand waren en de spierpijn niet mis was, ben ik toch blij dat we het op die manier gedaan hebben. Toen de grens weer over richting Nong Khai City, een leuk grensplaatsje waar Joey zijn eerste instrument heeft aangeschaft.
Toen door naar Bangkok, waar we gisteren ons eerste optreden hadden op de barstraat met Joey's nieuwe Keyboard. Vandaag naar het paleis gegaan wat ik eigenlijk een beetje vond tegenvallen. Bangkok is niet meer zo onbekend voor ons en daarom hebben we besloten morgen een tour net buiten de stad te doen. We zullen tijgers en drijvende markten zien, dus ik ben erg benieuwd.
Nu mijn tas inpakken: iets wat eigenlijk wel een gewoonte is geworden. Ik sta er nog steeds niet bij stil dat dit de laatste keer is. Maar ik heb een uitstekende tijd gehad en zou voor geen goud deze ervaring willen missen.
Dus dit was dan het einde van het Azie hoofdstuk...
Maar als het aan mij ligt is dit boek nog lang niet uit!
woensdag 9 juli 2008
maandag 30 juni 2008
Welcome To The Jungle!
Na een behoorlijk lange tijd luxe, hebben we uiteindelijk toch de handen uit de mouwen gestoken. Na Krabi zijn we als een speer doorgegaan naar Bangkok, om maar niet in de plenzende regen te zitten. Daar dan een nachtje geslapen om vervolgens de trein naar Chiang Mai te pakken. Prachtige stad, maar veel hebben we er niet van gezien. Zijn de dag erna meteen op pad gegaan: een tour door de jungle!
Een jungle wil ik het niet echt noemen, maar het was wel leuk. Beetje uitkijken voor de vele gevaarlijke slangen en spinnen (die we uiteraard niet gezien hebben) terwijl we de bloedzuigers van onze voeten afplukken. Eerste dag was vooral veel lopen... En met veel lopen bedoel ik ook echt veel. Sinds Tibet niet meer zoveel inspanning gedaan, maar ik ben dan ook behoorlijk lui geweest.
Eindelijk kwamen we dan aan in het dorpje waar we de nacht zouden doorbrengen. Een paar buffels, kippen, honden, katten en een varken hielden daar de wacht en er werden al grapjes gemaakt als: welk van deze smakelijke hapjes zal ons avondeten worden. Uiteindelijk bleek het varken de gelukkige te zijn.
Echter niet als avondeten, dat bestond gewoon uit rijst en ei. Later op de avond toen we gezellig met zijn allen liedjes aan het zingen waren, hoorden we pas het gekrijs van het speenvarken. Wij hadden eigenlijk vrij weinig door, maar een paar minuten later kwam er een man naar ons toe om te vertellen dat het varken dood was en het nu gingen villen.
Uiteraard gelijk de gitaar aan de kant gezet en met camera in de hand naar beneden gerend. Wel netjes gevraagd of ik er foto's van mocht maken, wat geen probleem bleek te zijn.
Het varken lag op haar zij terwijl de inwoners haar huid verwarmden met fakkels. Onze gids ging er vervolgens overheen met een schoffel. Erg raar beeld, maar wel een hele belevenis. Later werd ook de buik enzo opengesneden, maar ik zal u de details besparen (het staat allemaal op video) Het vlees was echter heerlijk, veel verser kan u het niet hebben.
De volgende dag weer een paar uur gelopen, maar gelukkig stond er meer op de planning. Na het lopen kwamen we aan bij de olifanten. Dus wij op zo'n mega beest, wat eigenlijk totaal niet comfortabel is. Leuke ervaring, maar ik zou het niet nog een keer doen. Na het toch wel ongemakkelijke ritje op de olifant, gingen we de rivier af op een nogal krakkemikkig uitziend vlot. De gids, drie meiden, Joey en ik op het ene vlot, de tweede gids plus drie mannen op het andere. Super leuk, zeker omdat de rivier nog best ruw was op sommige stukken en wij dan als gekken te keer gingen om maar niet tegen de rotsen aan te knallen. Iets wat nog best lastig was, gezien ik de boot toch zo'n zes meter lang schat. Toen we eenmaal op het eindpunt waren aangekomen, moesten we nog een uurtje op het andere vlot wachten. De mannen hadden onderweg nogal wat problemen gehad en waren meer dan eens kopje onder gegaan.
Niet veel later weer in de tuctuc, helemaal kapot van het avontuur. Die avond nog met de groep wat gaan drinken, maar ik had waarschijnlijk iets van een zonnensteek opgelopen: hoofdpijn waar je u tegen zegt, zelfs met drie paracetamollen achter de kiezen.
Die morgen de bus gepakt richting Chiang Khong, een plaatsje op de grens van Laos. Daar overnacht en een prachtige bootreis naar Luang Prabang geboekt. Na een dag gezeur met Visa en pijnlijke achterwerken van het houten zitje zijn we nu dan eindelijk aangekomen in Laos. Luang Prabang ziet er veel belovend uit en we blijven hier dan ook een nachtje slapen, in plaats van gelijk door te gaan naar Vang Vieng.
Nu even lekker wat eten, ik sterf namelijk van de honger. Misschien dat ik een lekker varkenscarbonaadje neem.
Een jungle wil ik het niet echt noemen, maar het was wel leuk. Beetje uitkijken voor de vele gevaarlijke slangen en spinnen (die we uiteraard niet gezien hebben) terwijl we de bloedzuigers van onze voeten afplukken. Eerste dag was vooral veel lopen... En met veel lopen bedoel ik ook echt veel. Sinds Tibet niet meer zoveel inspanning gedaan, maar ik ben dan ook behoorlijk lui geweest.
Eindelijk kwamen we dan aan in het dorpje waar we de nacht zouden doorbrengen. Een paar buffels, kippen, honden, katten en een varken hielden daar de wacht en er werden al grapjes gemaakt als: welk van deze smakelijke hapjes zal ons avondeten worden. Uiteindelijk bleek het varken de gelukkige te zijn.
Echter niet als avondeten, dat bestond gewoon uit rijst en ei. Later op de avond toen we gezellig met zijn allen liedjes aan het zingen waren, hoorden we pas het gekrijs van het speenvarken. Wij hadden eigenlijk vrij weinig door, maar een paar minuten later kwam er een man naar ons toe om te vertellen dat het varken dood was en het nu gingen villen.
Uiteraard gelijk de gitaar aan de kant gezet en met camera in de hand naar beneden gerend. Wel netjes gevraagd of ik er foto's van mocht maken, wat geen probleem bleek te zijn.
Het varken lag op haar zij terwijl de inwoners haar huid verwarmden met fakkels. Onze gids ging er vervolgens overheen met een schoffel. Erg raar beeld, maar wel een hele belevenis. Later werd ook de buik enzo opengesneden, maar ik zal u de details besparen (het staat allemaal op video) Het vlees was echter heerlijk, veel verser kan u het niet hebben.
De volgende dag weer een paar uur gelopen, maar gelukkig stond er meer op de planning. Na het lopen kwamen we aan bij de olifanten. Dus wij op zo'n mega beest, wat eigenlijk totaal niet comfortabel is. Leuke ervaring, maar ik zou het niet nog een keer doen. Na het toch wel ongemakkelijke ritje op de olifant, gingen we de rivier af op een nogal krakkemikkig uitziend vlot. De gids, drie meiden, Joey en ik op het ene vlot, de tweede gids plus drie mannen op het andere. Super leuk, zeker omdat de rivier nog best ruw was op sommige stukken en wij dan als gekken te keer gingen om maar niet tegen de rotsen aan te knallen. Iets wat nog best lastig was, gezien ik de boot toch zo'n zes meter lang schat. Toen we eenmaal op het eindpunt waren aangekomen, moesten we nog een uurtje op het andere vlot wachten. De mannen hadden onderweg nogal wat problemen gehad en waren meer dan eens kopje onder gegaan.
Niet veel later weer in de tuctuc, helemaal kapot van het avontuur. Die avond nog met de groep wat gaan drinken, maar ik had waarschijnlijk iets van een zonnensteek opgelopen: hoofdpijn waar je u tegen zegt, zelfs met drie paracetamollen achter de kiezen.
Die morgen de bus gepakt richting Chiang Khong, een plaatsje op de grens van Laos. Daar overnacht en een prachtige bootreis naar Luang Prabang geboekt. Na een dag gezeur met Visa en pijnlijke achterwerken van het houten zitje zijn we nu dan eindelijk aangekomen in Laos. Luang Prabang ziet er veel belovend uit en we blijven hier dan ook een nachtje slapen, in plaats van gelijk door te gaan naar Vang Vieng.
Nu even lekker wat eten, ik sterf namelijk van de honger. Misschien dat ik een lekker varkenscarbonaadje neem.
zondag 22 juni 2008
Volle Maan vraagt om een feestje
Bevinden ons nu in het prachtige Zuid West Thailand.. waar dus eigenlijk helemaal niks te doen is. We waren eigenlijk van plan een leuke eilandentour te doen, maar helaas regent het net iets te veel. Regenseizoen maakt eindelijk zijn naam waar.
Zijn na Koh Phangan naar Krabi gegaan, omdat we denken dat de eilanden rond het Full Moon strand net iets te toeristisch zijn. Wat blijkt is dat hier eigenlijk geen hond op straat loopt en dat was niet echt de bedoeling. Hebben besloten morgen terug naar Bangkok te rijden om daar de trein richting Chiang Mai te pakken. Ik vind het zuiden erg leuk, maar toch zou ik er niet al te lang kunnen blijven. Ik mis toch het culturele aspect in dit gedeelte van het land en hoop in het noorden meer geluk te hebben.
Koh Phangan is eigenlijk precies dat wat je verwacht van een party-eiland: Overal resorts, barretjes en een gigantisch strand waar iedereen later op de avond helemaal los kan gaan. De map ziet er veelbelovend uit; om de zoveel kilometers zijn er watervallen en jungletours... Maar helaas zien zij een klein stroompje water dat van wat rotsen afglijdt als een benoemswaardige waterval.
Toch uitstekend naar mijn zin gehad, twee scooters gehuurd en zo het eiland onveilig gemaakt. Je moet wel extra uitkijken op je brommertje: gezien de slechte wegen, maar ook omdat menig bestuurder zich te goed heeft gedaan aan de gevreesde "buckets".
Het strand was 's avonds eigenlijk altijd wel druk, maar op het volle maan feest was het een beetje te veel van het goede. Je kon amper een voet op het strand zetten of je zat al onder de bodypaint. Wel heel gezellig en je raakt iedereen in twee tellen kwijt.
Leuke tijd gehad, maar nu weer verder met het daadwerkelijke reizen. Het is wel een raar idee dat ik binnenkort weer naar Nederland vlieg, heb uiteraard nog steeds geen zin.
Het gaat ons goed! (behalve dan gisteravond, wat een drama wedstrijd)
Zijn na Koh Phangan naar Krabi gegaan, omdat we denken dat de eilanden rond het Full Moon strand net iets te toeristisch zijn. Wat blijkt is dat hier eigenlijk geen hond op straat loopt en dat was niet echt de bedoeling. Hebben besloten morgen terug naar Bangkok te rijden om daar de trein richting Chiang Mai te pakken. Ik vind het zuiden erg leuk, maar toch zou ik er niet al te lang kunnen blijven. Ik mis toch het culturele aspect in dit gedeelte van het land en hoop in het noorden meer geluk te hebben.
Koh Phangan is eigenlijk precies dat wat je verwacht van een party-eiland: Overal resorts, barretjes en een gigantisch strand waar iedereen later op de avond helemaal los kan gaan. De map ziet er veelbelovend uit; om de zoveel kilometers zijn er watervallen en jungletours... Maar helaas zien zij een klein stroompje water dat van wat rotsen afglijdt als een benoemswaardige waterval.
Toch uitstekend naar mijn zin gehad, twee scooters gehuurd en zo het eiland onveilig gemaakt. Je moet wel extra uitkijken op je brommertje: gezien de slechte wegen, maar ook omdat menig bestuurder zich te goed heeft gedaan aan de gevreesde "buckets".
Het strand was 's avonds eigenlijk altijd wel druk, maar op het volle maan feest was het een beetje te veel van het goede. Je kon amper een voet op het strand zetten of je zat al onder de bodypaint. Wel heel gezellig en je raakt iedereen in twee tellen kwijt.
Leuke tijd gehad, maar nu weer verder met het daadwerkelijke reizen. Het is wel een raar idee dat ik binnenkort weer naar Nederland vlieg, heb uiteraard nog steeds geen zin.
Het gaat ons goed! (behalve dan gisteravond, wat een drama wedstrijd)
donderdag 12 juni 2008
Reisgenoten
Bevind me nu in de hoofdstad van Thailand, waar je overspoeld wordt met "ka toys". Deze "dames" zitten 24/7 achter de westerse mannen aan, die niets vermoedend een biertje nuttigen.
Over het algemeen hoeft dit geen probleem te zijn: je laat gewoon het meest opgemaakte vrouwelijk schoon links liggen.
Na een vermoeiend reis van zo'n 14 uur arriveerde ik in het toch wel aparte Bangkok. Deze stad heeft samen met Hong Kong de meest westerse manier van leven. Iets wat me eigenlijk totaal niet bevalt. Belachelijk hoge hotelprijzen en Burger King's zijn dingen die je hier niet kunt ontwijken. Tuc Tuc mannetjes die zodra je een stap buiten de deur zet je in het nauw drijven en mannen in pak die voor 60 euro in een gentleman van je maken.
Niks nieuws uiteraard, maar ik kan begrijpen dat het voor Joey toch een beetje shockerend kan zijn. Oversteken zonder eerst links en rechts te kijken, is niet iets wat je normaal gesproken in Nederland doet.
Ik heb Joey de 13e van het vliegveld opgepikt en zijn momenteel vooral veel gitaar aan het spelen. Ik ben zelf nog een beetje zwakjes door al de antibiotica die ik slik en Joey heeft natuurlijk het tijdsverschil (een jetlag wil ik het niet noemen).
Vanavond nemen we de bus naar Koh Pang Yang, een reis van krapweg 15 uur. Daar blijven we ongeveer een dag of drie. Het eiland staat bekend om zijn zogeheten "Full Moon Party". Een feest dat elke volle maan duizende mensen over de gehele wereld naar zich toe trekt.
Beloofd dus een zeer indrukwekkende ervaring te worden.
In BKK ook een andere Nederlander ontmoet: Devi.
Deze Brabantse jongen zal een tijdje met ons meereizen, wat natuurlijk altijd gezellig is.
Nederlanders zijn hier echter in overvloed en uiteraard kan je na uitslagen als 3-0 en 4-1 gigantische oranje feesten verwachten.
Helaas heb ik de wedstrijden moeten bekijken met cola'tje, maar het blijft leuk.
We hebben ook een dame in ons gezelschap: Nina.
Ze komt uit Zuid Afrika en spreekt dus daadwerkelijk Nederlands, of in ieder geval iets wat erop lijkt.
In Cambodja toch nog een instrument gekocht, waardoor ik momenteel met een gitaar en een trommeltje door het leven ga.
Nu lekker lunchen en dan op naar Koh Phangan!
jullie horen wel hoe het was
Over het algemeen hoeft dit geen probleem te zijn: je laat gewoon het meest opgemaakte vrouwelijk schoon links liggen.
Na een vermoeiend reis van zo'n 14 uur arriveerde ik in het toch wel aparte Bangkok. Deze stad heeft samen met Hong Kong de meest westerse manier van leven. Iets wat me eigenlijk totaal niet bevalt. Belachelijk hoge hotelprijzen en Burger King's zijn dingen die je hier niet kunt ontwijken. Tuc Tuc mannetjes die zodra je een stap buiten de deur zet je in het nauw drijven en mannen in pak die voor 60 euro in een gentleman van je maken.
Niks nieuws uiteraard, maar ik kan begrijpen dat het voor Joey toch een beetje shockerend kan zijn. Oversteken zonder eerst links en rechts te kijken, is niet iets wat je normaal gesproken in Nederland doet.
Ik heb Joey de 13e van het vliegveld opgepikt en zijn momenteel vooral veel gitaar aan het spelen. Ik ben zelf nog een beetje zwakjes door al de antibiotica die ik slik en Joey heeft natuurlijk het tijdsverschil (een jetlag wil ik het niet noemen).
Vanavond nemen we de bus naar Koh Pang Yang, een reis van krapweg 15 uur. Daar blijven we ongeveer een dag of drie. Het eiland staat bekend om zijn zogeheten "Full Moon Party". Een feest dat elke volle maan duizende mensen over de gehele wereld naar zich toe trekt.
Beloofd dus een zeer indrukwekkende ervaring te worden.
In BKK ook een andere Nederlander ontmoet: Devi.
Deze Brabantse jongen zal een tijdje met ons meereizen, wat natuurlijk altijd gezellig is.
Nederlanders zijn hier echter in overvloed en uiteraard kan je na uitslagen als 3-0 en 4-1 gigantische oranje feesten verwachten.
Helaas heb ik de wedstrijden moeten bekijken met cola'tje, maar het blijft leuk.
We hebben ook een dame in ons gezelschap: Nina.
Ze komt uit Zuid Afrika en spreekt dus daadwerkelijk Nederlands, of in ieder geval iets wat erop lijkt.
In Cambodja toch nog een instrument gekocht, waardoor ik momenteel met een gitaar en een trommeltje door het leven ga.
Nu lekker lunchen en dan op naar Koh Phangan!
jullie horen wel hoe het was
zaterdag 7 juni 2008
Dokter, mijn buik doet pijn!
Eindelijk uit Sihanoukville kunnen ontsnappen!
Ik ben er in totaal 12 dagen geweest en heb het uitstekend naar mijn zin gehad. Lekker aan het strand liggen lezen, of met de scooter het onbekende ontdekken... Het hoort er allemaal bij.
Veel heb ik er echter niet gedaan: meerendeel van de tijd al muziekmakend doorgebracht, wat uiteraard geen ramp is. Een leuk strandtentje genaamd Sessions kwam met het idee live optredens te geven. Dus elke keer als ik zin had om te spelen, of me te goed wilde doen aan een gratis drankje, was ik daar te vinden. Ook met een vuurstok leren omgaan, hoewel dat niet altijd even goed ging.
Een boottochtje gemaakt naar een van de vele eilanden, waar eigenlijk helemaal niks te zien is en de zee vol zit met stekelige vriendjes. Zelfs in een avontuurlijke bui een scooter bemachtigd en een dagje rondgereden. Iets wat behoorlijk eng kan zijn in Cambodja; er zijn dan wel minder scooters, maar de auto's hier rijden als gekken. Meer dan eens daadwerkelijk de berm in moeten rijden, om maar niet geschept te worden door een inhalende auto.
Nationaal park heb ik gezien, maar dan ook echt alleen de ingang. Geen zin om te lopen en volgens heel wat mensen is het totaal niet de moeite/geld waard.
Nu dus in Siep Reap, een stad waar je voor minder dan 5 dollar niet behoorlijk kunt eten. Op dit soort momenten mis ik China behoorlijk, genieten van een maaltijd rond de 5 yuan... Goede oude tijd.
Gisterenavond aangekomen en vroeg naar bed gegaan. 's Ochtends om half vijf uit de veren om naar de tempels van Angkor Wat te gaan, leek me leuk foto's te maken met het licht van een zonsopgang. Blijkt de scooterman die ik die avond van te voren geregeld had nog in bed te liggen. Dat plan dus gecancelled, moet morgen maar gebeuren.
Vandaag dus plannen gewijzigd en op zoek gegaan naar een muziekwinkel, die helaas nergens te vinden is. Daar gaat mijn kans op een typisch Cambodjaans instrument, balen!
Toen naar het ziekenhuis gegaan, als je het een ziekenhuis mag noemen. Ik had me namelijk behoorlijk lelijk verbrand op mijn buik door die vuurstokken (hoort er allemaal bij) en zit nu dus aan de antibiotica en nog wat troep. Leven gaat echter door en kan niet wachten tot Joey zijn avontuur begint.
Ik ga nog maar een keer op zoek naar een muziekwinkeltje en anders moet ik maar gewoon twee instrumenten in Thailand kopen, ook geen ramp.
Het gaat me goed en next blog: hoogstwaarschijnlijk Thailand!
Ik ben er in totaal 12 dagen geweest en heb het uitstekend naar mijn zin gehad. Lekker aan het strand liggen lezen, of met de scooter het onbekende ontdekken... Het hoort er allemaal bij.
Veel heb ik er echter niet gedaan: meerendeel van de tijd al muziekmakend doorgebracht, wat uiteraard geen ramp is. Een leuk strandtentje genaamd Sessions kwam met het idee live optredens te geven. Dus elke keer als ik zin had om te spelen, of me te goed wilde doen aan een gratis drankje, was ik daar te vinden. Ook met een vuurstok leren omgaan, hoewel dat niet altijd even goed ging.
Een boottochtje gemaakt naar een van de vele eilanden, waar eigenlijk helemaal niks te zien is en de zee vol zit met stekelige vriendjes. Zelfs in een avontuurlijke bui een scooter bemachtigd en een dagje rondgereden. Iets wat behoorlijk eng kan zijn in Cambodja; er zijn dan wel minder scooters, maar de auto's hier rijden als gekken. Meer dan eens daadwerkelijk de berm in moeten rijden, om maar niet geschept te worden door een inhalende auto.
Nationaal park heb ik gezien, maar dan ook echt alleen de ingang. Geen zin om te lopen en volgens heel wat mensen is het totaal niet de moeite/geld waard.
Nu dus in Siep Reap, een stad waar je voor minder dan 5 dollar niet behoorlijk kunt eten. Op dit soort momenten mis ik China behoorlijk, genieten van een maaltijd rond de 5 yuan... Goede oude tijd.
Gisterenavond aangekomen en vroeg naar bed gegaan. 's Ochtends om half vijf uit de veren om naar de tempels van Angkor Wat te gaan, leek me leuk foto's te maken met het licht van een zonsopgang. Blijkt de scooterman die ik die avond van te voren geregeld had nog in bed te liggen. Dat plan dus gecancelled, moet morgen maar gebeuren.
Vandaag dus plannen gewijzigd en op zoek gegaan naar een muziekwinkel, die helaas nergens te vinden is. Daar gaat mijn kans op een typisch Cambodjaans instrument, balen!
Toen naar het ziekenhuis gegaan, als je het een ziekenhuis mag noemen. Ik had me namelijk behoorlijk lelijk verbrand op mijn buik door die vuurstokken (hoort er allemaal bij) en zit nu dus aan de antibiotica en nog wat troep. Leven gaat echter door en kan niet wachten tot Joey zijn avontuur begint.
Ik ga nog maar een keer op zoek naar een muziekwinkeltje en anders moet ik maar gewoon twee instrumenten in Thailand kopen, ook geen ramp.
Het gaat me goed en next blog: hoogstwaarschijnlijk Thailand!
zondag 25 mei 2008
Plaatselijk Buitje
Ik zit hier lekker op mijn gemak in het prachtige phnom phen, Cambodja. Een land dat, net als China en Vietnam, een geval apart is. Drukte op de weg is gelijk aan Vietnam, alleen rijden ze hier ook met auto's en de o zo bekende tuctuc's. (maar dan niet het koekje)
Dit betekend dat het weer wat moeilijker is de weg over te steken. Maar eigenlijk is het helemaal geen kunst: gewoon blik vooruit en lopen maar!
De Mekong Delta is erg mooi, maar gezien het feit dat ik de nacht in de bus geen oog dicht had gedaan, heb ik er vrij weinig van meegekregen. Een ding was wel erg indrukwekkend: De huizen drijven op het water en hebben allemaal basins vol met vissen. Dit is niet een soort tank waarin een paar visjes in ronddobberen, maar echt gigantische kooien overvol met vissen. De gids gooide ter demonstratie wat voer tussen de op elkaar gestapelde beestjes en ik wist niet wat me overkwam. Ik stond ongeveer een meter of vier van het water, maar werd klets nat van de rondspartellende vissen.
Vervolgens doodmoe in Phnom Phen aangekomen, waar ik fijn van een warme douche kon genieten. Eerste indruk van de stad was niet optimaal, maar het was dan ook al behoorlijk donker aan het worden. Cambodja is niet het meest veilige land ter wereld, maar moet helemaal goed komen zolang ik geen stomme dingen ga doen.
Als we het dan toch over stomme dingen hebben: Gisteren lekker gegeten bij een knus marktkraampje. Op het menu stonden: kikkers, torren, maden, sprinkhanen, spinnen, garnalen, een soort van kakkerlakken en nog wat dingen die ik nog nooit in mijn leven gezien had. Dat ging dan lekker de frituurpan in en voor ik het wist kreeg ik een bordje vol met deze delicatesses op mijn schoot. Maar meteen met de spin begonnen, die tot mijn verbazing nog behoorlijk smakelijk was. Al kauwend op een van zijn acht poten ging ik op zoek naar mijn volgende snack. Er zat niks bij dat daadwerkelijk vies was, maar lekker zou ik het niet kunnen noemen. Mijn favorieten zijn tot dusver de kikker en de spin..
Ik heb hier al behoorlijk de tourist uitgehangen en de killing fields, schoolgevangenis en het konings huis zijn dan ook van het "te doen" lijstje af. Gisteren naar de markt geweest: enorm complex met allerlei kledingstalletjes. Ik voelde me echter nog steeds niet helemaal lekker van de reis en ben maar door de stad gaan wandelen. Een locale toko binnen gestapt en al slurpend van mijn veel te zoete koffie de tijd lezend doorgebracht. Toen ik besloot weer richting het hotel te gaan, viel het me op dat het regende. Ik dacht met mijn domme hoofd dat het gewoon een buitje was, zoals we die in Nederland kennen en liep niets vermoedend de straat op.. Plons! Daar stond ik dan met het water tot mijn knieen in de plensende regen. Snel acherop een motor gestapt die zich vervolgens met een rotgang door de rivier begaf. Eenmaal aangekomen was ik dus een verzopen kat en baalde als een stekker dat ik niet mijn camera had meegenomen. Op dat moment begreep ik ook gelijk waarom de straten hier zo schoon zijn, eens in de zoveel dagen spoelt al het afval simpelweg het riool in.
Morgen waarschijnlijk naar shinoukville, ergens in het zuiden van Cambodja. Ze hebben daar in de buurt een natuurresevoir wat blijkbaar de moeite waard is. Jullie horen het in de volgende blog.
Dan wil ik bij deze nog even iedereen die momenteel vol angst de eindexamenbanken betreedt heel veel succes wensen en mijn broertje Quinten feliciteren met het goede nieuws uit Amerika.
Dit betekend dat het weer wat moeilijker is de weg over te steken. Maar eigenlijk is het helemaal geen kunst: gewoon blik vooruit en lopen maar!
De Mekong Delta is erg mooi, maar gezien het feit dat ik de nacht in de bus geen oog dicht had gedaan, heb ik er vrij weinig van meegekregen. Een ding was wel erg indrukwekkend: De huizen drijven op het water en hebben allemaal basins vol met vissen. Dit is niet een soort tank waarin een paar visjes in ronddobberen, maar echt gigantische kooien overvol met vissen. De gids gooide ter demonstratie wat voer tussen de op elkaar gestapelde beestjes en ik wist niet wat me overkwam. Ik stond ongeveer een meter of vier van het water, maar werd klets nat van de rondspartellende vissen.
Vervolgens doodmoe in Phnom Phen aangekomen, waar ik fijn van een warme douche kon genieten. Eerste indruk van de stad was niet optimaal, maar het was dan ook al behoorlijk donker aan het worden. Cambodja is niet het meest veilige land ter wereld, maar moet helemaal goed komen zolang ik geen stomme dingen ga doen.
Als we het dan toch over stomme dingen hebben: Gisteren lekker gegeten bij een knus marktkraampje. Op het menu stonden: kikkers, torren, maden, sprinkhanen, spinnen, garnalen, een soort van kakkerlakken en nog wat dingen die ik nog nooit in mijn leven gezien had. Dat ging dan lekker de frituurpan in en voor ik het wist kreeg ik een bordje vol met deze delicatesses op mijn schoot. Maar meteen met de spin begonnen, die tot mijn verbazing nog behoorlijk smakelijk was. Al kauwend op een van zijn acht poten ging ik op zoek naar mijn volgende snack. Er zat niks bij dat daadwerkelijk vies was, maar lekker zou ik het niet kunnen noemen. Mijn favorieten zijn tot dusver de kikker en de spin..
Ik heb hier al behoorlijk de tourist uitgehangen en de killing fields, schoolgevangenis en het konings huis zijn dan ook van het "te doen" lijstje af. Gisteren naar de markt geweest: enorm complex met allerlei kledingstalletjes. Ik voelde me echter nog steeds niet helemaal lekker van de reis en ben maar door de stad gaan wandelen. Een locale toko binnen gestapt en al slurpend van mijn veel te zoete koffie de tijd lezend doorgebracht. Toen ik besloot weer richting het hotel te gaan, viel het me op dat het regende. Ik dacht met mijn domme hoofd dat het gewoon een buitje was, zoals we die in Nederland kennen en liep niets vermoedend de straat op.. Plons! Daar stond ik dan met het water tot mijn knieen in de plensende regen. Snel acherop een motor gestapt die zich vervolgens met een rotgang door de rivier begaf. Eenmaal aangekomen was ik dus een verzopen kat en baalde als een stekker dat ik niet mijn camera had meegenomen. Op dat moment begreep ik ook gelijk waarom de straten hier zo schoon zijn, eens in de zoveel dagen spoelt al het afval simpelweg het riool in.
Morgen waarschijnlijk naar shinoukville, ergens in het zuiden van Cambodja. Ze hebben daar in de buurt een natuurresevoir wat blijkbaar de moeite waard is. Jullie horen het in de volgende blog.
Dan wil ik bij deze nog even iedereen die momenteel vol angst de eindexamenbanken betreedt heel veel succes wensen en mijn broertje Quinten feliciteren met het goede nieuws uit Amerika.
donderdag 22 mei 2008
Je Angsten Overwinnen
Afgelopen dagen veel regen gehad, maar ook uitstekend naar mijn zin. Dit is mijn laatste dag in Vietnam: ik vertrek namelijk vanavond naar de Mekong Delta. Vietnam was een erg leuke ervaring, maar mijn voorkeur ligt nog steeds bij China.
Ik heb natuurlijk niet stilgezeten. Momenteel bevind ik me in Ho Chi Minh en ben naar de Cu Chi tunnels geweest. Hier waren allerlei ondergrondse gangen waar de Gorilla's jaren lang in hebben gezeten. Ze zeggen wel Amerikanen dit, Amerikanen dat, maar die Vietnamezen waren ook geen lievertjes. De vallen die zij bijvoorbeeld voorheen voor het jagen gebruikte, werden toen gebruikt om menig Amerikaan de dood in te jagen.
De tunnels zelf dwingen wel respect af. Hoewel het al stukken beter gaat met mijn Claustrofobie, moest ik alsnog na een paar meter kruipen zo snel mogelijk die tunnel uit. Ongeveer een meter hoog en ik kon er met mijn "brede" schouders nog maar net doorheen. Omdraaien was geen optie en uiteraard zag je geen hand voor ogen. Toen men de 2e tunnel betrad besloot ik me niet te laten kennen. Na een paar minuten mijn hoop te verzamelen, of eigenlijk gewoon mijn verstand op nul te zetten, begon ik door het nauwe gangetje te kruipen... Ik zorgde ervoor dat er niemand achter me zat en mijn grote vriend Erik, gewapend met een aansteker, me voor ging. Angstzweet stond op mijn voorhoofd toen we de eerste hoek omgingen en de muffe geur van aarde en zweet me tegemoet kwam. Ik hield me taai en probeerde niet te veel na te denken.. Dat ging tot mijn verbazing behoorlijk goed, tot het gebeurde.. Ik hoorde stemmen achter me en wist dus dat ik niet via de ingang eruit kon... Daar kwam nog eens bovenop dat Eriks vlammetje uitging en de wereld dus pikzwart werd. Begon te trillen en te jammeren dat ik dit echt niet leuk vond.. Maar teruggaan was geen optie, dus doorkruipen Jesse! Uiteindelijk dan toch het einde bereikt en iedereen was wel enigszins geschokt hoe ik de tunnel verliet: trillend als electrische tandenborstel en een gezicht zo wit alsof ik een spook had gezien... Maar natuurlijk ook apentrots! Wat je niet dood maakt je sterker en ik had dan ook het gevoel dat ik de gehele wereld aankon.
Ik heb zelf geen foto's van de tunnels gemaakt, maar ik heb al gevraagd of Erik en Carlijn die van hen kunnen opsturen. Je weet niet wat je ziet!
Ook met een M1 geschoten bij de tunnels.. Ik maar denken dat je gehoorproblemen krijgt van het bassen, maar schieten is toch een graadje erger. Aparte is ook dat de mensen die je begeleiden niet eens gehoorbescherming hebben...
In Nha Trang nog een boottochtje gemaakt en gesnorkeld.. Uiteraard prachtig en die dag werd compleet gemaakt met een live band op de boot. Elke buitenlanders moest iets zingen, maar aangezien Erik en ik niet zo van het zingen zijn, hebben we gewoon de gitaar en bas van de artiesten afgepakt en begonnen we het intro van Hotel California te spelen. Ik weet zeker dat ons vader dat geweldig had gevonden om te zien/horen.
Ook naar een Themepark geweest hier in Ho Chi Minh.. Themepark en Vietnam klinkt al niet bijzonder veilig en toen ik me eenmaal in het voorste karretje van de achtbaan bevond, bedacht ik dat dit misschien niet het slimste is wat je kan doen. De gordel was uiteraard te klein en ik heb de gehele tocht me voor de zekerheid stevig vast gehouden aan de zijkanten van de wagen.
Vandaag nog even naar het oorlogsmuseum en me vervolgens volledig vol eten met het pizzabuffet om de hoek.
Ben dus binnenkort in Cambodja. Hier is niet bijzonder veel te doen, maar je moet er toch doorheen als je naar Thailand wilt.. Wat ik dus ook zeker van plan ben.
13 Juni ga ik naar het vliegveld van Bangkok, niet om zelf naar huis te vliegen maar om Joey op te halen. Hij gaat namelijk een maandje met mij door Thailand en waarschijnlijk Laos reizen. Dit betekend dus definitief dat ik niet voor 13 juli naar Nederland ga.
Nu even snel nog wat van deze historische stad zien en dan ben ik weer op pad mijn rugzakje en gitaar!
Ik heb natuurlijk niet stilgezeten. Momenteel bevind ik me in Ho Chi Minh en ben naar de Cu Chi tunnels geweest. Hier waren allerlei ondergrondse gangen waar de Gorilla's jaren lang in hebben gezeten. Ze zeggen wel Amerikanen dit, Amerikanen dat, maar die Vietnamezen waren ook geen lievertjes. De vallen die zij bijvoorbeeld voorheen voor het jagen gebruikte, werden toen gebruikt om menig Amerikaan de dood in te jagen.
De tunnels zelf dwingen wel respect af. Hoewel het al stukken beter gaat met mijn Claustrofobie, moest ik alsnog na een paar meter kruipen zo snel mogelijk die tunnel uit. Ongeveer een meter hoog en ik kon er met mijn "brede" schouders nog maar net doorheen. Omdraaien was geen optie en uiteraard zag je geen hand voor ogen. Toen men de 2e tunnel betrad besloot ik me niet te laten kennen. Na een paar minuten mijn hoop te verzamelen, of eigenlijk gewoon mijn verstand op nul te zetten, begon ik door het nauwe gangetje te kruipen... Ik zorgde ervoor dat er niemand achter me zat en mijn grote vriend Erik, gewapend met een aansteker, me voor ging. Angstzweet stond op mijn voorhoofd toen we de eerste hoek omgingen en de muffe geur van aarde en zweet me tegemoet kwam. Ik hield me taai en probeerde niet te veel na te denken.. Dat ging tot mijn verbazing behoorlijk goed, tot het gebeurde.. Ik hoorde stemmen achter me en wist dus dat ik niet via de ingang eruit kon... Daar kwam nog eens bovenop dat Eriks vlammetje uitging en de wereld dus pikzwart werd. Begon te trillen en te jammeren dat ik dit echt niet leuk vond.. Maar teruggaan was geen optie, dus doorkruipen Jesse! Uiteindelijk dan toch het einde bereikt en iedereen was wel enigszins geschokt hoe ik de tunnel verliet: trillend als electrische tandenborstel en een gezicht zo wit alsof ik een spook had gezien... Maar natuurlijk ook apentrots! Wat je niet dood maakt je sterker en ik had dan ook het gevoel dat ik de gehele wereld aankon.
Ik heb zelf geen foto's van de tunnels gemaakt, maar ik heb al gevraagd of Erik en Carlijn die van hen kunnen opsturen. Je weet niet wat je ziet!
Ook met een M1 geschoten bij de tunnels.. Ik maar denken dat je gehoorproblemen krijgt van het bassen, maar schieten is toch een graadje erger. Aparte is ook dat de mensen die je begeleiden niet eens gehoorbescherming hebben...
In Nha Trang nog een boottochtje gemaakt en gesnorkeld.. Uiteraard prachtig en die dag werd compleet gemaakt met een live band op de boot. Elke buitenlanders moest iets zingen, maar aangezien Erik en ik niet zo van het zingen zijn, hebben we gewoon de gitaar en bas van de artiesten afgepakt en begonnen we het intro van Hotel California te spelen. Ik weet zeker dat ons vader dat geweldig had gevonden om te zien/horen.
Ook naar een Themepark geweest hier in Ho Chi Minh.. Themepark en Vietnam klinkt al niet bijzonder veilig en toen ik me eenmaal in het voorste karretje van de achtbaan bevond, bedacht ik dat dit misschien niet het slimste is wat je kan doen. De gordel was uiteraard te klein en ik heb de gehele tocht me voor de zekerheid stevig vast gehouden aan de zijkanten van de wagen.
Vandaag nog even naar het oorlogsmuseum en me vervolgens volledig vol eten met het pizzabuffet om de hoek.
Ben dus binnenkort in Cambodja. Hier is niet bijzonder veel te doen, maar je moet er toch doorheen als je naar Thailand wilt.. Wat ik dus ook zeker van plan ben.
13 Juni ga ik naar het vliegveld van Bangkok, niet om zelf naar huis te vliegen maar om Joey op te halen. Hij gaat namelijk een maandje met mij door Thailand en waarschijnlijk Laos reizen. Dit betekend dus definitief dat ik niet voor 13 juli naar Nederland ga.
Nu even snel nog wat van deze historische stad zien en dan ben ik weer op pad mijn rugzakje en gitaar!
dinsdag 13 mei 2008
Diep in de Zee
Net in Nha Trang aangekomen, waar het gelukkig momenteel droog is. De laatste dag in Hoi An begon het namelijk behoorlijk te gieten. Regenseizoen of niet, het was toch weer een leuke ervaring.
Hoi An is eigenlijk een grote winkelstraat voor handgemaakte kleding, het ziet er allemaal dan ook prachtig uit. Het is dan wel een beetje duurder dan in China, maar ik geloof niet dat je een pak op maat kan kopen in Nederland voor een miezerige 60 dollar.
Helaas heb ik al een paar pakken in de kast hangen, dus om nu een nieuwe aan te gaan schaffen is een beetje te veel van het goede.
Wel heb ik een spijkerbroek en twee T-Shirtjes laten maken; zitten prima dus ik ben er erg tevreden mee.
Voor de rest is er vrij weinig te doen in de stad, dus besloten we (Emily en Eileen, twee engelse meiden die ik in Ha Long Bay heb ontmoet) een scooter te huren en zo naar het strand te gaan. Geweldig, zeker omdat ik nog nooit eerder op een scooter gereden heb. Het was gelukkig niet zo druk op de weg als in Hanoi, maar ook hier ben je vooral bezig met het ontwijken van voetgangers.
Nog naar een strandfeest geweest waar eigenlijk iedereen wel erg diep in het glaasje had gekeken. Ben daar niet al te lang gebleven, omdat ze besloten salto's in het zwembad te maken. Hopelijk heeft niemand zijn nek gebroken, want als iemand die niet in een rechte lijn kan lopen zulke stunts gaat uithalen kan het niet al te best aflopen.
Nu in Nha Trang waar veel mensen komen om te duiken. Het weer voor de komende week ziet er helaas niet rooskleurig uit, maar als het zich een beetje kalm houdt, waag ik misschien ook wel een duik in het diepe.
Plannen zijn nog een beetje onduidelijk, maar dat vind ik eigenlijk wel een beetje fijn. Misschien ga ik op een tour de Highlands in. Ziet er allemaal prachtig uit op de foto's, dus even kijken hoe diep ik daarvoor in mijn buidel moet gaan graaien.
Nu even door de stad wandelen, kijken of het wat is. Mijn hotel bevindt zich zo'n vijf minuten van het strand en van het centrum, wat dus ideaal is.
Misschien een biertje op het strand, want er is iets te vieren: Ik ben vandaag precies vier maanden in Azie!
(P.S. Koop geen slippers in Hoi An, die van mij zijn al twee keer kapot gegaan.. Maar wat wil je voor 2 dollar per stuk)
Hoi An is eigenlijk een grote winkelstraat voor handgemaakte kleding, het ziet er allemaal dan ook prachtig uit. Het is dan wel een beetje duurder dan in China, maar ik geloof niet dat je een pak op maat kan kopen in Nederland voor een miezerige 60 dollar.
Helaas heb ik al een paar pakken in de kast hangen, dus om nu een nieuwe aan te gaan schaffen is een beetje te veel van het goede.
Wel heb ik een spijkerbroek en twee T-Shirtjes laten maken; zitten prima dus ik ben er erg tevreden mee.
Voor de rest is er vrij weinig te doen in de stad, dus besloten we (Emily en Eileen, twee engelse meiden die ik in Ha Long Bay heb ontmoet) een scooter te huren en zo naar het strand te gaan. Geweldig, zeker omdat ik nog nooit eerder op een scooter gereden heb. Het was gelukkig niet zo druk op de weg als in Hanoi, maar ook hier ben je vooral bezig met het ontwijken van voetgangers.
Nog naar een strandfeest geweest waar eigenlijk iedereen wel erg diep in het glaasje had gekeken. Ben daar niet al te lang gebleven, omdat ze besloten salto's in het zwembad te maken. Hopelijk heeft niemand zijn nek gebroken, want als iemand die niet in een rechte lijn kan lopen zulke stunts gaat uithalen kan het niet al te best aflopen.
Nu in Nha Trang waar veel mensen komen om te duiken. Het weer voor de komende week ziet er helaas niet rooskleurig uit, maar als het zich een beetje kalm houdt, waag ik misschien ook wel een duik in het diepe.
Plannen zijn nog een beetje onduidelijk, maar dat vind ik eigenlijk wel een beetje fijn. Misschien ga ik op een tour de Highlands in. Ziet er allemaal prachtig uit op de foto's, dus even kijken hoe diep ik daarvoor in mijn buidel moet gaan graaien.
Nu even door de stad wandelen, kijken of het wat is. Mijn hotel bevindt zich zo'n vijf minuten van het strand en van het centrum, wat dus ideaal is.
Misschien een biertje op het strand, want er is iets te vieren: Ik ben vandaag precies vier maanden in Azie!
(P.S. Koop geen slippers in Hoi An, die van mij zijn al twee keer kapot gegaan.. Maar wat wil je voor 2 dollar per stuk)
donderdag 8 mei 2008
Het Visumprobleem
Eindelijk weer eens wat tijd voor een blog.
Ik bevind me momenteel weer in Hanoi, een stad waar ik het best wel naar mijn zin heb, ondanks de enigszins hoge kamerprijzen.
Maar omdat je moeilijk de gehele reis in een stad kan doorbrengen zijn we vorige week naar Sapa geweest, een stadje in de bergen vlakbij de Chinese grens. Heel mooi en rustig, zeker in verhouding tot de hoofdstad. We hadden een tour geboekt, maar dat was nogal een afknapper: Vele dingen die in de folder stonden hebben we niet gezien, iets waar je niet echt vrolijker van wordt.
Tijdens de tour bleek een Amerikaan te zijn verdronken bij de waterval (die wij dus niet gezien hebben) en om eerlijk te zijn was dat wel even schrikken, het zou je maar zelf overkomen...
Uiteraard was het niet allemaal slecht en heb ik toch nog wat leuke plaatjes kunnen schieten. Ook het een en ander over de cultuur ontdekt. Zo hebben sommige vrouwen een rood rondje op hun voorhoofd. Het blijkt dus dat als mensen hier veel last van hoofdpijn hebben, ze een verwarmd kommetje op het hoofd drukken. Dit werkt blijkbaar, aangezien er hier vele vrouwtjes gebrandmerkt door het leven gaan.
Eenmaal terug zijn we gaan klagen en tot onze verbazing kregen we 20 dollar in onze handen gedrukt. Iets is beter dan niets en hebben de dag daarna een andere tour geboekt richting Ha Long Bay.
Dit was daarentegen een fantastische tour; heel relaxed op een bootje een paar eilanden bezichtigen vind ik niet erg. Van de boot afspringen, een paar grotten gezien en nog fijn door de bergen gehiked, wat wil je nog meer?
Ha Long Bay bestaat uit een groep eilanden waarvan sommige op dieren of dingen lijken. Het verhaal achter Ha Long Bay gaat over een draak (Long) die de Vietnamezen hielp toen de Chinezen het land binnenvielen. Volgens de legende onstonden er eilanden op de plekken waar de draak het water aanraakte, hierdoor zouden vele chinese schepen ten onder zijn gegaan. Er is dan ook een eiland die de draak zelf moet voorstellen.
Ook waren er eilanden in de vorm van een hond, twee Adelaars, baby draken, moeder draak en een incense urn.
Gisteren teruggekomen in Hanoi en nog wat mensen uit de UK ontmoet die met ons naar Hoi An gaan. Over ongeveer vijf uur van nu zit ik dus in de bus richting het beroemde kleermakers stadje.
Helaas gaat niet alles op rolletjes: Ik ben erachter gekomen dat het onmogelijk is om een Visum voor China te bemachtigen. Waardoor ik nu haast gedwongen ben een vlucht naar Hong Kong te boeken, wat waarschijnlijk zo'n 300 euro gaat kosten. Hopelijk kan ik de vlucht veranderen, zodat ik niet terug naar Hong Kong hoef te gaan.
Vandaag een pakketje richting huis gestuurd, het is hier vele malen goedkoper dan in China en de grote maakt "gelukkig" niets uit. Ik heb een geweldig instrument gekocht wat zij hier een T'rhung noemen. Wat dat dan precies inhoud horen jullie wel als ik weer terug ben.
Ik ga nu even lunchen en mijn tas inpakken, volgende blog komt uit Hoi An of Nha Trang.
Ik bevind me momenteel weer in Hanoi, een stad waar ik het best wel naar mijn zin heb, ondanks de enigszins hoge kamerprijzen.
Maar omdat je moeilijk de gehele reis in een stad kan doorbrengen zijn we vorige week naar Sapa geweest, een stadje in de bergen vlakbij de Chinese grens. Heel mooi en rustig, zeker in verhouding tot de hoofdstad. We hadden een tour geboekt, maar dat was nogal een afknapper: Vele dingen die in de folder stonden hebben we niet gezien, iets waar je niet echt vrolijker van wordt.
Tijdens de tour bleek een Amerikaan te zijn verdronken bij de waterval (die wij dus niet gezien hebben) en om eerlijk te zijn was dat wel even schrikken, het zou je maar zelf overkomen...
Uiteraard was het niet allemaal slecht en heb ik toch nog wat leuke plaatjes kunnen schieten. Ook het een en ander over de cultuur ontdekt. Zo hebben sommige vrouwen een rood rondje op hun voorhoofd. Het blijkt dus dat als mensen hier veel last van hoofdpijn hebben, ze een verwarmd kommetje op het hoofd drukken. Dit werkt blijkbaar, aangezien er hier vele vrouwtjes gebrandmerkt door het leven gaan.
Eenmaal terug zijn we gaan klagen en tot onze verbazing kregen we 20 dollar in onze handen gedrukt. Iets is beter dan niets en hebben de dag daarna een andere tour geboekt richting Ha Long Bay.
Dit was daarentegen een fantastische tour; heel relaxed op een bootje een paar eilanden bezichtigen vind ik niet erg. Van de boot afspringen, een paar grotten gezien en nog fijn door de bergen gehiked, wat wil je nog meer?
Ha Long Bay bestaat uit een groep eilanden waarvan sommige op dieren of dingen lijken. Het verhaal achter Ha Long Bay gaat over een draak (Long) die de Vietnamezen hielp toen de Chinezen het land binnenvielen. Volgens de legende onstonden er eilanden op de plekken waar de draak het water aanraakte, hierdoor zouden vele chinese schepen ten onder zijn gegaan. Er is dan ook een eiland die de draak zelf moet voorstellen.
Ook waren er eilanden in de vorm van een hond, twee Adelaars, baby draken, moeder draak en een incense urn.
Gisteren teruggekomen in Hanoi en nog wat mensen uit de UK ontmoet die met ons naar Hoi An gaan. Over ongeveer vijf uur van nu zit ik dus in de bus richting het beroemde kleermakers stadje.
Helaas gaat niet alles op rolletjes: Ik ben erachter gekomen dat het onmogelijk is om een Visum voor China te bemachtigen. Waardoor ik nu haast gedwongen ben een vlucht naar Hong Kong te boeken, wat waarschijnlijk zo'n 300 euro gaat kosten. Hopelijk kan ik de vlucht veranderen, zodat ik niet terug naar Hong Kong hoef te gaan.
Vandaag een pakketje richting huis gestuurd, het is hier vele malen goedkoper dan in China en de grote maakt "gelukkig" niets uit. Ik heb een geweldig instrument gekocht wat zij hier een T'rhung noemen. Wat dat dan precies inhoud horen jullie wel als ik weer terug ben.
Ik ga nu even lunchen en mijn tas inpakken, volgende blog komt uit Hoi An of Nha Trang.
zaterdag 26 april 2008
Daadwerkelijk tussen de Vietnamezen
Daar zit ik dan in Hanoi, jaja het is me weer eens gelukt!
Uiteraard zijn er ook nog wat noemenswaardige dingen in China gebeurd, dus daar begin ik maar mee.
In Hainan heb ik de trein richting Zhanjiang gepakt, tenminste dat dacht ik. Ik bleek een kaartje voor Zhanjiangxi gekocht te hebben. Dat is een of andere buitenwijk, dus ik balen! Het leuke is dat heel de stad niet in mijn bijbel voorkomt en had dus geen idee welke richting ik op moest.
Gewoon maar de bus gepakt en na zo'n vier uur reizen en rondvragen vond ik dan uiteindelijk het mainstation. Daar werd mijn tas onderzocht en ben ik een van mijn tibetaanse messen kwijtgeraakt.
Maar goed, ik was op de goede weg (de trein ging daadwerkelijk naar Nanning) dus ik heb eigenlijk weinig te klagen.
Nanning is een gigantische stad met alleen maar hotels. Dus een single room voor 90 rmb met eigen badkamer en airco, wat een mens toch wel waardeerd na een behoorlijk lange tijd je kamer met tig anderen te hebben gedeeld.
Geen buitenlanders gezien, tot ze daar opeens stonden! Ze probeerden aan de balie het een en ander te regelen en ik ging even kijken of ik ze misschien kon helpen. Zonder het door te hebben vroeg ik in het Nederlands of ze hulp nodig hadden en wat blijkt.. Nederlanders!
Genaamd Erik en Carlijn touren zij door geheel Azië en Australië. Leuk is dat Erik gitaar speelt en er net een had aangeschaft. Dus voordat ik het wist zaten we in het park een concertje weg te geven.
Binnen no-time had menig Chinees zich in de alsmaar groeiende circel gevestigd en voor drie uur lang waren wij de topattractie in het park.
Net toen we van plan waren onze gitaren in te pakken zagen we de gehele groep in een specifieke richting kijken.
Blijkbaar was er iemand bedreigd met een pistool, als ik het oude dametje mag geloven. Dus tijd om de biezen te pakken en een buskaartje voor Vietnam te regelen. Ook ons Nederlandse koppel had besloten China te verlaten en ik heb dan ook tot op de dag van vandaag de mogelijkheid om ons mooie taaltje te gebruiken.
Tot zover Nanning en dus China. Na een rit van zo'n acht uur bevonden we ons uiteindelijk in het Hanoi. Het eerste wat je daar merkt is dat er een gigantisch golf van scooters de stad terroriseerd en het leuke is dat oversteken zeer simpel is. Wat wij in Nederland gewend zijn (voor het oversteken eerst links kijken, dan rechts, dan weer links) gaat hier niet op! Gewoon lopen, kleine pasjes en wat je ook doet: niet stilstaan. Hele aparte ervaring om je een weg te banen tussen al deze voorbijracende voertuigen.
Wat de volgende stop is weten we nog niet zeker, maar waarschijnlijk wordt het Halong Bay. Nha Trang mogen we natuurlijk ook niet uit het oog verliezen dus dat zit er ook aan te komen.
Uiteraard zijn er ook nog wat noemenswaardige dingen in China gebeurd, dus daar begin ik maar mee.
In Hainan heb ik de trein richting Zhanjiang gepakt, tenminste dat dacht ik. Ik bleek een kaartje voor Zhanjiangxi gekocht te hebben. Dat is een of andere buitenwijk, dus ik balen! Het leuke is dat heel de stad niet in mijn bijbel voorkomt en had dus geen idee welke richting ik op moest.
Gewoon maar de bus gepakt en na zo'n vier uur reizen en rondvragen vond ik dan uiteindelijk het mainstation. Daar werd mijn tas onderzocht en ben ik een van mijn tibetaanse messen kwijtgeraakt.
Maar goed, ik was op de goede weg (de trein ging daadwerkelijk naar Nanning) dus ik heb eigenlijk weinig te klagen.
Nanning is een gigantische stad met alleen maar hotels. Dus een single room voor 90 rmb met eigen badkamer en airco, wat een mens toch wel waardeerd na een behoorlijk lange tijd je kamer met tig anderen te hebben gedeeld.
Geen buitenlanders gezien, tot ze daar opeens stonden! Ze probeerden aan de balie het een en ander te regelen en ik ging even kijken of ik ze misschien kon helpen. Zonder het door te hebben vroeg ik in het Nederlands of ze hulp nodig hadden en wat blijkt.. Nederlanders!
Genaamd Erik en Carlijn touren zij door geheel Azië en Australië. Leuk is dat Erik gitaar speelt en er net een had aangeschaft. Dus voordat ik het wist zaten we in het park een concertje weg te geven.
Binnen no-time had menig Chinees zich in de alsmaar groeiende circel gevestigd en voor drie uur lang waren wij de topattractie in het park.
Net toen we van plan waren onze gitaren in te pakken zagen we de gehele groep in een specifieke richting kijken.
Blijkbaar was er iemand bedreigd met een pistool, als ik het oude dametje mag geloven. Dus tijd om de biezen te pakken en een buskaartje voor Vietnam te regelen. Ook ons Nederlandse koppel had besloten China te verlaten en ik heb dan ook tot op de dag van vandaag de mogelijkheid om ons mooie taaltje te gebruiken.
Tot zover Nanning en dus China. Na een rit van zo'n acht uur bevonden we ons uiteindelijk in het Hanoi. Het eerste wat je daar merkt is dat er een gigantisch golf van scooters de stad terroriseerd en het leuke is dat oversteken zeer simpel is. Wat wij in Nederland gewend zijn (voor het oversteken eerst links kijken, dan rechts, dan weer links) gaat hier niet op! Gewoon lopen, kleine pasjes en wat je ook doet: niet stilstaan. Hele aparte ervaring om je een weg te banen tussen al deze voorbijracende voertuigen.
Wat de volgende stop is weten we nog niet zeker, maar waarschijnlijk wordt het Halong Bay. Nha Trang mogen we natuurlijk ook niet uit het oog verliezen dus dat zit er ook aan te komen.
zaterdag 19 april 2008
Altijd Vol Verrassingen
Plannen zijn er om te wijzigen, dat is een van de dingen die ik hier in China geleerd heb. Dus om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: ik verlaat China waarschijnlijk over twee weken. Niet voor het o zo schone Nederland, dat moet nog even wachten.
Toen ik nog een klein pubertje was vertelde mijn vader prachtige verhalen over een heel speciaal land, spannende avonturen in het water en het bouwen van een school waren aan de orde van de dag. Ook mijn grote broer Mattijs kan hier sinds zijn vakantie van begin dit jaar over meepraten.
Ik heb het natuurlijk over het prachtige Vietnam.
Nu weet ik dat ik altijd al gezegd heb dat zelfs vijf maanden niet genoeg is om China te zien en ik ben dan ook niet van mening veranderd, maar het visumprobleem momenteel geeft me in totaal drie opties.
- Naar Hongkong, daar een nieuw visum bemachtigen en zo terug het Mainland in.
- Het vervroegen mijn vliegticket eerder terugkomen
- Naar een ander land, daar twee weken blijven en vervolgens terugkeren naar China.
optie 2 is uiteraard een No Go, ook gezien het feit dat ik dan acht dagen in Hong Kong moet wachten voor mijn vlucht.
Optie 1 betekend dat ik in totaal 16 dagen in Hong Kong moet blijven, omdat ik toch maar een 1 maand visum kan krijgen.
Dus optie 3, die uiteraard ook het meest aantrekkelijk klinkt is het dus geworden. Even lekker twee weken Vietnam in voor een nieuw visum om daarna weer terug te keren.
Tot zover de plannen dus.
Nu even iets totaal anders, de tijd op het eiland Hainan staat uiteraard ook niet stil. Zo hebben we momenteel een typhoon! Nog nooit eerder gezien en die hoge golven zien er behoorlijk aantrekkelijk uit. Ik ben uiteraard niet op mijn hoofd gevallen, dus ik denk wel even twee keer na voor ik me in de woeste zee begeef.
Eergister ben ik naar een discotheek geweest met wat lui die ik hier heb ontmoet. Topavond gehad tot het einde.. Toen ik uit de discotheek kwam, schrok ik me toch een ongeluk. Twee meter van de uitgang lag een dode man. Hoofd onder het bloed en zag er niet bepaald rooskleurig uit. Er was wel politie, maar die stonden op zo'n 10 meter afstand een beetje toe te kijken. We besloten even te wachten op de ambulance en waren behoorlijk van slag, ook omdat iedereen er maar gewoon langsliep zonder er veel aandacht aan te schenken. De club bleef gewoon open en het was alsof er niks aan de hand was.
Na zo'n 15 minuten vonden ze dan uiteindelijk een papieren doek die ze over het hoofd van de dode heen legden en na grofweg een half uur kwamen ze met een witte handdoek aanzetten, omdat het stuk papier steeds wegwaaide. Na wat ik denk een uur gewacht te hebben, besloten we te gaan. Er was nog steeds geen teken van een ambulance what so ever.
We besloten in een andere bar maar een paar biertjes te drinken, zodat we niet met een rotgevoel naar bed hoefden te gaan. Daar hoorden we dat het waarschijnlijk een afrekening was...
China is werkelijk een land als geen ander. Mensen gaan totaal anders met de dood om dan wij in het westen.
Maar je gaat uiteraard gewoon verder, zo ga ik vandaag een treinkaartje voor Nanning kopen om daar vervolgens een visum voor Vietnam aan te vragen.
Dus over twee weken is het Jesse tussen de Vietnamezen!
Toen ik nog een klein pubertje was vertelde mijn vader prachtige verhalen over een heel speciaal land, spannende avonturen in het water en het bouwen van een school waren aan de orde van de dag. Ook mijn grote broer Mattijs kan hier sinds zijn vakantie van begin dit jaar over meepraten.
Ik heb het natuurlijk over het prachtige Vietnam.
Nu weet ik dat ik altijd al gezegd heb dat zelfs vijf maanden niet genoeg is om China te zien en ik ben dan ook niet van mening veranderd, maar het visumprobleem momenteel geeft me in totaal drie opties.
- Naar Hongkong, daar een nieuw visum bemachtigen en zo terug het Mainland in.
- Het vervroegen mijn vliegticket eerder terugkomen
- Naar een ander land, daar twee weken blijven en vervolgens terugkeren naar China.
optie 2 is uiteraard een No Go, ook gezien het feit dat ik dan acht dagen in Hong Kong moet wachten voor mijn vlucht.
Optie 1 betekend dat ik in totaal 16 dagen in Hong Kong moet blijven, omdat ik toch maar een 1 maand visum kan krijgen.
Dus optie 3, die uiteraard ook het meest aantrekkelijk klinkt is het dus geworden. Even lekker twee weken Vietnam in voor een nieuw visum om daarna weer terug te keren.
Tot zover de plannen dus.
Nu even iets totaal anders, de tijd op het eiland Hainan staat uiteraard ook niet stil. Zo hebben we momenteel een typhoon! Nog nooit eerder gezien en die hoge golven zien er behoorlijk aantrekkelijk uit. Ik ben uiteraard niet op mijn hoofd gevallen, dus ik denk wel even twee keer na voor ik me in de woeste zee begeef.
Eergister ben ik naar een discotheek geweest met wat lui die ik hier heb ontmoet. Topavond gehad tot het einde.. Toen ik uit de discotheek kwam, schrok ik me toch een ongeluk. Twee meter van de uitgang lag een dode man. Hoofd onder het bloed en zag er niet bepaald rooskleurig uit. Er was wel politie, maar die stonden op zo'n 10 meter afstand een beetje toe te kijken. We besloten even te wachten op de ambulance en waren behoorlijk van slag, ook omdat iedereen er maar gewoon langsliep zonder er veel aandacht aan te schenken. De club bleef gewoon open en het was alsof er niks aan de hand was.
Na zo'n 15 minuten vonden ze dan uiteindelijk een papieren doek die ze over het hoofd van de dode heen legden en na grofweg een half uur kwamen ze met een witte handdoek aanzetten, omdat het stuk papier steeds wegwaaide. Na wat ik denk een uur gewacht te hebben, besloten we te gaan. Er was nog steeds geen teken van een ambulance what so ever.
We besloten in een andere bar maar een paar biertjes te drinken, zodat we niet met een rotgevoel naar bed hoefden te gaan. Daar hoorden we dat het waarschijnlijk een afrekening was...
China is werkelijk een land als geen ander. Mensen gaan totaal anders met de dood om dan wij in het westen.
Maar je gaat uiteraard gewoon verder, zo ga ik vandaag een treinkaartje voor Nanning kopen om daar vervolgens een visum voor Vietnam aan te vragen.
Dus over twee weken is het Jesse tussen de Vietnamezen!
dinsdag 15 april 2008
Escape From Monkey Island
Als een ware Guybrush Threepwood waagde ik me vandaag op Monkey Island! Met mijn camera stevig in de handen verkende ik als een echte avonturier het eiland. Helaas was het niet zoals ik me het had voorgesteld. Het was meer een attractiepark met losgeslagen apen, zoals dat eigenlijk altijd het geval is.
Uiteraard is China het land om een aap op een fiets te zien, die dan vervolgens iemand aanvalt met een waterpistool in zijn hand.
Een van de jongens die meeging is heel hard in zijn rug gebeten en een ander was zo slim een banaan uit zijn rugzak te halen.. 2 seconden had de aap nodig om meerdere meters af te leggen en met ongekende snelheid de banaan uit zijn vingers te rukken.
Nog even iets over de reis naar het eiland, iets dat ik vergeten was te vermelden in mijn vorige blog: Er is geen brug die dit eiland met China verbindt. De trein werd simpelweg in stukjes verdeeld en zo op de boot gezet.. Heel aparte ervaring.
Gisteren behoorlijk verbrand, maar nu lekker bruin. Nog even en ik heb de vader ingehaald!
Daar moet je uiteraard wel flink je best voor doen, dus ik denk dat ik nog even een wandelingetje ga maken in de avondzon.
Jullie horen snel meer!
(P.S. In het park was ook een standbeeld van een apenhoofd, maar ik had helaas geen wattenstaafje bij me, Mattijs weet denk ik wel wat ik bedoel)
Uiteraard is China het land om een aap op een fiets te zien, die dan vervolgens iemand aanvalt met een waterpistool in zijn hand.
Een van de jongens die meeging is heel hard in zijn rug gebeten en een ander was zo slim een banaan uit zijn rugzak te halen.. 2 seconden had de aap nodig om meerdere meters af te leggen en met ongekende snelheid de banaan uit zijn vingers te rukken.
Nog even iets over de reis naar het eiland, iets dat ik vergeten was te vermelden in mijn vorige blog: Er is geen brug die dit eiland met China verbindt. De trein werd simpelweg in stukjes verdeeld en zo op de boot gezet.. Heel aparte ervaring.
Gisteren behoorlijk verbrand, maar nu lekker bruin. Nog even en ik heb de vader ingehaald!
Daar moet je uiteraard wel flink je best voor doen, dus ik denk dat ik nog even een wandelingetje ga maken in de avondzon.
Jullie horen snel meer!
(P.S. In het park was ook een standbeeld van een apenhoofd, maar ik had helaas geen wattenstaafje bij me, Mattijs weet denk ik wel wat ik bedoel)
zondag 13 april 2008
7/11 Blues
In Guangzhou eigenlijk geweldig naar mijn zin gehad.
Veel mensen ontmoet en veel muziek gemaakt. Elke avond zaten we voor de 7 11 met mijn gitaar de sterren van de hemel te spelen. Om eerlijk te zijn klonk het nergens naar, maar we hadden het naar ons zin en daar doe je het voor!
Mensen gaven ons zelfs geld en drankjes, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Op zijn tijd kwamen er ook mensen die dan even een liedje zongen/speelden, waaronder een Duitse blueszangeres: wat kon zij zingen, niet normaal!
Het kopen van mijn Guzheng heb ik even op de wachtlijst gezet. De nieuwe prijs voor het verzenden was zo'n 180 euro. Nog aan het overwegen of het het waard is, maar ik denk van wel.
Gisteren in Hainan aangekomen: 12 uur trein en 4.5 uur bus in de stikkende hitte, maar wat een prachtig eiland.
Je zweet dan wel 24/7 als een otter, maar de sfeer is zeer relaxed. Het is dan wel niet zo goedkoop als mainland China, maar wel goedkoper dan Guangzhou en Hong Kong.
Vandaag de dag doorgebracht op het strand en vanavond weer fijn gitaar spelen.
Twee jongens die ik in Guangzhou heb ontmoet zijn hier nu ook, dus de band begint weer vorm te krijgen. Helaas heb ik hier nog geen 7/11 gespot..
Morgen een gigantisch boeddha beeld in de zee bezichtigen, ik durf niet met zekerheid te zeggen hoe groot.. Dus dat horen jullie nog wel van me. Daarna naar een afgelegen strand hier niet ver vandaan en dat zijn de plannen tot dusver.
Even wat informatie over het stadje waar ik me nu in bevind: Sanya!
Sanya is de op een na grootste stad op dit eiland en bevindt zich in het zuiden. De stad heeft zeer veel groen en de lucht is erg vochtig. De stad wordt geterroriseerd door de vele Russen die hier van hun goedkope vakantie genieten. Dat betekent dus dat alle obers en shopkeepers een beetje russisch spreken ipv een beetje engels, waardoor het nog lastiger is om te krijgen wat je wilt. Het chinees is hier kantonees en vaak is mijn mandarijn beter dan dat van hen. Dus handen en voetenwerk weer uit de kast gehaald en nu genoegen nemen met het bord noodles dat ze je serveren, in plaats van de fried rice die je had besteld.
Nog geen idee hoeveel dagen ik hier blijf en wat mijn volgende bestemming is. Misschien Dhali of iets in die richting, we zien het wel!
Veel mensen ontmoet en veel muziek gemaakt. Elke avond zaten we voor de 7 11 met mijn gitaar de sterren van de hemel te spelen. Om eerlijk te zijn klonk het nergens naar, maar we hadden het naar ons zin en daar doe je het voor!
Mensen gaven ons zelfs geld en drankjes, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Op zijn tijd kwamen er ook mensen die dan even een liedje zongen/speelden, waaronder een Duitse blueszangeres: wat kon zij zingen, niet normaal!
Het kopen van mijn Guzheng heb ik even op de wachtlijst gezet. De nieuwe prijs voor het verzenden was zo'n 180 euro. Nog aan het overwegen of het het waard is, maar ik denk van wel.
Gisteren in Hainan aangekomen: 12 uur trein en 4.5 uur bus in de stikkende hitte, maar wat een prachtig eiland.
Je zweet dan wel 24/7 als een otter, maar de sfeer is zeer relaxed. Het is dan wel niet zo goedkoop als mainland China, maar wel goedkoper dan Guangzhou en Hong Kong.
Vandaag de dag doorgebracht op het strand en vanavond weer fijn gitaar spelen.
Twee jongens die ik in Guangzhou heb ontmoet zijn hier nu ook, dus de band begint weer vorm te krijgen. Helaas heb ik hier nog geen 7/11 gespot..
Morgen een gigantisch boeddha beeld in de zee bezichtigen, ik durf niet met zekerheid te zeggen hoe groot.. Dus dat horen jullie nog wel van me. Daarna naar een afgelegen strand hier niet ver vandaan en dat zijn de plannen tot dusver.
Even wat informatie over het stadje waar ik me nu in bevind: Sanya!
Sanya is de op een na grootste stad op dit eiland en bevindt zich in het zuiden. De stad heeft zeer veel groen en de lucht is erg vochtig. De stad wordt geterroriseerd door de vele Russen die hier van hun goedkope vakantie genieten. Dat betekent dus dat alle obers en shopkeepers een beetje russisch spreken ipv een beetje engels, waardoor het nog lastiger is om te krijgen wat je wilt. Het chinees is hier kantonees en vaak is mijn mandarijn beter dan dat van hen. Dus handen en voetenwerk weer uit de kast gehaald en nu genoegen nemen met het bord noodles dat ze je serveren, in plaats van de fried rice die je had besteld.
Nog geen idee hoeveel dagen ik hier blijf en wat mijn volgende bestemming is. Misschien Dhali of iets in die richting, we zien het wel!
woensdag 9 april 2008
Het reizen is weer begonnen!
Terug in het o zo grote China!
Fijn weer eens voor een redelijke prijs een maaltijd te nuttigen, terwijl je geniet van de vele rokende/spugende mensen in het restaurant.
Ik ben dus weer thuis, het is dan wel Guangzhou maar toch.
Op het moment zijn er veel zakenlui in de stad en dus ook in mijn dorm. Ik had nogal geluk met mijn bed, aangezien er nog maar een vrij was.
Gisteren informatie verzameld voor het verschepen van mijn Se/Guzheng, maar dat blijkt iets moeilijker en duurder te zijn dan verwacht. Het is dan ook ongeveer 1.75 meter lang!
Het postkantoor wil het niet doen, hun grootste pakket was 75 cm lang dus dat red ik niet. De man in de muziekwinkel had me geholpen, dus nu kan ik het verschepen voor een miezerige 5567 yuan.. Dat is bijna 500 euro!! Het ding zelf kost maar 100 tot 300 euro, dus dat feest ging niet door.
Maar nu is er een man in mijn dorm die wat meer ervaring met verschepen heeft dan ik en die gaat vandaag ook even rondbellen..
Dus hopelijk komt hij met een redelijk prijsje aanzetten.
Hong Kong was apart, had het er niet verschrikkelijk naar mijn zin maar het was zeer fijn Fleurs ouders te zien. Zeer lekker gegeten en gezellig bijgekletst voor twee dagen. Ook de drop (en dummies) gingen er goed in, dat spul vind je hier helaas nergens.
Ik heb nu een 1 maand visum voor China, maar ben wel van plan die te verlengen. Ze vroegen er wel een absurde prijs voor, maar ik zou voor geen goud nu terugkeren naar Nederland. Veel te lekker bezig met reizen. Morgen wilde ik naar Hainan gaan, het Hawaii van China, maar blijf hier waarschijnlijk nog een extra dagje voor mijn instrument.
Na Hainan wil ik naar Hunan gaan, waarom? Geen idee om eerlijk te zijn, maar ik hoorde dat het er prachtig is.
Ons vader komt misschien niet naar China, maar gelukkig gaan we wel samen naar Madagaskar. Ook al is dat nog niet helemaal zeker, lijkt me zeer leuk samen met hem te reizen.
Nu is het tijd om mijn gitaar weer op te pakken en lekker in het zonnetje bij water te zitten. Het ware leven!
Fijn weer eens voor een redelijke prijs een maaltijd te nuttigen, terwijl je geniet van de vele rokende/spugende mensen in het restaurant.
Ik ben dus weer thuis, het is dan wel Guangzhou maar toch.
Op het moment zijn er veel zakenlui in de stad en dus ook in mijn dorm. Ik had nogal geluk met mijn bed, aangezien er nog maar een vrij was.
Gisteren informatie verzameld voor het verschepen van mijn Se/Guzheng, maar dat blijkt iets moeilijker en duurder te zijn dan verwacht. Het is dan ook ongeveer 1.75 meter lang!
Het postkantoor wil het niet doen, hun grootste pakket was 75 cm lang dus dat red ik niet. De man in de muziekwinkel had me geholpen, dus nu kan ik het verschepen voor een miezerige 5567 yuan.. Dat is bijna 500 euro!! Het ding zelf kost maar 100 tot 300 euro, dus dat feest ging niet door.
Maar nu is er een man in mijn dorm die wat meer ervaring met verschepen heeft dan ik en die gaat vandaag ook even rondbellen..
Dus hopelijk komt hij met een redelijk prijsje aanzetten.
Hong Kong was apart, had het er niet verschrikkelijk naar mijn zin maar het was zeer fijn Fleurs ouders te zien. Zeer lekker gegeten en gezellig bijgekletst voor twee dagen. Ook de drop (en dummies) gingen er goed in, dat spul vind je hier helaas nergens.
Ik heb nu een 1 maand visum voor China, maar ben wel van plan die te verlengen. Ze vroegen er wel een absurde prijs voor, maar ik zou voor geen goud nu terugkeren naar Nederland. Veel te lekker bezig met reizen. Morgen wilde ik naar Hainan gaan, het Hawaii van China, maar blijf hier waarschijnlijk nog een extra dagje voor mijn instrument.
Na Hainan wil ik naar Hunan gaan, waarom? Geen idee om eerlijk te zijn, maar ik hoorde dat het er prachtig is.
Ons vader komt misschien niet naar China, maar gelukkig gaan we wel samen naar Madagaskar. Ook al is dat nog niet helemaal zeker, lijkt me zeer leuk samen met hem te reizen.
Nu is het tijd om mijn gitaar weer op te pakken en lekker in het zonnetje bij water te zitten. Het ware leven!
dinsdag 1 april 2008
Leven in Hong Kong
Nu in het "prachtige" Hong Kong.. Net als Macau en Guangzhou is dit helemaal niks voor mij. Maar toch even de tanden op elkaar zetten en wachten op mijn gloednieuwe Visum voor China. Helaas is er een probleempje, iets wat ik heel jammer vind maar zeker weet dat de moeder blij van in de handjes gaat klappen:
Ik moet eerder terug...
Na al die gebeurtenissen in Tibet mogen buitenlanders niet langer dan 1 maand in China blijven, dus daar gaat mijn plan om China de komende twee maanden onveilig te maken.
Nu dus in HK, een stad die net zo goed New York zou kunnen heten. Hoewel ik dat niet zeker weet, aangezien ik er nog nooit geweest ben, maar toch. Nu in wat vroeger het meest gevaarlijke gebouw van HK was en ik voel me er inderdaad niet zeer gemakkelijk. Ook de mensen op de straat zijn niet vriendelijk en zullen nooit van hun leven even stoppen om een praatje met je te maken. HongKongers en chinezen zijn twee totaal verschillende mensen heb ik gemerkt, dus dat is weer een ervaring erbij.
Ze hebben wel een heel leuk Spacemuseum en een waar standbeeld van mijn grote held Bruce Lee. Gebouwen zijn hier niet hoog maar enorm en alles is zo'n beetje 4 x zo duur als in China.
Ook heb je hele informatieve borden met teksten als niet spugen, maximale straf 5000 dollar, etc. Een ding is zeker, voor 500 euro houd ik mijn spuug wel binnen. Dus volgens mij werkt het wel.
Fleurs ouders nog niet gezien, omdat we geen telefonisch contact kunnen hebben. Maar hopelijk lukt het morgen! Zou het heel fijn vinden om iemand van thuis te kunnen zien in Real Life. Dus dat wordt duimen!
Voor de rest is er vrij weinig te melden. Het weer is bagger, maar als het een beetje opklaart zit ik vooral in het park met mijn boek, genietend van de schaarse stilte hier.
Volgende bestemming nog onduidelijk, maar het is zeker weten China. Nu even fijn met de papa praten... Houdoe!
Ik moet eerder terug...
Na al die gebeurtenissen in Tibet mogen buitenlanders niet langer dan 1 maand in China blijven, dus daar gaat mijn plan om China de komende twee maanden onveilig te maken.
Nu dus in HK, een stad die net zo goed New York zou kunnen heten. Hoewel ik dat niet zeker weet, aangezien ik er nog nooit geweest ben, maar toch. Nu in wat vroeger het meest gevaarlijke gebouw van HK was en ik voel me er inderdaad niet zeer gemakkelijk. Ook de mensen op de straat zijn niet vriendelijk en zullen nooit van hun leven even stoppen om een praatje met je te maken. HongKongers en chinezen zijn twee totaal verschillende mensen heb ik gemerkt, dus dat is weer een ervaring erbij.
Ze hebben wel een heel leuk Spacemuseum en een waar standbeeld van mijn grote held Bruce Lee. Gebouwen zijn hier niet hoog maar enorm en alles is zo'n beetje 4 x zo duur als in China.
Ook heb je hele informatieve borden met teksten als niet spugen, maximale straf 5000 dollar, etc. Een ding is zeker, voor 500 euro houd ik mijn spuug wel binnen. Dus volgens mij werkt het wel.
Fleurs ouders nog niet gezien, omdat we geen telefonisch contact kunnen hebben. Maar hopelijk lukt het morgen! Zou het heel fijn vinden om iemand van thuis te kunnen zien in Real Life. Dus dat wordt duimen!
Voor de rest is er vrij weinig te melden. Het weer is bagger, maar als het een beetje opklaart zit ik vooral in het park met mijn boek, genietend van de schaarse stilte hier.
Volgende bestemming nog onduidelijk, maar het is zeker weten China. Nu even fijn met de papa praten... Houdoe!
donderdag 27 maart 2008
Big City Life.. Nee dank je
Na een 56 uur in een trein te hebben gezeten was ik er dan eindelijk.. Guangzhou!
Ik zou in eerste instantie een vriend daar zien, die ik in Hangzhou had ontmoet. Helaas ging dat feest niet door aangezien zijn baas hem opeens weigerde vrij te geven.
Dus dan maar weer alleen. Na wat zoeken vond ik een hostel wat absurd duur was.. 60 yuan per nacht voor een 10 bed dorm!
Je merkt heel goed dat het hier veel duurder is dan in het noorden. Zo betaal je meer voor je dorm, boodschappen en souvenirs. Ook komen heel veel amerikanen hier om een kind te adopteren. Ze moeten dan een maand of wat in China blijven en verblijven uiteraard in de meest luxe hotels.
Dat het niet mijn stad was had ik al snel door, maar aan de andere kant heb ik wel twee nederlanders ontmoet. Heel fijn weer eens een normaal nederlands gesprek te kunnen voeren, zeker na 56 uur nul contact met mensen.
In Guangzhou een gitaar gekocht, namelijk het een en ander geschreven en ik mis de muziek nogal. Ook een plek gevonden waar ik wat chinese instrumenten kan kopen, maar daar wacht nog maar even mee.
Vandaag in Macau aangekomen en om eerlijk te zijn is dit al helemaal niks voor mij. Het is net een Portugees stadje met absurd hoge prijzen. Zo slaap ik voor 100 yuan in een kamer met een bed en bureautje. De kamers zijn gescheiden dmv een paar planken die daar even zijn neergezet. Maar uiteraard het beste ervan maken. Ik ben lekker op een pleintje gaan zitten met mijn gitaar en boek.
Morgen denk ik het park in en overmorgen Hong Kong. Ik ben bang dat dat ook niet geweldig zal zijn, maar ik heb nou eenmaal een visum nodig. Ook heb ik wel behoefte om wat bekende gezichten te zien en kan dus niet wachten tot Fleurs ouders naar Hong Kong komen. (en uiteraard de Pappa halverwege april)
Nu klinkt deze blog nogal negatief, maar het niet allemaal bagger. Zo is er een heerlijk zonnetje, lekker even tijd om te relaxen en goed boek op het nachtkastje. Ik ben gewoon verwend door alles wat ik hier al meegemaakt heb..
Nu is het tijd voor een boterham met pindakaas! Want eens een Nederlander, altijd een Nederlander.
Ik zou in eerste instantie een vriend daar zien, die ik in Hangzhou had ontmoet. Helaas ging dat feest niet door aangezien zijn baas hem opeens weigerde vrij te geven.
Dus dan maar weer alleen. Na wat zoeken vond ik een hostel wat absurd duur was.. 60 yuan per nacht voor een 10 bed dorm!
Je merkt heel goed dat het hier veel duurder is dan in het noorden. Zo betaal je meer voor je dorm, boodschappen en souvenirs. Ook komen heel veel amerikanen hier om een kind te adopteren. Ze moeten dan een maand of wat in China blijven en verblijven uiteraard in de meest luxe hotels.
Dat het niet mijn stad was had ik al snel door, maar aan de andere kant heb ik wel twee nederlanders ontmoet. Heel fijn weer eens een normaal nederlands gesprek te kunnen voeren, zeker na 56 uur nul contact met mensen.
In Guangzhou een gitaar gekocht, namelijk het een en ander geschreven en ik mis de muziek nogal. Ook een plek gevonden waar ik wat chinese instrumenten kan kopen, maar daar wacht nog maar even mee.
Vandaag in Macau aangekomen en om eerlijk te zijn is dit al helemaal niks voor mij. Het is net een Portugees stadje met absurd hoge prijzen. Zo slaap ik voor 100 yuan in een kamer met een bed en bureautje. De kamers zijn gescheiden dmv een paar planken die daar even zijn neergezet. Maar uiteraard het beste ervan maken. Ik ben lekker op een pleintje gaan zitten met mijn gitaar en boek.
Morgen denk ik het park in en overmorgen Hong Kong. Ik ben bang dat dat ook niet geweldig zal zijn, maar ik heb nou eenmaal een visum nodig. Ook heb ik wel behoefte om wat bekende gezichten te zien en kan dus niet wachten tot Fleurs ouders naar Hong Kong komen. (en uiteraard de Pappa halverwege april)
Nu klinkt deze blog nogal negatief, maar het niet allemaal bagger. Zo is er een heerlijk zonnetje, lekker even tijd om te relaxen en goed boek op het nachtkastje. Ik ben gewoon verwend door alles wat ik hier al meegemaakt heb..
Nu is het tijd voor een boterham met pindakaas! Want eens een Nederlander, altijd een Nederlander.
donderdag 20 maart 2008
alles weer op een rijtje
gelukkig, gisteren mijn camera teruggekregen en dat was een heel avontuur.
We gingen terug naar de plek waar ze hem hadden afgepakt en zagen daar een man met een tas vol camera's. Hij zei dat we hem moesten volgen, dus dat deden we. We gingen de afgeslote straat op onder begeleiding van een stuk of 10 soldaten. Zeer indrukwekkend, vooral in deze straat waren veel winkels en hotels afgebrand.
Toen we op het plein aankwamen waar normaal de markt is, was deze omgetoverd in een soort hoofdkantoor. Overal waren LAV's en trucks vol militairen. Na veel overleg moesten we uiteindelijk achterin een politiewagen zitten en brachten ze ons naar het PSB. Daar bekeken ze de foto's en gaven mijn camera terug.
Ze hebben geen enkele foto verwijderd, zelfs niet die van de verwoeste gebouwen.
Terwijl we aan het wachten waren in het bureau, kwam er een hele stoet trucks voorbij vol militairen. Ik ben gestopt met tellen toen ik bij de 30 was, maar het was aanzienlijk meer dan dat. Geen idee waar ze naar toe gingen, aangezien ik op dat moment meer geintresseerd was in het terugkrijgen van mijn camera.
Vandaag de hele tijd geprobeerd het psb aan de lijn te krijgen maar dat lukte niet. Dus toen maar vol overtuiging naar de straat gegaan, met het bonnetje van het yakhotel in mijn hand, dwars door de checkpoint. Ze waren volgens mij een beetje verrast en lieten me gewoon gaan! Toen ik door die straat liep zag ik dat twee tibetanen werden gearresteerd. Ze waren gehandboeid met een soort doek.
Maar goed, op naar het yakhotel! Ik kon mijn vliegticket en cd vol foto's terugkrijgen, maar mijn tas was er niet. Die was nu bij iemand thuis, vanwege de onveilige situatie. Ik moest twee uur wachten in het hotel en ik was niet vergeten dat er een dakterras was. De perfecte locatie voor wat mooie plaatjes, maar helaas was de deur tot het terras gesloten.
Tas uiteindelijk terug en de mensen die hem brachten hebben zelfs een treinkaartje voor me geregeld. Het is op dit moment dus niet toegestaan om als buitenlander in Lhasa te zijn en ze waren erg geschokt toen ze mij zagen.
Maar goed, overmorgen vertrek ik richting Guangzhou om mijn visa te verlengen. Dus morgen laatste dag hier in Lhasa/tibet. Proberen weer in de straat te komen en heel misschien wat foto's te maken van het leger, aangezien het erg overweldigend is.
Ik maak het goed en heb het naar mijn zin, ondanks dit alles. Jullie horen snel weer van me!
We gingen terug naar de plek waar ze hem hadden afgepakt en zagen daar een man met een tas vol camera's. Hij zei dat we hem moesten volgen, dus dat deden we. We gingen de afgeslote straat op onder begeleiding van een stuk of 10 soldaten. Zeer indrukwekkend, vooral in deze straat waren veel winkels en hotels afgebrand.
Toen we op het plein aankwamen waar normaal de markt is, was deze omgetoverd in een soort hoofdkantoor. Overal waren LAV's en trucks vol militairen. Na veel overleg moesten we uiteindelijk achterin een politiewagen zitten en brachten ze ons naar het PSB. Daar bekeken ze de foto's en gaven mijn camera terug.
Ze hebben geen enkele foto verwijderd, zelfs niet die van de verwoeste gebouwen.
Terwijl we aan het wachten waren in het bureau, kwam er een hele stoet trucks voorbij vol militairen. Ik ben gestopt met tellen toen ik bij de 30 was, maar het was aanzienlijk meer dan dat. Geen idee waar ze naar toe gingen, aangezien ik op dat moment meer geintresseerd was in het terugkrijgen van mijn camera.
Vandaag de hele tijd geprobeerd het psb aan de lijn te krijgen maar dat lukte niet. Dus toen maar vol overtuiging naar de straat gegaan, met het bonnetje van het yakhotel in mijn hand, dwars door de checkpoint. Ze waren volgens mij een beetje verrast en lieten me gewoon gaan! Toen ik door die straat liep zag ik dat twee tibetanen werden gearresteerd. Ze waren gehandboeid met een soort doek.
Maar goed, op naar het yakhotel! Ik kon mijn vliegticket en cd vol foto's terugkrijgen, maar mijn tas was er niet. Die was nu bij iemand thuis, vanwege de onveilige situatie. Ik moest twee uur wachten in het hotel en ik was niet vergeten dat er een dakterras was. De perfecte locatie voor wat mooie plaatjes, maar helaas was de deur tot het terras gesloten.
Tas uiteindelijk terug en de mensen die hem brachten hebben zelfs een treinkaartje voor me geregeld. Het is op dit moment dus niet toegestaan om als buitenlander in Lhasa te zijn en ze waren erg geschokt toen ze mij zagen.
Maar goed, overmorgen vertrek ik richting Guangzhou om mijn visa te verlengen. Dus morgen laatste dag hier in Lhasa/tibet. Proberen weer in de straat te komen en heel misschien wat foto's te maken van het leger, aangezien het erg overweldigend is.
Ik maak het goed en heb het naar mijn zin, ondanks dit alles. Jullie horen snel weer van me!
zondag 16 maart 2008
Tibet, toch even eng
Zoals jullie misschien al gehoord hebben, is het hier goed mis!
Ik heb nog nooit zoveel politie en leger in mijn leven gezien.. Ik bevind me momenteel in Shigatse, de op een na grootste stad in Tibet en was op weg terug naar Lhasa. Helaas is er het een ander gebeurd daar. Volgens de hoteleigenaar zijn er gisteren 1000
Tot zover kon ik eergister mijn blog typen voor het leger het internetcafe ontruimde. Nu in Lhasa en de problemen zijn nog lang niet opgelost. Overal verwoeste gebouwen en heel veel leger. Vandaag geprobeerd in het yakhotel (het hotel waar mijn spullen zijn) te komen, maar de gehele straat is afgesloten. Waarschijnlijk staat het er nog wel, in tegenstelling tot wat andere hotels.
Mijn poging om in de straat te komen was niet onopgemerkt gebleven en ik eindigde in een interview voor CCTV9, de internationale zender in China.
In het hostel waar ik nu verblijf vroeg ik of ik foto's van de verwoeste gebouwen mocht maken, ze zeiden dat dat geen probleem was. Dus wel! Ze hebben mijn camera afgepakt omdat ik 7 foto's van gebouwen had. Ze beloofden me dat ik hem terug zal krijg met een paar foto's minder.. dus hopen maar. Dit betekend wel dat ik langer hier moet blijven, om zowel mijn spullen als mijn camera terug te krijgen..
om een beetje indruk te geven: overal zie je verbrande huizen, voornamelijke de chinese winkels zijn aardig verwoest. Het hotel waar ik nu in verblijf probeerden ze ook in brand te steken, maar dat lukte niet goed. De enige zichtbare schade is een kogelgat in de deur. Overal lopen millitairen en suv's rijden constant rondjes.
Gisteren mochten we niet naar buiten en hoorden we wat pistoolschoten.. het vervelende is dat je zo weinig info krijgt over de situatie.
Je voelt je echter niet onveilig, maar fijn is anders. Nu maar hopen dat alles snel weer in orde is zodat ik verder kan met mijn trip!
Ik zal de komende tijd veel online zijn gezien je niet veel andere dingen kan doen. Nu maar hopen dat ze dit cafe niet ontruimen..
Ik heb nog nooit zoveel politie en leger in mijn leven gezien.. Ik bevind me momenteel in Shigatse, de op een na grootste stad in Tibet en was op weg terug naar Lhasa. Helaas is er het een ander gebeurd daar. Volgens de hoteleigenaar zijn er gisteren 1000
Tot zover kon ik eergister mijn blog typen voor het leger het internetcafe ontruimde. Nu in Lhasa en de problemen zijn nog lang niet opgelost. Overal verwoeste gebouwen en heel veel leger. Vandaag geprobeerd in het yakhotel (het hotel waar mijn spullen zijn) te komen, maar de gehele straat is afgesloten. Waarschijnlijk staat het er nog wel, in tegenstelling tot wat andere hotels.
Mijn poging om in de straat te komen was niet onopgemerkt gebleven en ik eindigde in een interview voor CCTV9, de internationale zender in China.
In het hostel waar ik nu verblijf vroeg ik of ik foto's van de verwoeste gebouwen mocht maken, ze zeiden dat dat geen probleem was. Dus wel! Ze hebben mijn camera afgepakt omdat ik 7 foto's van gebouwen had. Ze beloofden me dat ik hem terug zal krijg met een paar foto's minder.. dus hopen maar. Dit betekend wel dat ik langer hier moet blijven, om zowel mijn spullen als mijn camera terug te krijgen..
om een beetje indruk te geven: overal zie je verbrande huizen, voornamelijke de chinese winkels zijn aardig verwoest. Het hotel waar ik nu in verblijf probeerden ze ook in brand te steken, maar dat lukte niet goed. De enige zichtbare schade is een kogelgat in de deur. Overal lopen millitairen en suv's rijden constant rondjes.
Gisteren mochten we niet naar buiten en hoorden we wat pistoolschoten.. het vervelende is dat je zo weinig info krijgt over de situatie.
Je voelt je echter niet onveilig, maar fijn is anders. Nu maar hopen dat alles snel weer in orde is zodat ik verder kan met mijn trip!
Ik zal de komende tijd veel online zijn gezien je niet veel andere dingen kan doen. Nu maar hopen dat ze dit cafe niet ontruimen..
donderdag 13 maart 2008
Berg Everest, u zult nog even op me moeten wachten..
Daar zit je dan.. 48 uur in een trein vol monks die uiteraard geen woord engels uit hun keel krijgen. Maar het was wel een aparte ervaring. Ik dacht dat de trein rechtstreeks naar Lhasa zou gaan, maar in plaats daarvan deed hij een ronde China: Chengdu, Xi an en toen naar de provincie ten noorden van Tibet genaamd Xinjiang. Prachtig om te zien, gigantische bergen en meren. Echt balen dat ik binnenkort naar Hongkong moet..
Maar goed, ik heb het toch voor elkaar gekregen om een soort van gesprek met een monk te hebben en als resultaat heb ik nu het Tibets alfabet in mijn schriftje en een prachtige tekening van een of andere heilige.
Nu dus in staat quinten, niels, mattijs, jose en marianne in het tibets te schrijven.. Je weet niet wat je ziet!
In lhasa kwam ik erachter dat er het een en ander aan de hand is in Tibet. De Dijlee Lhaamaa (Ik zal de afkorting DL gebruiken aangezien het niet toegestaan is dingen over hem te schrijven) heeft twee dagen voor ik in Lhasa aankwam gezegd dat de monks moeten vechten tegen China. Overal is politie en het is niet veilig om 's avonds door de straten te lopen. Veel kloosters zijn gesloten en je ziet een hoop angstige blikken. Maar ik laat me uiteraard niet kennen en ga gewoon lekker mijn gang, maar iets meer voorzichtiger dan gewoonlijk. Heel snel het paleis van DL bekeken, aangezien ze van plan zijn het te sluiten voor publiek. Er gaan zelfs geruchten dat het er niet meer zal staan na de Spelen in Beijing.
Ook heeft DL gezegd dat er misschien geen nieuwe DL komt na hem, aangezien China de man die de reincarnatie van de DL kan herkennen gevangen heeft genomen.
Ik weet nu ongeveer wat hier aan de hand is, maar als u geintresseerd bent in gedetaileerde uitleg, zal u me toch moeten vinden op skype, aangezien dat het enige is wat ze niet kunnen controleren.
Ik weet niet of jullie het een en ander horen over China, maar er gebeurd veel de laatste tijd. Gijzeling in Xi an, 200 monks gearresteerd, de UN in Mount Everest Base Camp enz.
Dat laatste is zeker balen, aangezien ik nu niet naar Everest mag, dus dan maar een andere tour. Morgenochtend vroeg weg in een jeep het zuid Tibet verkennen voor vier dagen.. Vast leuk.
Vandaag met een duitser een berg beklommen.. Ik met mijn brakke conditie was no match voor hem, maar ik heb de top gehaald en eenmaal daar aangekomen, kreeg ik pas echt het gevoel van.. Whoa, ik ben gewoon in Tibet!
Nu even lekker een Tibets biertje drinken en dan naar bed. Kan niet wachten tot morgen!
Maar goed, ik heb het toch voor elkaar gekregen om een soort van gesprek met een monk te hebben en als resultaat heb ik nu het Tibets alfabet in mijn schriftje en een prachtige tekening van een of andere heilige.
Nu dus in staat quinten, niels, mattijs, jose en marianne in het tibets te schrijven.. Je weet niet wat je ziet!
In lhasa kwam ik erachter dat er het een en ander aan de hand is in Tibet. De Dijlee Lhaamaa (Ik zal de afkorting DL gebruiken aangezien het niet toegestaan is dingen over hem te schrijven) heeft twee dagen voor ik in Lhasa aankwam gezegd dat de monks moeten vechten tegen China. Overal is politie en het is niet veilig om 's avonds door de straten te lopen. Veel kloosters zijn gesloten en je ziet een hoop angstige blikken. Maar ik laat me uiteraard niet kennen en ga gewoon lekker mijn gang, maar iets meer voorzichtiger dan gewoonlijk. Heel snel het paleis van DL bekeken, aangezien ze van plan zijn het te sluiten voor publiek. Er gaan zelfs geruchten dat het er niet meer zal staan na de Spelen in Beijing.
Ook heeft DL gezegd dat er misschien geen nieuwe DL komt na hem, aangezien China de man die de reincarnatie van de DL kan herkennen gevangen heeft genomen.
Ik weet nu ongeveer wat hier aan de hand is, maar als u geintresseerd bent in gedetaileerde uitleg, zal u me toch moeten vinden op skype, aangezien dat het enige is wat ze niet kunnen controleren.
Ik weet niet of jullie het een en ander horen over China, maar er gebeurd veel de laatste tijd. Gijzeling in Xi an, 200 monks gearresteerd, de UN in Mount Everest Base Camp enz.
Dat laatste is zeker balen, aangezien ik nu niet naar Everest mag, dus dan maar een andere tour. Morgenochtend vroeg weg in een jeep het zuid Tibet verkennen voor vier dagen.. Vast leuk.
Vandaag met een duitser een berg beklommen.. Ik met mijn brakke conditie was no match voor hem, maar ik heb de top gehaald en eenmaal daar aangekomen, kreeg ik pas echt het gevoel van.. Whoa, ik ben gewoon in Tibet!
Nu even lekker een Tibets biertje drinken en dan naar bed. Kan niet wachten tot morgen!
donderdag 6 maart 2008
Tibet of toch niet?
Owh owh ohw.. Alweer een hele tijd geleden sinds ik wat gepost heb, maar de tijd vliegt hier helaas voorbij! Chengdu was geweldig, super lekker weer en daarom meerendeel van de tijd in mijn zwembroek en eenT-shirtje doorgebracht. Helaas zijn er niet veel dingen die je kan doen in Chengdu, maar de stad zelf is erg mooi.
Maar ze hebben wel panda's! Ik heb ik Beijing twee panda's gezien maar vond het niet heel erg bijzonder.. Maar hier is het heel komisch. Ze hebben panda's van jong tot oud en ik kwam tot de conclusie dat panda's verschrikkelijk lui zijn, mijn soort dier dus.
2 maart, Quintens verjaardag maar ook die van Martin! Een hele vriendelijk jongen uit Noorwegen. Om zijn verjaardag te vieren gingen we naar een rock bar waar hij kon genieten van de Liverpool wedstrijd. Heel gezellig en niet te druk, maar ik wilde hem toch een gedenkwaardige verjaardag bezorgen. Dus ik liep naar de bar en vroeg of ze misschien vuurwerk of iets in die richting hadden. Helaas geen vuurwerk, maar ze konden wel een "firedrink" maken.. Iets is beter dan niets dus kom maar op met die vuurdrank. Tot mijn verbazing begonnen ze een boel glazen op elkaar te stapelen met op de top een of andere sterke drank en voor de stapel een glas met Baileys of zoiets. Vervolgens gooiden ze spiritus over de bar.. Lucifer bij het shotglaasje en het feest kon beginnen.. Was heel leuk om die bar in brand te zien en Martin had geen idee wat hem overkwam. Hij moest als een gek het glas voor de stapel met een rietje opdrinken om vervolgens het shotglaasje te shotten. In de taxi terug kon hij het nog steeds niet geloven en bleef maar zeggen dat dit zijn beste verjaardag ooit was! Quin, als ik terug kom ga ik proberen een vuurdrankje voor jou te maken, een soort afterbirthday drankje... Maar misschien is dat niet zo'n verstandig idee...
Het plan was na Chengdu het wilde Tibet te ontdekken, maar aangezien het nogal duur en enigszins gevaarlijk was besloten we (ik en Naoki de Japanner) naar Chongqing te gaan. Niet dat daar veel te zien is, maar vanaf hier is het erg makkelijk om te touren over de Yangtzi river.
Omdat het een paar dagen kost voor we die tour konden doen, moesten we wat verzinnen om de tijd te doden. Het idee was naar Dazhu in het westen te wandelen. Dat zou ons ongeveer 3 dagen kosten en ik was om eerlijk te zijn heel erg enthousiast.
Helaas is het in Chongqing province erg mistig en ook dit ging niet door. We hadden geen zin om de hele tijd in de mist te lopen.
Maar na wat mensen in het hostel te hebben gesproken, besloot ik toch maar naar Tibet te gaan. Over een dag of twee ben ik dus in de wildernis of aan het schaken met wat monniken.
Naoki gaat niet naar Tibet ivm zijn Visum dus dat is spijtig.
Eerst baalde ik dat ik niet eerder naar Tibet was gegaan, aangezien het nu duurder is vanwege een nieuwe regeling in verband met de Spelen in Beijing. Maar het voordeel daarvan is dat ik nu maanden lang in Tibet mag blijven in plaats van zeven dagen.
Gisteren gingen we op zoek naar de gevangenissen in Chongqing, omdat dat ongeveer het enige is wat je hier kan doen volgens Lonely planet.. Maar het zag er niet veel belovend uit en namen daarom maar de kabelbaan richting de bergen. Heel eng: een paar meter boven de grond een erg onveilig ogende cabine, maar ik heb het overleefd. Helaas was het al laat en konden we niet meer naar beneden lopen, misschien een idee voor morgen.
Vandaag gewinkeld aangezien ik in Chengdu mijn vest, bril en een CD was vergeten. Nu een T-shirt, vest en wat DVD's rijker. Was niet echt goedkoop, maar wel vergeleken met Nederland. Voor de rest heb ik niet erg veel te melden, zoals gewoonlijk weer een heleboel vriendelijke mensen ontmoet en heb het ontzettend naar mijn zin. Ik zal proberen wat meer te bloggen, maar kan niks beloven!
Ik hoop in ieder geval dat zowel Quinten als Jose een fijne verjaardag hadden.
Dat was het dan:
Volgende blog komt waarschijnlijk vanuit Tibet.. Over en uit!
Maar ze hebben wel panda's! Ik heb ik Beijing twee panda's gezien maar vond het niet heel erg bijzonder.. Maar hier is het heel komisch. Ze hebben panda's van jong tot oud en ik kwam tot de conclusie dat panda's verschrikkelijk lui zijn, mijn soort dier dus.
2 maart, Quintens verjaardag maar ook die van Martin! Een hele vriendelijk jongen uit Noorwegen. Om zijn verjaardag te vieren gingen we naar een rock bar waar hij kon genieten van de Liverpool wedstrijd. Heel gezellig en niet te druk, maar ik wilde hem toch een gedenkwaardige verjaardag bezorgen. Dus ik liep naar de bar en vroeg of ze misschien vuurwerk of iets in die richting hadden. Helaas geen vuurwerk, maar ze konden wel een "firedrink" maken.. Iets is beter dan niets dus kom maar op met die vuurdrank. Tot mijn verbazing begonnen ze een boel glazen op elkaar te stapelen met op de top een of andere sterke drank en voor de stapel een glas met Baileys of zoiets. Vervolgens gooiden ze spiritus over de bar.. Lucifer bij het shotglaasje en het feest kon beginnen.. Was heel leuk om die bar in brand te zien en Martin had geen idee wat hem overkwam. Hij moest als een gek het glas voor de stapel met een rietje opdrinken om vervolgens het shotglaasje te shotten. In de taxi terug kon hij het nog steeds niet geloven en bleef maar zeggen dat dit zijn beste verjaardag ooit was! Quin, als ik terug kom ga ik proberen een vuurdrankje voor jou te maken, een soort afterbirthday drankje... Maar misschien is dat niet zo'n verstandig idee...
Het plan was na Chengdu het wilde Tibet te ontdekken, maar aangezien het nogal duur en enigszins gevaarlijk was besloten we (ik en Naoki de Japanner) naar Chongqing te gaan. Niet dat daar veel te zien is, maar vanaf hier is het erg makkelijk om te touren over de Yangtzi river.
Omdat het een paar dagen kost voor we die tour konden doen, moesten we wat verzinnen om de tijd te doden. Het idee was naar Dazhu in het westen te wandelen. Dat zou ons ongeveer 3 dagen kosten en ik was om eerlijk te zijn heel erg enthousiast.
Helaas is het in Chongqing province erg mistig en ook dit ging niet door. We hadden geen zin om de hele tijd in de mist te lopen.
Maar na wat mensen in het hostel te hebben gesproken, besloot ik toch maar naar Tibet te gaan. Over een dag of twee ben ik dus in de wildernis of aan het schaken met wat monniken.
Naoki gaat niet naar Tibet ivm zijn Visum dus dat is spijtig.
Eerst baalde ik dat ik niet eerder naar Tibet was gegaan, aangezien het nu duurder is vanwege een nieuwe regeling in verband met de Spelen in Beijing. Maar het voordeel daarvan is dat ik nu maanden lang in Tibet mag blijven in plaats van zeven dagen.
Gisteren gingen we op zoek naar de gevangenissen in Chongqing, omdat dat ongeveer het enige is wat je hier kan doen volgens Lonely planet.. Maar het zag er niet veel belovend uit en namen daarom maar de kabelbaan richting de bergen. Heel eng: een paar meter boven de grond een erg onveilig ogende cabine, maar ik heb het overleefd. Helaas was het al laat en konden we niet meer naar beneden lopen, misschien een idee voor morgen.
Vandaag gewinkeld aangezien ik in Chengdu mijn vest, bril en een CD was vergeten. Nu een T-shirt, vest en wat DVD's rijker. Was niet echt goedkoop, maar wel vergeleken met Nederland. Voor de rest heb ik niet erg veel te melden, zoals gewoonlijk weer een heleboel vriendelijke mensen ontmoet en heb het ontzettend naar mijn zin. Ik zal proberen wat meer te bloggen, maar kan niks beloven!
Ik hoop in ieder geval dat zowel Quinten als Jose een fijne verjaardag hadden.
Dat was het dan:
Volgende blog komt waarschijnlijk vanuit Tibet.. Over en uit!
maandag 25 februari 2008
Ik wil ook 20.000 stenen poppetjes in mijn graf!
Na 19 uur en 30 minuten in een stinkend hokje gezeten te hebben kwam ik dan eindelijk aan in Xi'an... Hardseat voor zo lang? Nooit maar dan ook echt noooooooit meer. Het was vreselijk:
Je kon je benen niet kwijt, plaats voor je bagage was er amper en als je naar de wc moest.. succes: het kostte me minstens 20 minuten voor ik eindelijk rustig mijn ding kon doen.
Er zijn ongeveer 3x zoveel mensen in de trein als dat er zitplaatsen zijn, dus het meerendeel heeft de 19 uur staand doorgebracht. Het vreemde is dat die mensen daadwerkelijk zo kunnen slapen, zonder om te vallen. Als ze niet sliepen, dan waren ze wel aan het schreeuwen, roken of spugen.. Heel gezellig en uiteraard sprak er niemand ook maar 1 woord engels; laat staan Nederlands.
Bus richting Bell Tower genomen en op mijn gevoel uitgestapt.. oftewel ik stond 15 meter van mijn hostel! Snel wat gegeten en toen eindelijk eens rustig kunnen slapen... En dat was nodig! Ik heb van 14.00 tot 10.00 geslapen en dat voelde goed!! Toen een dagje rust genomen en wat nieuwe vrienden in het hostel gemaakt. Tegen de avond kwam er een bassist/gitarist die echt de sterren van de hemel speelde.. Ooit word ik ook zo goed, wacht maar! Veel muziek gemaakt en met hem en een chinese vriend van hem naar een muziekbar geweest... Het gekke is dat elke band die ik hier zie niet Chinees is, dus blijkbaar is er een behoorlijk goede markt voor bands uit Europa in China. Misschien een idee voor Overgo??
Vandaag naar het Esercito Di Terracotta (het Gekookte Aarde Leger) geweest, heel indrukwekkend! Ik kan goed begrijpen dat de eerste keizer van China zoiets bij zijn graf wilde hebben, want je weet maar nooit wanneer je een gigantisch stenen leger in het dodenrijk nodig hebt (foto's komen eraan)
Morgen een paar torens bekijken en een muur rond de stad beklimmen. Even veel lopen want ik moet wat aan mijn conditie doen. Overmorgen vertrek ik namelijk naar Cheng Du en vanuit daar door naar Lhasa, Tibet! Ik ben zo benieuwd hoe dat eruit zal zien, want ik hoor van iedereen die er geweest is de meest bizarre verhalen.
Het idee is om ongeveer twee dagen in Lhasa te blijven en dan naar het zuidwesten te vertrekken, richting de grens van China. Daar een driedaagse wandeling maken langs de bergen (Mount Everest!) Zeer enthousiast en een beetje zenuwachtig. Mocht ik die trip overleven, dan is mijn volgende bestemming waarschijnlijk Guangzhou of HongKong.. Maar dat zie ik dan wel.
Het fijne is dat ik een Japanner (Naoki) heb ontmoet die samen met mij naar Tibet gaat. Hij gaat de wandeling niet doen, maar het is wel fijn om met iemand te reizen die Engels spreekt en ook nog eens Chinees kan lezen!
Voor de rest ben ik China nog lang niet zat en heb het idee dat 5 maanden misschien niet lang genoeg is..
Vanavond ga ik uit om te vieren dat we een treinkaartje konden bemachtigen. Het is namelijk haast onmogelijk om in Xi'an te komen of te verlaten. Vraag me niet waarom, maar we hadden dus mazzel. Overmorgen dus rond 18.00 een 16 uur durende reis naar Cheng Du en deze keer: geen harde stoel, maar een hard bed(klinkt veelbelovend, niet?)
hoe dat afloopt? U hoort het de volgende keer!
(p.s. Katten in het hostel! owwh ik mis Courage en Zoe, maar deze beesten zijn ook wel lief)
Je kon je benen niet kwijt, plaats voor je bagage was er amper en als je naar de wc moest.. succes: het kostte me minstens 20 minuten voor ik eindelijk rustig mijn ding kon doen.
Er zijn ongeveer 3x zoveel mensen in de trein als dat er zitplaatsen zijn, dus het meerendeel heeft de 19 uur staand doorgebracht. Het vreemde is dat die mensen daadwerkelijk zo kunnen slapen, zonder om te vallen. Als ze niet sliepen, dan waren ze wel aan het schreeuwen, roken of spugen.. Heel gezellig en uiteraard sprak er niemand ook maar 1 woord engels; laat staan Nederlands.
Bus richting Bell Tower genomen en op mijn gevoel uitgestapt.. oftewel ik stond 15 meter van mijn hostel! Snel wat gegeten en toen eindelijk eens rustig kunnen slapen... En dat was nodig! Ik heb van 14.00 tot 10.00 geslapen en dat voelde goed!! Toen een dagje rust genomen en wat nieuwe vrienden in het hostel gemaakt. Tegen de avond kwam er een bassist/gitarist die echt de sterren van de hemel speelde.. Ooit word ik ook zo goed, wacht maar! Veel muziek gemaakt en met hem en een chinese vriend van hem naar een muziekbar geweest... Het gekke is dat elke band die ik hier zie niet Chinees is, dus blijkbaar is er een behoorlijk goede markt voor bands uit Europa in China. Misschien een idee voor Overgo??
Vandaag naar het Esercito Di Terracotta (het Gekookte Aarde Leger) geweest, heel indrukwekkend! Ik kan goed begrijpen dat de eerste keizer van China zoiets bij zijn graf wilde hebben, want je weet maar nooit wanneer je een gigantisch stenen leger in het dodenrijk nodig hebt (foto's komen eraan)
Morgen een paar torens bekijken en een muur rond de stad beklimmen. Even veel lopen want ik moet wat aan mijn conditie doen. Overmorgen vertrek ik namelijk naar Cheng Du en vanuit daar door naar Lhasa, Tibet! Ik ben zo benieuwd hoe dat eruit zal zien, want ik hoor van iedereen die er geweest is de meest bizarre verhalen.
Het idee is om ongeveer twee dagen in Lhasa te blijven en dan naar het zuidwesten te vertrekken, richting de grens van China. Daar een driedaagse wandeling maken langs de bergen (Mount Everest!) Zeer enthousiast en een beetje zenuwachtig. Mocht ik die trip overleven, dan is mijn volgende bestemming waarschijnlijk Guangzhou of HongKong.. Maar dat zie ik dan wel.
Het fijne is dat ik een Japanner (Naoki) heb ontmoet die samen met mij naar Tibet gaat. Hij gaat de wandeling niet doen, maar het is wel fijn om met iemand te reizen die Engels spreekt en ook nog eens Chinees kan lezen!
Voor de rest ben ik China nog lang niet zat en heb het idee dat 5 maanden misschien niet lang genoeg is..
Vanavond ga ik uit om te vieren dat we een treinkaartje konden bemachtigen. Het is namelijk haast onmogelijk om in Xi'an te komen of te verlaten. Vraag me niet waarom, maar we hadden dus mazzel. Overmorgen dus rond 18.00 een 16 uur durende reis naar Cheng Du en deze keer: geen harde stoel, maar een hard bed(klinkt veelbelovend, niet?)
hoe dat afloopt? U hoort het de volgende keer!
(p.s. Katten in het hostel! owwh ik mis Courage en Zoe, maar deze beesten zijn ook wel lief)
vrijdag 22 februari 2008
Balen!
Ooeeeh... ik zal de situatie even uitleggen. Ik heb besloten om gelijk naar Xi'an te gaan, zodat ik genoeg tijd heb om naar Tibet te gaan. Ik heb nog anderhalve maand Visa over, dus dat moet wel lukken.. Helaas is het lentefeest (chinees nieuwjaar) nu afgelopen en dat betekend dat iedereen weer begint met reizen.
De mensen in mijn hostel hielpen me om een ticket naar Xi'an te boeken, maar het was bijna onmogelijk. Er was maar een optie: een dag later dan dat ik wilde, een langzame trein, hardseat zitplaats en het duurt 19 uur... ik vertrek over een paar uur en heb er niet echt veel zin in.
Maar goed, voor de rest is Nanjing leuk. Mijn hostel is vlak bij een plein met tempels en winkeltjes.. Ze hebben zelfs een Burgerking!
Eergisteren met de bus naar het museum en dat was heavy! Als je de verhalen leest over hoe de japanners de chinezen afslachten... Heel de dag met kippenvel rondgelopen. Helaas mocht ik geen foto's binnen maken, maar als iemand ooit in de buurt van Nanjing komt.. Dit is iets wat je niet mag missen.
Die avond gehoelahoept voor een grote massa mensen... Ik stond gewoon te kijken en werd toen opeens naar voren getrokken. Uiteindelijk eindigde ik op de tweede plek met een PR van 5 seconde (mamma, je bent nu vast en zeker apetrots op me, is het niet?).
Het park was ook mooi, maar niet echt heel bijzonder. Normaal gesproken ga ik altijd met andere reizigers dingen bekijken, maar vond het gisteren wel fijn om even op jezelf te zijn.
Relaxed op een bankje, genietend van het zonnetje. Want het begint al warmer te worden.
Het leuke was dat ik op mijn camera een filmpje vond van Nederland. Ik had deze gemaakt de dag dat ik mijn camera kreeg. Het is niks bijzonders, een gesprek met Quinten en even Zoe en Courage in beeld.. Maar het deed me bijzonder goed!
Ook heb ik nu een account op Facebook.. En ik kan daar mijn foto's kwijt! Dus mocht iemand geintresseerd zijn, ik betwijfel het echter.. Hier is de link http://www.facebook.com/album.php?aid=93939&l=3b91a&id=808590789
Er staan nog niet erg veel foto's op, maar daar gaat snel verandering in komen! Nu even wat eten voor ik in de trein stap.. Ik twijfel tussen Burgerking en KFC...
De mensen in mijn hostel hielpen me om een ticket naar Xi'an te boeken, maar het was bijna onmogelijk. Er was maar een optie: een dag later dan dat ik wilde, een langzame trein, hardseat zitplaats en het duurt 19 uur... ik vertrek over een paar uur en heb er niet echt veel zin in.
Maar goed, voor de rest is Nanjing leuk. Mijn hostel is vlak bij een plein met tempels en winkeltjes.. Ze hebben zelfs een Burgerking!
Eergisteren met de bus naar het museum en dat was heavy! Als je de verhalen leest over hoe de japanners de chinezen afslachten... Heel de dag met kippenvel rondgelopen. Helaas mocht ik geen foto's binnen maken, maar als iemand ooit in de buurt van Nanjing komt.. Dit is iets wat je niet mag missen.
Die avond gehoelahoept voor een grote massa mensen... Ik stond gewoon te kijken en werd toen opeens naar voren getrokken. Uiteindelijk eindigde ik op de tweede plek met een PR van 5 seconde (mamma, je bent nu vast en zeker apetrots op me, is het niet?).
Het park was ook mooi, maar niet echt heel bijzonder. Normaal gesproken ga ik altijd met andere reizigers dingen bekijken, maar vond het gisteren wel fijn om even op jezelf te zijn.
Relaxed op een bankje, genietend van het zonnetje. Want het begint al warmer te worden.
Het leuke was dat ik op mijn camera een filmpje vond van Nederland. Ik had deze gemaakt de dag dat ik mijn camera kreeg. Het is niks bijzonders, een gesprek met Quinten en even Zoe en Courage in beeld.. Maar het deed me bijzonder goed!
Ook heb ik nu een account op Facebook.. En ik kan daar mijn foto's kwijt! Dus mocht iemand geintresseerd zijn, ik betwijfel het echter.. Hier is de link http://www.facebook.com/album.php?aid=93939&l=3b91a&id=808590789
Er staan nog niet erg veel foto's op, maar daar gaat snel verandering in komen! Nu even wat eten voor ik in de trein stap.. Ik twijfel tussen Burgerking en KFC...
dinsdag 19 februari 2008
Hangzhou en Nanjing
De bedoeling was in Hangzhou een internetcafe te vinden, maar dat was toch iets moeilijker dan verwacht. Het is wat wij een grote stad zouden noemen, maar erg beschaafd is het niet. Hangzhou hostel was leuk: aardige lui en een instant dronken Ier aan je zijde is ook een aparte ervaring. We hadden West Lake een paar meter ten westen van ons en allerlei winkeltjes en clubs aan de andere kant.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik daadwerkelijk moet nadenken om in het nederlands te typen, ik ben zo gewend aan het engels.. Maarja, daar gaat een einde aan komen: In Hangzhou waren aardig wat buitenlanders, maar Nanjing is een toeristische trekpleister voor Chinezen!
De reis naar Nanjing was wel eng, vier uur in een bus en ik wist niet of ik de juiste had. Alles is in het chinees en ik begrijp nog steeds niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen. De taxichauffeur wist niet waar mijn hostel was en ik was helemaal kapot van de reis. Maar goed, ik heb het gehaald!
Morgen met een franse vrouw op stap. Er zijn twee dingen in Nanjing die je moet zien: een museum en een park. Ik blijf hier twee dagen dus dat komt vast in orde. Ik weet nog niet wat mijn volgende stop is, maar ik ga zowiezo richting het westen. Ik wil Xi An zien, maar om daar nou direct heen te gaan.. Ik ben zo bang dat ik daardoor allerlei dingen mis. Toch tijd zat, dus op mijn dooie akkertje grofweg een route kiezen works for me.
Gisteravond naar een bar gegaan met rockband. Klonk erg goed en moest daarom even een praatje maken met de drummer en bassist. Ze wilden dat ik op het podium kwam om te spelen, maar het is hun optreden dus ik hield me in. Wel speelden ze wat nummers van Guns 'n Roses en the Eagles. Op het einde werd ik echter toch het podium opgeduwd en voor ik het wist was ik "Sweet Child o' mine" aan het spelen. Nog een leuke Jam als afsluiter en mijn avond was compleet.
Dat was de blog weer voor vandaag, jullie horen snel weer wat van me.. En ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar China is the place to be!
SEAGULL
Ik moet eerlijk toegeven dat ik daadwerkelijk moet nadenken om in het nederlands te typen, ik ben zo gewend aan het engels.. Maarja, daar gaat een einde aan komen: In Hangzhou waren aardig wat buitenlanders, maar Nanjing is een toeristische trekpleister voor Chinezen!
De reis naar Nanjing was wel eng, vier uur in een bus en ik wist niet of ik de juiste had. Alles is in het chinees en ik begrijp nog steeds niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen. De taxichauffeur wist niet waar mijn hostel was en ik was helemaal kapot van de reis. Maar goed, ik heb het gehaald!
Morgen met een franse vrouw op stap. Er zijn twee dingen in Nanjing die je moet zien: een museum en een park. Ik blijf hier twee dagen dus dat komt vast in orde. Ik weet nog niet wat mijn volgende stop is, maar ik ga zowiezo richting het westen. Ik wil Xi An zien, maar om daar nou direct heen te gaan.. Ik ben zo bang dat ik daardoor allerlei dingen mis. Toch tijd zat, dus op mijn dooie akkertje grofweg een route kiezen works for me.
Gisteravond naar een bar gegaan met rockband. Klonk erg goed en moest daarom even een praatje maken met de drummer en bassist. Ze wilden dat ik op het podium kwam om te spelen, maar het is hun optreden dus ik hield me in. Wel speelden ze wat nummers van Guns 'n Roses en the Eagles. Op het einde werd ik echter toch het podium opgeduwd en voor ik het wist was ik "Sweet Child o' mine" aan het spelen. Nog een leuke Jam als afsluiter en mijn avond was compleet.
Dat was de blog weer voor vandaag, jullie horen snel weer wat van me.. En ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar China is the place to be!
SEAGULL
donderdag 14 februari 2008
Shanghai, het criminele China
Alweer veel te lang geleden sinds ik wat op mijn blog gezet heb, dus hier komt ie dan:
Na een aantal dagen in Hongze te hebben rondgescharreld, besloot ik naar Shanghai te gaan. Het was te gek in Hongze, maar op een gegeven moment wil je weer eens normaal met mensen kunnen praten.
Dus in de bus en op weg naar Shanghai. Eerst wilde ik deze stad overslaan, omdat het me zo'n standaard grote stad leek... En ik had gelijk. Ik nam na de bus de metro naar mijn hostel, waar ik een groep buitenlanders in mijn kamer ontmoette. Ze waren net van plan het een en ander te gaan bekijken en vroegen of ik mee wilde. Ik was eigenlijk totally wasted van mijn 9 uur durende busreis, maar het idee van de dag doorbrengen met engelspratende lui klonk te aantrekkelijk. Dus vrienden gemaakt en allerlei dingen gedaan. Vooral veel gelachen en die avond ook maar gelijk naar een bar gegaan. Dit gedrag zo'n 3 dagen volgehouden en toen had ik er genoeg van.
Shanghai is grappig en heel makkelijk. Veel makkelijker dan Beijing in mijn ogen. De bussen zijn zelfs in het engels. Helaas voel je je er ook automatisch een stuk onveiliger. Dat het onveilig is weet ik nu maar al te goed.
Gisteren stond ik bij een balie een kaartje te kopen voor een of andere lichtshow onder water (geld niet waard) toen ik wat vreems voelde. Standaard reactie is dan je camera naar je buik toe trekken en ik zag dat mijn tasje al helemaal openstond. Ook zag ik wie het deed, helaas kan je op zo'n moment niks doen. Maar mijn hart klopt nog steeds in mijn keel als ik eraan denk.
Dus nu nog voorzichtiger dan ooit te voren.
Gisteren had ook zo zijn leuke kanten. Na veel toeristische dingen gedaan te hebben met de groep had ik zin om weer eens gewoon wat te doen. Ik ging samen met een Fins meisje genaamd Riikka naar het treinstation om onze Amerikaanse vriendin uit te zwaaien. Ik had geen idee wat te doen, daarom deden we gewoon maar wat.
Eerst rongelopen en vervolgens een wildvreemde bus genomen. Na een tijdje rondgetouren in de buitenwijk van Shanghai zijn we op een willekeurige plek uitgestapt. Wij mazzelen, want dit bleek dus een stop te zijn met een locale vleesmarkt om de hoek. In het begin vond ik het op de markt wel grappig.. Ik zag allemaal vreemde dingen die in Hongze gegeten had. Riikka vond het moeilijk haar ogen te geloven, maar ik ben er blijkbaar alweer aan gewend. Tot we bij de kippenboer aankwamen. Deze was net een kip aan het verkopen: Kip aan de klant laten zien, die knikt ja. Kip op de weegschaal, man blijft knikken... Ik had ondertussen mijn camera te voorschijn gehaald, want ik vond het behoorlijk barbaars hoe die kip op de weegschaal gelegd werd. Toen uit het niets een schaar, gekakel, knip, stilte.. De poelier keek niet eens naar de kip toen hij het deed. Om eerlijk te zijn was dat best heavy om te zien en die avond maar geen kip gegeten. Ook nog aangevallen door een vis die het voor elkaar kreeg om uit zijn badkuip te springen, ik heb dus gigantisch genoten.
Maar eerlijk is eerlijk en de waarheid is dat ik het hier wel gezien heb. Daarom besloten morgenochtend naar Hangzhou te gaan. Deze stad ligt niet al te ver van Shanghai en lijkt me wel wat. Plan is om een dag of 3 daar door te brengen en dan weer een nieuw stadje op te zoeken in de richting van Xi an. Ik reis voor de verandering niet alleen, een Ierse jongen gaat toevallig ook en daarom besloten samen in de trein te stappen.
Nu dineren met Riikka, hopelijk kunnen we een locaal restaurantje vinden want je betaalt hier goud geld voor westers eten.
Volgende blog komt uit Zhejiang province hoofdstad: HANGZHOU!
Na een aantal dagen in Hongze te hebben rondgescharreld, besloot ik naar Shanghai te gaan. Het was te gek in Hongze, maar op een gegeven moment wil je weer eens normaal met mensen kunnen praten.
Dus in de bus en op weg naar Shanghai. Eerst wilde ik deze stad overslaan, omdat het me zo'n standaard grote stad leek... En ik had gelijk. Ik nam na de bus de metro naar mijn hostel, waar ik een groep buitenlanders in mijn kamer ontmoette. Ze waren net van plan het een en ander te gaan bekijken en vroegen of ik mee wilde. Ik was eigenlijk totally wasted van mijn 9 uur durende busreis, maar het idee van de dag doorbrengen met engelspratende lui klonk te aantrekkelijk. Dus vrienden gemaakt en allerlei dingen gedaan. Vooral veel gelachen en die avond ook maar gelijk naar een bar gegaan. Dit gedrag zo'n 3 dagen volgehouden en toen had ik er genoeg van.
Shanghai is grappig en heel makkelijk. Veel makkelijker dan Beijing in mijn ogen. De bussen zijn zelfs in het engels. Helaas voel je je er ook automatisch een stuk onveiliger. Dat het onveilig is weet ik nu maar al te goed.
Gisteren stond ik bij een balie een kaartje te kopen voor een of andere lichtshow onder water (geld niet waard) toen ik wat vreems voelde. Standaard reactie is dan je camera naar je buik toe trekken en ik zag dat mijn tasje al helemaal openstond. Ook zag ik wie het deed, helaas kan je op zo'n moment niks doen. Maar mijn hart klopt nog steeds in mijn keel als ik eraan denk.
Dus nu nog voorzichtiger dan ooit te voren.
Gisteren had ook zo zijn leuke kanten. Na veel toeristische dingen gedaan te hebben met de groep had ik zin om weer eens gewoon wat te doen. Ik ging samen met een Fins meisje genaamd Riikka naar het treinstation om onze Amerikaanse vriendin uit te zwaaien. Ik had geen idee wat te doen, daarom deden we gewoon maar wat.
Eerst rongelopen en vervolgens een wildvreemde bus genomen. Na een tijdje rondgetouren in de buitenwijk van Shanghai zijn we op een willekeurige plek uitgestapt. Wij mazzelen, want dit bleek dus een stop te zijn met een locale vleesmarkt om de hoek. In het begin vond ik het op de markt wel grappig.. Ik zag allemaal vreemde dingen die in Hongze gegeten had. Riikka vond het moeilijk haar ogen te geloven, maar ik ben er blijkbaar alweer aan gewend. Tot we bij de kippenboer aankwamen. Deze was net een kip aan het verkopen: Kip aan de klant laten zien, die knikt ja. Kip op de weegschaal, man blijft knikken... Ik had ondertussen mijn camera te voorschijn gehaald, want ik vond het behoorlijk barbaars hoe die kip op de weegschaal gelegd werd. Toen uit het niets een schaar, gekakel, knip, stilte.. De poelier keek niet eens naar de kip toen hij het deed. Om eerlijk te zijn was dat best heavy om te zien en die avond maar geen kip gegeten. Ook nog aangevallen door een vis die het voor elkaar kreeg om uit zijn badkuip te springen, ik heb dus gigantisch genoten.
Maar eerlijk is eerlijk en de waarheid is dat ik het hier wel gezien heb. Daarom besloten morgenochtend naar Hangzhou te gaan. Deze stad ligt niet al te ver van Shanghai en lijkt me wel wat. Plan is om een dag of 3 daar door te brengen en dan weer een nieuw stadje op te zoeken in de richting van Xi an. Ik reis voor de verandering niet alleen, een Ierse jongen gaat toevallig ook en daarom besloten samen in de trein te stappen.
Nu dineren met Riikka, hopelijk kunnen we een locaal restaurantje vinden want je betaalt hier goud geld voor westers eten.
Volgende blog komt uit Zhejiang province hoofdstad: HANGZHOU!
zondag 3 februari 2008
BBRRRR
BBRRRR, dit kunnen ze dus serieus niet uitspreken. Dus toen ik het zei keken ze me echt zo aan van... wat doe jij nou weer?
Even een paar dingetjes over hoe ik hier (over)leef.
Allereerst spreken hier nog minder mensen engels dus ben ik grootendeels afhankelijk van mijn twee vrienden Cherry en Michael.
Ik ben nu bij Michael thuis en zoals eerder vermeld is het erg koud!
Wat doe je als je het koud hebt? Goed aankleden, aangezien warm douchen hier geen optie is.
Wat had ik gister aan:
Thermoshirt, T-shirt, lange mouwen shirt, een vest van wol, leren jas. twee maal thermo ondergoed, spijkerbroek, handschoenen, drie paar sokken en sloffen.
Om eerlijk te zijn had ik het niet echt extreem koud.. Behalve dan mijn voeten.. Ik heb nog nooit zulke koude voeten gehad als toen!
Maarja genoeg over de kou.
Voedsel.
Wat eet je in Hong Ze? KFC is hier helaas geen optie en een Mac heb ik ook nog niet gezien. Ik heb tot nu toe elke lunch aan een grote ronde draaitafel gezeten en elk diner bij of Michael of Cherry thuis aangeschoven. De volgende dingen heb ik gegeten:
Inktvis, aal, een "nee het is geen mandarijn" (dit was de letterlijke betekenis van het woord dat men gebruikt voor deze vis)
En net niet geboren kuiken: zag er wel een beetje zielig uit, ganzenhoofd, varkenslever, eendennekken, zeewier en varkenspoten (goed voor de huid, schijnt)
Uiteraard lag er nog veel meer op de tafels, maar dit zijn toch wel enigszins aparte dingen om te eten.. en eerlijk gezegd, zijn ze ook te eten. Hoewel een eendennek, ganzenhoofd en varkenspoot voornamelijk uit bot bestaan, kan het toch een behoorlijke opgave zijn om jezelf te voorzien van het desbetreffende vlees. Met stokjes eten is zeer handig, zolang je rijst, noodles en ei eet.. Maar zodra er botten om de hoek komen kijken, zijn de rapen gaan.
Klein dingetje nog, mijn Chinese naam: 龙骑士
uit te spreken als Long tsjie sje.. De betekenis hou ik nog even voor me, maar misschien dat Daan het wel weet..
Even een paar dingetjes over hoe ik hier (over)leef.
Allereerst spreken hier nog minder mensen engels dus ben ik grootendeels afhankelijk van mijn twee vrienden Cherry en Michael.
Ik ben nu bij Michael thuis en zoals eerder vermeld is het erg koud!
Wat doe je als je het koud hebt? Goed aankleden, aangezien warm douchen hier geen optie is.
Wat had ik gister aan:
Thermoshirt, T-shirt, lange mouwen shirt, een vest van wol, leren jas. twee maal thermo ondergoed, spijkerbroek, handschoenen, drie paar sokken en sloffen.
Om eerlijk te zijn had ik het niet echt extreem koud.. Behalve dan mijn voeten.. Ik heb nog nooit zulke koude voeten gehad als toen!
Maarja genoeg over de kou.
Voedsel.
Wat eet je in Hong Ze? KFC is hier helaas geen optie en een Mac heb ik ook nog niet gezien. Ik heb tot nu toe elke lunch aan een grote ronde draaitafel gezeten en elk diner bij of Michael of Cherry thuis aangeschoven. De volgende dingen heb ik gegeten:
Inktvis, aal, een "nee het is geen mandarijn" (dit was de letterlijke betekenis van het woord dat men gebruikt voor deze vis)
En net niet geboren kuiken: zag er wel een beetje zielig uit, ganzenhoofd, varkenslever, eendennekken, zeewier en varkenspoten (goed voor de huid, schijnt)
Uiteraard lag er nog veel meer op de tafels, maar dit zijn toch wel enigszins aparte dingen om te eten.. en eerlijk gezegd, zijn ze ook te eten. Hoewel een eendennek, ganzenhoofd en varkenspoot voornamelijk uit bot bestaan, kan het toch een behoorlijke opgave zijn om jezelf te voorzien van het desbetreffende vlees. Met stokjes eten is zeer handig, zolang je rijst, noodles en ei eet.. Maar zodra er botten om de hoek komen kijken, zijn de rapen gaan.
Klein dingetje nog, mijn Chinese naam: 龙骑士
uit te spreken als Long tsjie sje.. De betekenis hou ik nog even voor me, maar misschien dat Daan het wel weet..
Eet veel bananen, bananen zijn gezond!
Donderdagavond ging ik dan eindelijk.. Weg van het vertrouwde Beijing, waar ik het maar ook zo goed naar mijn zin had. Op weg naar die onbekende plek, waar geen hond ooit van gehoord heeft: Hong Ze... Vraag me niet waar het ligt, maar het is ergens in China. Volgens mij enigszins in de buurt van Shang hai. Maar goed!
Dit is toch wel heel anders dan Beijing. Ik dacht dat ik arme mensen gezien had in Beijing, maar het blijkt dus dat iedereen daar rijk is.. In ieder geval rijk in verhouding met de mensen van het land.
Ik had lekker wat bananen gekocht en liep rond in de stad. Toen ik opeens iets aan mijn been voelde....
Bleek dus dat er twee kleine kinderen zich aan mijn voet hadden vastgeklampt. Gillen dat ze deden! Het duurde even voor ik doorhad dat ze een banaan wilden, die ik maar al te graag wilde doneren aan het goede doel. Wel apart om die kinderen zo gelukkig te zien met zoiets simpels.
Maar het is dus anders: In Beijing voelde ik me een buitenlander, veel mensen keken me aan en wilde met me op de foto.. Noem maar op! Maar hier.. Ik ben gewoon iemand van Mars in hun ogen. Zo lang en blauwe ogen.. Bestaat dat? Heb je echt krullen? Overal waar ik loop word ik met grote ogen aangekeken.
Ik kon alleen niet bij mijn grote vriendin Cherry slapen, aangezien haar moeder eerst dacht dat ik een meisje was.. Dus nu slaap ik bij een vriend van haar genaamd: Michael Jordan.. Dit is niet zijn echte naam.. Maar hij wilde een engelse naam en hij hield van basketbal.. Dus ik noem hem maar zo. Hele aardige jongen van ongeveer mijn leeftijd. Spreekt een aardig woordje engels en wil echt alles over Nederland weten. (hij vertelde me ook, dat hij voor mij nog nooit eerder met een buitenlander had gesproken)
Het is hier wel ijskoud.. Huizen worden niet verwarmd dus je hebt de gehele tijd je jas aan. Warm water hebben ze niet. Als je je wilt wassen zul je eerst water moeten koken op het fornuis, want met het koude water is het geen doen. Slapen? Even wennen, maar gewoon veel kleding aan doen en je redt het prima.
Vrienden en familie van Cherry en Michael zijn ook erg aardig en gastvrij: Zo was ik vandaag uitgenodigd voor een lunch. Allemaal volwassenen aan een ronde tafel. In het midden een grote glazen schijf vol voedsel dat de gehele tijd rondgedraaid werd.
Een van de mannen vroeg of ik witte wijn lustte en voor ik kon antwoorden stond er al een klein karafje voor me. De inhoud gelijk aan een groot wijnglas. Witte wijn in China is dus 42% en smaakt verdacht veel naar vodka.
Een toost voor onze Hollandse vriend werd er geroepen. Dus ik deed maar vrolijk mee. Maar een paar minuten later kwam de volgende toost, daarna weer.. en weer! Dit ging zo een tijdje door en ik was ondertussen aan mijn 3e karaf "wijn". Ik had gelukkig al snel door dat dit wel eens een tijdje kon gaan duren dus ik schonk mijn glaasjes niet al te vol.
De broer van Cherry proostte eigenlijk non stop met mij, terwijl hij steeds maar riep: Holland is very beautiful, I will go next year.
Cherry zei dat hij me dronken wilde voeren, helaas lukte dat niet zo goed aangezien hij zelf nogal snel dronken werd. Maar leuke ervaring!
Gisteren KTV (karaoke) gedaan en gelukkig voor hen waren er niet zoveel engels talige nummers. Maar heel gezellig en komisch. Lekker gegeten en het kost hier allemaal weer eens niks.
Vandaag het Hong Ze Lake gezien na de lunch. Best groot... maar het was erg mistig en je kon dus vrij weinig zien.
Ook nog gebasketballed met onze Jordon en wat vrienden van hem. Heel gezellig, maar mijn conditie is niet meer wat deze had moeten zijn. Gelukkig was ik wel de langste en had ik elke rebound zonder veel moeite. Daarna bij Cherry thuis gegeten en nu achter de pc bij Michael.
Ik kan hier trouwens foto's op mijn gmail zetten, iets wat ik morgen waarschijnlijk ga doen. Zodat hopelijk mijn kleine Nederlands kampioentje ze op picasa zet. Nu pitten!
Houdoe!
Dit is toch wel heel anders dan Beijing. Ik dacht dat ik arme mensen gezien had in Beijing, maar het blijkt dus dat iedereen daar rijk is.. In ieder geval rijk in verhouding met de mensen van het land.
Ik had lekker wat bananen gekocht en liep rond in de stad. Toen ik opeens iets aan mijn been voelde....
Bleek dus dat er twee kleine kinderen zich aan mijn voet hadden vastgeklampt. Gillen dat ze deden! Het duurde even voor ik doorhad dat ze een banaan wilden, die ik maar al te graag wilde doneren aan het goede doel. Wel apart om die kinderen zo gelukkig te zien met zoiets simpels.
Maar het is dus anders: In Beijing voelde ik me een buitenlander, veel mensen keken me aan en wilde met me op de foto.. Noem maar op! Maar hier.. Ik ben gewoon iemand van Mars in hun ogen. Zo lang en blauwe ogen.. Bestaat dat? Heb je echt krullen? Overal waar ik loop word ik met grote ogen aangekeken.
Ik kon alleen niet bij mijn grote vriendin Cherry slapen, aangezien haar moeder eerst dacht dat ik een meisje was.. Dus nu slaap ik bij een vriend van haar genaamd: Michael Jordan.. Dit is niet zijn echte naam.. Maar hij wilde een engelse naam en hij hield van basketbal.. Dus ik noem hem maar zo. Hele aardige jongen van ongeveer mijn leeftijd. Spreekt een aardig woordje engels en wil echt alles over Nederland weten. (hij vertelde me ook, dat hij voor mij nog nooit eerder met een buitenlander had gesproken)
Het is hier wel ijskoud.. Huizen worden niet verwarmd dus je hebt de gehele tijd je jas aan. Warm water hebben ze niet. Als je je wilt wassen zul je eerst water moeten koken op het fornuis, want met het koude water is het geen doen. Slapen? Even wennen, maar gewoon veel kleding aan doen en je redt het prima.
Vrienden en familie van Cherry en Michael zijn ook erg aardig en gastvrij: Zo was ik vandaag uitgenodigd voor een lunch. Allemaal volwassenen aan een ronde tafel. In het midden een grote glazen schijf vol voedsel dat de gehele tijd rondgedraaid werd.
Een van de mannen vroeg of ik witte wijn lustte en voor ik kon antwoorden stond er al een klein karafje voor me. De inhoud gelijk aan een groot wijnglas. Witte wijn in China is dus 42% en smaakt verdacht veel naar vodka.
Een toost voor onze Hollandse vriend werd er geroepen. Dus ik deed maar vrolijk mee. Maar een paar minuten later kwam de volgende toost, daarna weer.. en weer! Dit ging zo een tijdje door en ik was ondertussen aan mijn 3e karaf "wijn". Ik had gelukkig al snel door dat dit wel eens een tijdje kon gaan duren dus ik schonk mijn glaasjes niet al te vol.
De broer van Cherry proostte eigenlijk non stop met mij, terwijl hij steeds maar riep: Holland is very beautiful, I will go next year.
Cherry zei dat hij me dronken wilde voeren, helaas lukte dat niet zo goed aangezien hij zelf nogal snel dronken werd. Maar leuke ervaring!
Gisteren KTV (karaoke) gedaan en gelukkig voor hen waren er niet zoveel engels talige nummers. Maar heel gezellig en komisch. Lekker gegeten en het kost hier allemaal weer eens niks.
Vandaag het Hong Ze Lake gezien na de lunch. Best groot... maar het was erg mistig en je kon dus vrij weinig zien.
Ook nog gebasketballed met onze Jordon en wat vrienden van hem. Heel gezellig, maar mijn conditie is niet meer wat deze had moeten zijn. Gelukkig was ik wel de langste en had ik elke rebound zonder veel moeite. Daarna bij Cherry thuis gegeten en nu achter de pc bij Michael.
Ik kan hier trouwens foto's op mijn gmail zetten, iets wat ik morgen waarschijnlijk ga doen. Zodat hopelijk mijn kleine Nederlands kampioentje ze op picasa zet. Nu pitten!
Houdoe!
woensdag 30 januari 2008
Eindelijk, een dag vol muziek!
Vandaag naar Lama tempel geweest. Eerst twee uur over gedaan het te vinden, maar het was de moeite waard. Eigenlijk is het net als elke andere tempel in Beijing, alleen zijn er allemaal mensen die op hun knieen een brandend stokje beethouden en dan heel hard met hun hoofd tegen een bankje aan knallen. Boeddha is best cool, alleen wist ik niet dat er zo'n 39048093 verschillende waren.
Eentje was wel apart... 15 meter hoog ofzoiets, best wel indrukwekkend. Helaas mag je geen foto's maken in die tempels.. Maar dat weerhoud mij er niet van om net buiten de tempel een foto naar binnen te maken, zodat ik nu tenminste zijn voeten erop heb staan.
Dus dat was de lama tempel.
Vervolgens een bakkie gedaan en wat slowaken en een Amerikaan ontmoet. Deze vertelde me dat er nog een tempel was, die niet in de Lonely Planet stond. Ik daar uiteraard gelijk naartoe. Was wel leuk, maar om eerlijk te zijn begin ik langzaam genoeg te krijgen van die tempels. Gelukkig was er een winkeltje waar ze muziek maakten. Ik uiteraard meteen met mijn beste woordje Chinees vragen of ik even mocht spelen. Dus twee minuten later (na veel woorden op te zoeken in mijn pocketwoordenboekje) stond ik me daar toch een show weg te geven. Helaas ben ik nog maar een beginner op de 瑟 (uit te spreken als Se, heel apart instrument maar wel leuk)
Daar tot sluitingstijd gebleven en veel gelachen met de meiden in de desbetreffende winkel.
Eigenlijk had ik geen zin om te stoppen en ben toen op zoek gegaan naar een muziekwinkel in de buurt. Met wat rondvragen en gitaargebaren te maken kwam ik uiteindelijk in een klein winkeltje met heel veel se's. De eigenaar sprak geen woord engels, maar was wel erg aardig. Hij heeft me een paar nummers leren spelen op dat ding en dat lukte nog best aardig. Heel vervelend is alleen dat de chinese C een westerse D is.. ik maar denken dat dat instrument vals was.
Maar dat was mijn dag, lekker relaxed en het erg naar mijn zin gehad.
Vrijdag naar Cherry, ik hoop alleen dat het lukt aangezien de snelweg de afgelopen week gesloten was in verband met het slechte weer.
Tip: ga niet naar attractieparken in de winter.. Ik was er gister en kwam er toen achter dat eigenlijk alles wel gesloten was. Maarja, wel apart al die lege pleinen en rijen in een stad met 20 miljoen inwoners.
Eentje was wel apart... 15 meter hoog ofzoiets, best wel indrukwekkend. Helaas mag je geen foto's maken in die tempels.. Maar dat weerhoud mij er niet van om net buiten de tempel een foto naar binnen te maken, zodat ik nu tenminste zijn voeten erop heb staan.
Dus dat was de lama tempel.
Vervolgens een bakkie gedaan en wat slowaken en een Amerikaan ontmoet. Deze vertelde me dat er nog een tempel was, die niet in de Lonely Planet stond. Ik daar uiteraard gelijk naartoe. Was wel leuk, maar om eerlijk te zijn begin ik langzaam genoeg te krijgen van die tempels. Gelukkig was er een winkeltje waar ze muziek maakten. Ik uiteraard meteen met mijn beste woordje Chinees vragen of ik even mocht spelen. Dus twee minuten later (na veel woorden op te zoeken in mijn pocketwoordenboekje) stond ik me daar toch een show weg te geven. Helaas ben ik nog maar een beginner op de 瑟 (uit te spreken als Se, heel apart instrument maar wel leuk)
Daar tot sluitingstijd gebleven en veel gelachen met de meiden in de desbetreffende winkel.
Eigenlijk had ik geen zin om te stoppen en ben toen op zoek gegaan naar een muziekwinkel in de buurt. Met wat rondvragen en gitaargebaren te maken kwam ik uiteindelijk in een klein winkeltje met heel veel se's. De eigenaar sprak geen woord engels, maar was wel erg aardig. Hij heeft me een paar nummers leren spelen op dat ding en dat lukte nog best aardig. Heel vervelend is alleen dat de chinese C een westerse D is.. ik maar denken dat dat instrument vals was.
Maar dat was mijn dag, lekker relaxed en het erg naar mijn zin gehad.
Vrijdag naar Cherry, ik hoop alleen dat het lukt aangezien de snelweg de afgelopen week gesloten was in verband met het slechte weer.
Tip: ga niet naar attractieparken in de winter.. Ik was er gister en kwam er toen achter dat eigenlijk alles wel gesloten was. Maarja, wel apart al die lege pleinen en rijen in een stad met 20 miljoen inwoners.
maandag 28 januari 2008
Heineken uit Parijs
Ach al weer veel te lang jullie in spanning gelaten.
Ben weer helemaal opgeknapt van mijn inktvis-ervaring.. Iets wat ik dus nooit meer hier ga eten! Maar goed, zo leer je weer eens dingen... Helaas is dat niet het enige wat ik heb moeten leren: De dag na mijn inktvis, besloot ik naar wanfujing te gaan met de metro. Wanfujing is zo ongeveer het toeristische centrum van Beijing moet je weten. Helaas ben ik daar enigszins opgelicht. Ik weet dat thee drinken in China duur kan zijn.. Maar ik vond 600 euro toch wel beetje te. Gelukkig had ik geen pinpas bij en heb de mevrouw zo'n 70 euro gegeven.. Veel meer had ik toch niet bij en aangezien dat wel de prijs zou zijn die je ervoor in Nederland zou betalen.. Had ik het er niet zo moeilijk mee. Maar dat gebeurd me dus nooit meer!
Daarna maar naar de bios, wat echt belachelijk slecht is. Alle Tv hier trouwens. Je kan zien dat die Chinezen veel te druk zijn met leren, want daardoor zijn ze zo kinderachtig als de pest. Alles moet kinderlijk grappig zijn.. en jong en oud vind dat dan ook daadwerkelijk grappig.
Summer Palace was echt schitterend.. Je zou denken, die chinese architectuur: dat komt je op een gegeven moment toch de strot uit? Inderdaad, maar dit is toch weer wat anders. Een gigantisch meer met daaromheen paleizen. Wacht maar tot jullie de foto's zien!
Gisteren naar de Silk Street geweest, leuk afdingen enzo. Vond ik wel komisch om te zien en doen. Ik had heel even een Duitse roommate, dus hij was ook mee. Die jongen is nu alweer naar huis maar heb toch een leuk woordje duits met hem kunnen praten, want van al dat gebrekkige engels hier word je ook niet bijster blij. Thorsten (de duitser) heeft me ook aan zijn vrienden voorgesteld: een brit, een soudanier (denk ik) en een Australische jongen. Met die lui een biertje 's avonds gedronken in een afgelegen bar en zo nieuwe vrienden gemaakt. De Australier: Chriss Lee, gaat ook naar Shanghai rond dezelfde tijd als ik. Dus we gaan samen daar even op pad. Iets waar ik wel enigszins blij mee ben..
Vrijdag vertrek ik met de auto (geen idee hoe ik dat geregeld heb, maar ik doe het blijkbaar toch op de een of andere manier) naar Hai an. Hier zal Cherry hoogst waarschijnlijk met smacht op me wachten, omdat ze toch wel een beetje zorgen om me maakt. Nu dus paar dagen in Beijing te gaan. Plannen?
Morgen waarschijnlijk naar een soort disneyland. Geen idee hoe en of ik het ga vinden, maar het is te proberen. Voor de mensen die naar Beijing willen om Opera te zien.. Succes: ik heb er anderhalf uur over gedaan het te vinden en toen bleek het alleen voor een of ander bedrijf te zijn. BAH!
Nu alweer veel te veel getypd dus ik knoop er een einde aan. Lekker verder gaan met het schrijven van Overgo's nieuwste nummer genaamd: Turn Around... Jaja mensen, over 6 maanden staat dat nummer op 1 in de hitlijsten, wacht maar af!
En niels.. Sterkte met je zieke darmpjes!
OEHOEH! bijna vergeten uit te leggen waar de titel op slaat.. Heineken, met liefde gebrouwen in Parijs sinds 1852 ofzoiets.. Hoe durf je dat op een flesje te zetten! (moest ik even kwijt)
Ben weer helemaal opgeknapt van mijn inktvis-ervaring.. Iets wat ik dus nooit meer hier ga eten! Maar goed, zo leer je weer eens dingen... Helaas is dat niet het enige wat ik heb moeten leren: De dag na mijn inktvis, besloot ik naar wanfujing te gaan met de metro. Wanfujing is zo ongeveer het toeristische centrum van Beijing moet je weten. Helaas ben ik daar enigszins opgelicht. Ik weet dat thee drinken in China duur kan zijn.. Maar ik vond 600 euro toch wel beetje te. Gelukkig had ik geen pinpas bij en heb de mevrouw zo'n 70 euro gegeven.. Veel meer had ik toch niet bij en aangezien dat wel de prijs zou zijn die je ervoor in Nederland zou betalen.. Had ik het er niet zo moeilijk mee. Maar dat gebeurd me dus nooit meer!
Daarna maar naar de bios, wat echt belachelijk slecht is. Alle Tv hier trouwens. Je kan zien dat die Chinezen veel te druk zijn met leren, want daardoor zijn ze zo kinderachtig als de pest. Alles moet kinderlijk grappig zijn.. en jong en oud vind dat dan ook daadwerkelijk grappig.
Summer Palace was echt schitterend.. Je zou denken, die chinese architectuur: dat komt je op een gegeven moment toch de strot uit? Inderdaad, maar dit is toch weer wat anders. Een gigantisch meer met daaromheen paleizen. Wacht maar tot jullie de foto's zien!
Gisteren naar de Silk Street geweest, leuk afdingen enzo. Vond ik wel komisch om te zien en doen. Ik had heel even een Duitse roommate, dus hij was ook mee. Die jongen is nu alweer naar huis maar heb toch een leuk woordje duits met hem kunnen praten, want van al dat gebrekkige engels hier word je ook niet bijster blij. Thorsten (de duitser) heeft me ook aan zijn vrienden voorgesteld: een brit, een soudanier (denk ik) en een Australische jongen. Met die lui een biertje 's avonds gedronken in een afgelegen bar en zo nieuwe vrienden gemaakt. De Australier: Chriss Lee, gaat ook naar Shanghai rond dezelfde tijd als ik. Dus we gaan samen daar even op pad. Iets waar ik wel enigszins blij mee ben..
Vrijdag vertrek ik met de auto (geen idee hoe ik dat geregeld heb, maar ik doe het blijkbaar toch op de een of andere manier) naar Hai an. Hier zal Cherry hoogst waarschijnlijk met smacht op me wachten, omdat ze toch wel een beetje zorgen om me maakt. Nu dus paar dagen in Beijing te gaan. Plannen?
Morgen waarschijnlijk naar een soort disneyland. Geen idee hoe en of ik het ga vinden, maar het is te proberen. Voor de mensen die naar Beijing willen om Opera te zien.. Succes: ik heb er anderhalf uur over gedaan het te vinden en toen bleek het alleen voor een of ander bedrijf te zijn. BAH!
Nu alweer veel te veel getypd dus ik knoop er een einde aan. Lekker verder gaan met het schrijven van Overgo's nieuwste nummer genaamd: Turn Around... Jaja mensen, over 6 maanden staat dat nummer op 1 in de hitlijsten, wacht maar af!
En niels.. Sterkte met je zieke darmpjes!
OEHOEH! bijna vergeten uit te leggen waar de titel op slaat.. Heineken, met liefde gebrouwen in Parijs sinds 1852 ofzoiets.. Hoe durf je dat op een flesje te zetten! (moest ik even kwijt)
donderdag 24 januari 2008
Bah!
Eergisteren was eng: Ik liep rustig en nietsvermoedend over straat.. Toen ik plotseling boven me wat gekraak hoorde. Tot mijn schrik bleek de electriciteitskabel (zo'n meter a anderhalf boven mijn hoofd) vlam vatte. Toen nog meer geknetter.. Mensen die overal heen en weer renden (het was bij een drukke bushalte) Flits en weg was de stroom. Geen stoplichten, geen licht in de winkels en geen licht meer op straat, maar gelukkig was het niet al te donker. Maar even serieus. Daar schrik je toch wel van als dat gebeurd. Toen ik bij mijn hostel aankwam deed de lift het niet, dus heb ik maar een willekeurige bus genomen om wat tijd te doden tot alles het weer deed.
Gisteren iets verkeerd gegeten, waardoor ik die avond lange tijd op het toilet heb moeten doorbrengen. De dingen die uit mijn kont/mond kwamen die avond.. niet normaal!
Dat was echt shit waar zelfs strontvliegen geen brood van zouden lusten. Maarja, veel doe je er niet tegen en weer een ervaring rijker.. Al had ik liever gewild dat deze mij gespaard bleef.
Maar waar heb ik het over. Hier zit uiteraard niemand op te wachten, dus ga ik maar verder met wat me nog meer overkomen is.
Gisteren voor mijn hevige ontlasting naar de dierentuin geweest. Zeer leuk. Alleen was het wel een klein beetje zielig. Al de dieren zaten nu opgesloten in absurd kleine hokjes in verband met de winter. Ook kwam ik erachter dat ik toch wat aan mijn biologie heb gehad, want het viel me op dat heel veel van die dieren een blablagedrag vertoonden (vergeten wat het precies was). Ze hebben zo lang opgesloten gezeten dat ze dingen doen die niet natuurlijk zijn. Zo stonden alle olifanten met hun rug naar het glas.. En er was een raar soort pauw die de hele tijd precies de zelfde lijn liep. Ik heb er grofweg 15 minuten naar gekeken, omdat ik er maar geen goede foto van kon maken (ik blijf een amateurtje eerste klas).
Erg diervriendelijk was het dus niet. Tot je bij de pandaberen aankwam: Deze beesten hadden het echt absurd goed, je moest er dan ook wel 0.50 cent extra voor betalen!! Een panda heeft ongeveer dezelfde ruimte als 6 olifanten en hun omgegeving zag er vrolijk uit, heel leuk voor de panda maar eerlijk is anders.
Ook naar een dolfijnenshow geweest, maar daar had ik eerlijk gezegd niet zoveel mee. Het was leuk, maar meer ook niet.
Morgen even kijken hoe het staat met mijn maag: zo mogelijk naar het zomerpaleis, maar mocht ik te veel last hebben.. Dan maar een imodiumpje in en de stad in op zoek naar wat muziekwinkels.. Want dat is toch wel een van de dingen die ik erg mis. Misschien een bioscoopje bezoeken? Ik zie het wel: wel fijn hoor, lekker doen waar je zin in hebt!
even belangrijk:
Ik kan helaas geen reacties op mijn blogs lezen. Dit komt omdat China een of andere firewall heeft die allerlei dingen blokt waar mensen hun mening op kunnen zetten: Zo heb ik hier bijvoorbeeld geen wikipedia. Ook kan ik dus niet mijn eigen blog openen en moet ik steeds aan mensen op msn vragen of ze het willen kopieren. Een oplossing hiervoor? Misschien kunnen jullie het naar mij mailen: Jens_vll@Hotmail.com
in echte noodgevallen kun je me ook bellen/smsen.. Helaas kost dit mij ook veel geld dus gelieve niet te doen:P
13439168319 (hier moet nog het chinese nummer voor, helaas weet ik die niet uit mijn hoofd en de jongen naast me spreekt nul engels.. Dus dat zal ik binnenkort maar eens updaten)
Gisteren iets verkeerd gegeten, waardoor ik die avond lange tijd op het toilet heb moeten doorbrengen. De dingen die uit mijn kont/mond kwamen die avond.. niet normaal!
Dat was echt shit waar zelfs strontvliegen geen brood van zouden lusten. Maarja, veel doe je er niet tegen en weer een ervaring rijker.. Al had ik liever gewild dat deze mij gespaard bleef.
Maar waar heb ik het over. Hier zit uiteraard niemand op te wachten, dus ga ik maar verder met wat me nog meer overkomen is.
Gisteren voor mijn hevige ontlasting naar de dierentuin geweest. Zeer leuk. Alleen was het wel een klein beetje zielig. Al de dieren zaten nu opgesloten in absurd kleine hokjes in verband met de winter. Ook kwam ik erachter dat ik toch wat aan mijn biologie heb gehad, want het viel me op dat heel veel van die dieren een blablagedrag vertoonden (vergeten wat het precies was). Ze hebben zo lang opgesloten gezeten dat ze dingen doen die niet natuurlijk zijn. Zo stonden alle olifanten met hun rug naar het glas.. En er was een raar soort pauw die de hele tijd precies de zelfde lijn liep. Ik heb er grofweg 15 minuten naar gekeken, omdat ik er maar geen goede foto van kon maken (ik blijf een amateurtje eerste klas).
Erg diervriendelijk was het dus niet. Tot je bij de pandaberen aankwam: Deze beesten hadden het echt absurd goed, je moest er dan ook wel 0.50 cent extra voor betalen!! Een panda heeft ongeveer dezelfde ruimte als 6 olifanten en hun omgegeving zag er vrolijk uit, heel leuk voor de panda maar eerlijk is anders.
Ook naar een dolfijnenshow geweest, maar daar had ik eerlijk gezegd niet zoveel mee. Het was leuk, maar meer ook niet.
Morgen even kijken hoe het staat met mijn maag: zo mogelijk naar het zomerpaleis, maar mocht ik te veel last hebben.. Dan maar een imodiumpje in en de stad in op zoek naar wat muziekwinkels.. Want dat is toch wel een van de dingen die ik erg mis. Misschien een bioscoopje bezoeken? Ik zie het wel: wel fijn hoor, lekker doen waar je zin in hebt!
even belangrijk:
Ik kan helaas geen reacties op mijn blogs lezen. Dit komt omdat China een of andere firewall heeft die allerlei dingen blokt waar mensen hun mening op kunnen zetten: Zo heb ik hier bijvoorbeeld geen wikipedia. Ook kan ik dus niet mijn eigen blog openen en moet ik steeds aan mensen op msn vragen of ze het willen kopieren. Een oplossing hiervoor? Misschien kunnen jullie het naar mij mailen: Jens_vll@Hotmail.com
in echte noodgevallen kun je me ook bellen/smsen.. Helaas kost dit mij ook veel geld dus gelieve niet te doen:P
13439168319 (hier moet nog het chinese nummer voor, helaas weet ik die niet uit mijn hoofd en de jongen naast me spreekt nul engels.. Dus dat zal ik binnenkort maar eens updaten)
vrijdag 18 januari 2008
even de kleine dingetjes
Nu 2 dagen achter elkaar aan het relaxen, beetje rondwandelen in de stad en lekker wat slaap inhalen. Ik wilde vandaag naar de dierentuin gaan, maar helaas had Cherry de oplader van mijn mobiel nog. Dus neem ik het zekere voor het onzekere en wacht tot ik die krijg via de post.
Maar hier een paar aparte dingen over China op een rijtje:
- verkeer: te druk, een mega chaos. Auto's en fietsen rijden overal en je wordt gek van het getoeter.
Oversteken is ook een heel avontuur.. licht rood of groen maakt niks uit: gewoon lopen! (wel een beetje uitkijken uiteraard) maar dat is wel even wennen. 's nachts is het helemaal eng omdat er minder mensen op straat lopen, waardoor je het voorbeeld niet kan volgen.
- Bus/taxi: zoals ik al zei, erg goedkoop maar ook dramatisch. Vooral de bus: al 2x meegemaakt dat hij zo vol was dat er mensen uitgegooid werden omdat ze moesten overgeven.
en het niet kunnen lezen van de busborden helpt ook niet echt. Taxi is wel apart, ze rijden als gekken en er zijn geen gordels, ook blijven ze gewoon in het Chinees brabbelen ook al weten ze dat je er niks van verstaat (nog niet mee opgelicht trouwens)
- voedsel: Zeer goedkoop, zeer veel en soms ook zeer pittig en heet. Het is wel genieten, zeker door de prijs :)
Het is hier ook niet normaal om je bord leeg te eten, niet dat dat mij lukt maar toch. Iedereen eet ongeveer de helft en rekent dan af.
- bevolking: heel druk, maar ook erg aardig en behulpzaam. Wel spuugt iedereen op straat en maakt van die ranzig geluiden.
- taal: niet te verstaan of uit te spreken. Die toonvallen zijn erg lastig. Maar het lukt me wel om weltrusten, dank u wel, nee dank u en mag ik een foto van u maken te zeggen. Ik denk dat over een maandje of wat ik er wel een woordje chinees aan overhoud.
Ik vergeet waarschijnlijk heel veel dingen nu op te noemen, maar begin behoorlijk moe te raken. Het is hier 0.54 en al die indrukken nemen al je energie in beslag.
Laatste ding: om in mijn hostel te komen, moet ik met de lift. Ik heb dus ook besloten elke keer als ik met de lift kan, deze te gebruiken. Stel je voor als ik geheel van mijn angst af kan komen hier... Dat alleen al zou voor mij de reis waard zijn!
weltrusten iedereen en ik laat snel weer wat van me horen.
Maar hier een paar aparte dingen over China op een rijtje:
- verkeer: te druk, een mega chaos. Auto's en fietsen rijden overal en je wordt gek van het getoeter.
Oversteken is ook een heel avontuur.. licht rood of groen maakt niks uit: gewoon lopen! (wel een beetje uitkijken uiteraard) maar dat is wel even wennen. 's nachts is het helemaal eng omdat er minder mensen op straat lopen, waardoor je het voorbeeld niet kan volgen.
- Bus/taxi: zoals ik al zei, erg goedkoop maar ook dramatisch. Vooral de bus: al 2x meegemaakt dat hij zo vol was dat er mensen uitgegooid werden omdat ze moesten overgeven.
en het niet kunnen lezen van de busborden helpt ook niet echt. Taxi is wel apart, ze rijden als gekken en er zijn geen gordels, ook blijven ze gewoon in het Chinees brabbelen ook al weten ze dat je er niks van verstaat (nog niet mee opgelicht trouwens)
- voedsel: Zeer goedkoop, zeer veel en soms ook zeer pittig en heet. Het is wel genieten, zeker door de prijs :)
Het is hier ook niet normaal om je bord leeg te eten, niet dat dat mij lukt maar toch. Iedereen eet ongeveer de helft en rekent dan af.
- bevolking: heel druk, maar ook erg aardig en behulpzaam. Wel spuugt iedereen op straat en maakt van die ranzig geluiden.
- taal: niet te verstaan of uit te spreken. Die toonvallen zijn erg lastig. Maar het lukt me wel om weltrusten, dank u wel, nee dank u en mag ik een foto van u maken te zeggen. Ik denk dat over een maandje of wat ik er wel een woordje chinees aan overhoud.
Ik vergeet waarschijnlijk heel veel dingen nu op te noemen, maar begin behoorlijk moe te raken. Het is hier 0.54 en al die indrukken nemen al je energie in beslag.
Laatste ding: om in mijn hostel te komen, moet ik met de lift. Ik heb dus ook besloten elke keer als ik met de lift kan, deze te gebruiken. Stel je voor als ik geheel van mijn angst af kan komen hier... Dat alleen al zou voor mij de reis waard zijn!
weltrusten iedereen en ik laat snel weer wat van me horen.
woensdag 16 januari 2008
Verboden Stad
Jullie worden waarschijnlijk helemaal overspoeld met informatie uit China, maar ik kan gewoon niet stoppen met mijn nieuwe indrukken online te zetten!
Gisteren naar de verboden stad en baihei park geweest. Ik moet eerlijk zijn dat die stad er prachtig uitziet, heel indrukwekkend. Maar helaas ook heel veel van hetzelfde en het is gewoon te groot.
Gelijk zo'n walkman guide gekocht of hoe dat ook heet, maar dat viel tegen. De vrouw bleef maar tijden en afmetingen opratelen, dus af en toe maar even afgezet. Wel was het zeer leuk om de verhalen te horen en de dingen erbij te zien.. Zo heb je gouden potten die gebruikt werden als er vuur uitbrak, maar toen de slechte mensen kwamen hebben ze al het goud van de potten geschraapt.
Dus dat was wel grappig, maar het heeft geen gigantische indruk op me achtergelaten. Waarschijnlijk doordat er ook veel onder constructie was.
Baihei park was wel bruut. Het is een park met een gigantisch meer in het midden, in de zomer kan je in zo'n leuk bootje er rond varen. Helaas is het hier nu ijskoud.
Foto's op de picasa site zetten is walgelijk aangezien ik hier geen USB uitgang heb. Dus jullie moeten wachten tot ik weer een nieuwe plek heb gevonden.
Ben nu trouwens weer alleen, Cherry is naar haar familie gegaan en die zie ik 2 februari weer. Wel vervelend want zij was de enige die ook maar een beetje engels sprak.
plannen deze week: zondag kerk, morgen waarschijnlijk zomerpaleis en een beetje slaap inhalen.
Houdoe!
Gisteren naar de verboden stad en baihei park geweest. Ik moet eerlijk zijn dat die stad er prachtig uitziet, heel indrukwekkend. Maar helaas ook heel veel van hetzelfde en het is gewoon te groot.
Gelijk zo'n walkman guide gekocht of hoe dat ook heet, maar dat viel tegen. De vrouw bleef maar tijden en afmetingen opratelen, dus af en toe maar even afgezet. Wel was het zeer leuk om de verhalen te horen en de dingen erbij te zien.. Zo heb je gouden potten die gebruikt werden als er vuur uitbrak, maar toen de slechte mensen kwamen hebben ze al het goud van de potten geschraapt.
Dus dat was wel grappig, maar het heeft geen gigantische indruk op me achtergelaten. Waarschijnlijk doordat er ook veel onder constructie was.
Baihei park was wel bruut. Het is een park met een gigantisch meer in het midden, in de zomer kan je in zo'n leuk bootje er rond varen. Helaas is het hier nu ijskoud.
Foto's op de picasa site zetten is walgelijk aangezien ik hier geen USB uitgang heb. Dus jullie moeten wachten tot ik weer een nieuwe plek heb gevonden.
Ben nu trouwens weer alleen, Cherry is naar haar familie gegaan en die zie ik 2 februari weer. Wel vervelend want zij was de enige die ook maar een beetje engels sprak.
plannen deze week: zondag kerk, morgen waarschijnlijk zomerpaleis en een beetje slaap inhalen.
Houdoe!
maandag 14 januari 2008
Chang Cheng
volgens mij spel ik het zo goed.. DE CHINESE MUUR!
dan denk je dat Rome en Parijs interessant zijn.. echt niet. Dit ding is gigantisch en slingert overal in het rond. Vandaag met Cherry met de bus een bepaald gedeelte bezocht.
Als je daar aankomt, begin je gelijk met foto's maken.. en eigenlijk komt daar ook geen einde aan. Het is wel een pittige klim al die trappen en stijle stukken. Quin, dit is pas echt hoogte training:P
Als ik eenmaal doorheb hoe ik hier foto's op kan zetten zal ik het jullie laten weten. Alleen deze muur was de reis meer dan waard.
Er staat op de hoogste toren een steen waar een gezegde van Mao op staat, los vertaald staat er volgens mij: wat voor mens ben je, als je niet de Chinese Muur hebt beklommen.
Prachtig, ben er nog steeds van in de wolken.
Later op de dag naar Wangfuijing Lu geweest (geen idee of ik het goed spel:) )
Dat is een gigantische straat in het center van Beijing. Leuk om te zien, net een gigantische China Town, maar dan in het echt. Je wordt wel een beetje gek van de taal, hele tijd dat hakkerige gebrabbel, maar wel lachen natuurlijk.
Nu lekker slapen, want ik ben kapot
Zaojiang
(lekker moet je niet serieus nemen, mijn bed is zo'n 20 cm te kort en ongeveer 7 cm dik.. maar dat overleef ik wel)
dan denk je dat Rome en Parijs interessant zijn.. echt niet. Dit ding is gigantisch en slingert overal in het rond. Vandaag met Cherry met de bus een bepaald gedeelte bezocht.
Als je daar aankomt, begin je gelijk met foto's maken.. en eigenlijk komt daar ook geen einde aan. Het is wel een pittige klim al die trappen en stijle stukken. Quin, dit is pas echt hoogte training:P
Als ik eenmaal doorheb hoe ik hier foto's op kan zetten zal ik het jullie laten weten. Alleen deze muur was de reis meer dan waard.
Er staat op de hoogste toren een steen waar een gezegde van Mao op staat, los vertaald staat er volgens mij: wat voor mens ben je, als je niet de Chinese Muur hebt beklommen.
Prachtig, ben er nog steeds van in de wolken.
Later op de dag naar Wangfuijing Lu geweest (geen idee of ik het goed spel:) )
Dat is een gigantische straat in het center van Beijing. Leuk om te zien, net een gigantische China Town, maar dan in het echt. Je wordt wel een beetje gek van de taal, hele tijd dat hakkerige gebrabbel, maar wel lachen natuurlijk.
Nu lekker slapen, want ik ben kapot
Zaojiang
(lekker moet je niet serieus nemen, mijn bed is zo'n 20 cm te kort en ongeveer 7 cm dik.. maar dat overleef ik wel)
Our Eagle has landed
Jaja, het duurde even... Maar dan ben ik er uiteindelijk toch!
Al heel veel dingen gezien.. China is geweldig.
Enige nadeel is dat alles in het chinees is en geen hond engels spreekt. Gelukkig heb ik mijn grote vriendin Cherry die me alles uitlegd over de stad Beijing. Enige wat ze nog niet gedaan heeft is verteld hoe een internetcafe hier werkt, want dit is walgelijk met al die chinese tekens. Hotmail doet het hier blijkbaar niet, dus ben ik overgeleverd aan mijn gmailacc.. Alleen heb ik hier amper emailadressen in staan, dus wil je een leuk mailtje van me? stuur dan ff een mail naar mij zodat ik je adress heb: Jensje@gmail.com
Gisteren geland.. En echt geen idee waar ik in terecht kwam. Over mensen die aan je hoofd zeuren en verkeer waar je u tegen zegt. Gelukkig voel ik me er wel veilig, mensen zijn aardig en proberen je altijd te helpen (helaas heb ik er vaak niks aan omdat 1 op de 2908903 mensen behoorlijk engels kan)
De bus is een drama.. Vele malen erger dan Rome en Slowakije. Maarja, het is wel goedkoop.. 10 eurocent per ritje. Als Cherry dadelijk weg is moet ik het alleen doen. Helaas kan ik de busborden niet lezen dus heb ik geen idee welke ik moet hebben, dus vraag ik steeds aan haar welk nummer de bus heeft.
Taxi is ook goedkoop, veel mee gereisd en de duurste was 2.80.. Valt mee te leven toch.
Helaas is het hostel niet erg bekend en moet ik met handen en voeten steeds uitleggen waar het ongeveer ligt.
Beijing is ook geweldig groot.. Zelfs Cherry die er al jaren woont, heeft 3/4 van de stad nog nooit gezien.
Maar gisteren wel meteen gaan rondwandelen, dat terwijl ik nog 0 slaap had gehad in het vliegtuig ondanks de nooduitgangstoel.
Leuk over het ijs gewandeld en in een winkelcentrum een mobieltje gekocht (dure grap)
helaas was opeens mijn camera leeg dus heb ik maar tot begin de avond kunnen fotograferen.
China is geweldig mensen, maar ook echt een hele uitdaging...
Al heel veel dingen gezien.. China is geweldig.
Enige nadeel is dat alles in het chinees is en geen hond engels spreekt. Gelukkig heb ik mijn grote vriendin Cherry die me alles uitlegd over de stad Beijing. Enige wat ze nog niet gedaan heeft is verteld hoe een internetcafe hier werkt, want dit is walgelijk met al die chinese tekens. Hotmail doet het hier blijkbaar niet, dus ben ik overgeleverd aan mijn gmailacc.. Alleen heb ik hier amper emailadressen in staan, dus wil je een leuk mailtje van me? stuur dan ff een mail naar mij zodat ik je adress heb: Jensje@gmail.com
Gisteren geland.. En echt geen idee waar ik in terecht kwam. Over mensen die aan je hoofd zeuren en verkeer waar je u tegen zegt. Gelukkig voel ik me er wel veilig, mensen zijn aardig en proberen je altijd te helpen (helaas heb ik er vaak niks aan omdat 1 op de 2908903 mensen behoorlijk engels kan)
De bus is een drama.. Vele malen erger dan Rome en Slowakije. Maarja, het is wel goedkoop.. 10 eurocent per ritje. Als Cherry dadelijk weg is moet ik het alleen doen. Helaas kan ik de busborden niet lezen dus heb ik geen idee welke ik moet hebben, dus vraag ik steeds aan haar welk nummer de bus heeft.
Taxi is ook goedkoop, veel mee gereisd en de duurste was 2.80.. Valt mee te leven toch.
Helaas is het hostel niet erg bekend en moet ik met handen en voeten steeds uitleggen waar het ongeveer ligt.
Beijing is ook geweldig groot.. Zelfs Cherry die er al jaren woont, heeft 3/4 van de stad nog nooit gezien.
Maar gisteren wel meteen gaan rondwandelen, dat terwijl ik nog 0 slaap had gehad in het vliegtuig ondanks de nooduitgangstoel.
Leuk over het ijs gewandeld en in een winkelcentrum een mobieltje gekocht (dure grap)
helaas was opeens mijn camera leeg dus heb ik maar tot begin de avond kunnen fotograferen.
China is geweldig mensen, maar ook echt een hele uitdaging...
zaterdag 12 januari 2008
Alles voor het laatst
Wel vreemd, net voor het laatst in mijn vaders huis geweest..
afscheid genomen van familie en vrienden. Van mijn laptop en na vanacht ook van mijn bedje voor waarschijnlijk zo'n 5 maanden!
Maar ja, ik krijg er gelukkig/hopelijk ook heel wat voor terug, zodra ik dadelijk uit het vliegtuig stap. Ik heb er absurd veel zin in, maar ben ook heel zenuwachtig.. wat kan ik verwachten? Geen idee...
Ook heb ik vandaag ff gekeken hoe ik een eigen picasa aan moet maken, dus dat maar gelijk gedaan. En omdat iedereen toch van hem houdt: een foto van courage staat er op je te wachten. http://picasaweb.google.nl/Jensje
Nu even genietend toekijken hoe mijn mamma de broodjes voor morgen voor me smeert :D
afscheid genomen van familie en vrienden. Van mijn laptop en na vanacht ook van mijn bedje voor waarschijnlijk zo'n 5 maanden!
Maar ja, ik krijg er gelukkig/hopelijk ook heel wat voor terug, zodra ik dadelijk uit het vliegtuig stap. Ik heb er absurd veel zin in, maar ben ook heel zenuwachtig.. wat kan ik verwachten? Geen idee...
Ook heb ik vandaag ff gekeken hoe ik een eigen picasa aan moet maken, dus dat maar gelijk gedaan. En omdat iedereen toch van hem houdt: een foto van courage staat er op je te wachten. http://picasaweb.google.nl/Jensje
Nu even genietend toekijken hoe mijn mamma de broodjes voor morgen voor me smeert :D
zondag 6 januari 2008
Voorbereiding Treffen
Owwh ow, ik werd vanochtend wakker en keek naar de tijd op mijn mobiel.. Opeens realiseerde ik dat ik volgende week rond die tijd in het vliegtuig richting China zou zitten. Het komt nu allemaal wel erg dichterbij! Vorige week met mijn Big Bro nog even snel wat spullen gekocht: schoenen, camera, EHBO-kit.. eigenlijk allemaal overbodige luxe, maar misschien heb ik er ooit nog wat aan.
Nog een weekje en dan ben ik weg!
Kan om eerlijk te zijn niet wachten, al vind ik het wel extreem spannend. Ik houd jullie op de hoogte!
Nog een weekje en dan ben ik weg!
Kan om eerlijk te zijn niet wachten, al vind ik het wel extreem spannend. Ik houd jullie op de hoogte!
Abonneren op:
Posts (Atom)