Plaatselijk Buitje

Ik zit hier lekker op mijn gemak in het prachtige phnom phen, Cambodja. Een land dat, net als China en Vietnam, een geval apart is. Drukte op de weg is gelijk aan Vietnam, alleen rijden ze hier ook met auto's en de o zo bekende tuctuc's. (maar dan niet het koekje)
Dit betekend dat het weer wat moeilijker is de weg over te steken. Maar eigenlijk is het helemaal geen kunst: gewoon blik vooruit en lopen maar!

De Mekong Delta is erg mooi, maar gezien het feit dat ik de nacht in de bus geen oog dicht had gedaan, heb ik er vrij weinig van meegekregen. Een ding was wel erg indrukwekkend: De huizen drijven op het water en hebben allemaal basins vol met vissen. Dit is niet een soort tank waarin een paar visjes in ronddobberen, maar echt gigantische kooien overvol met vissen. De gids gooide ter demonstratie wat voer tussen de op elkaar gestapelde beestjes en ik wist niet wat me overkwam. Ik stond ongeveer een meter of vier van het water, maar werd klets nat van de rondspartellende vissen.

Vervolgens doodmoe in Phnom Phen aangekomen, waar ik fijn van een warme douche kon genieten. Eerste indruk van de stad was niet optimaal, maar het was dan ook al behoorlijk donker aan het worden. Cambodja is niet het meest veilige land ter wereld, maar moet helemaal goed komen zolang ik geen stomme dingen ga doen.

Als we het dan toch over stomme dingen hebben: Gisteren lekker gegeten bij een knus marktkraampje. Op het menu stonden: kikkers, torren, maden, sprinkhanen, spinnen, garnalen, een soort van kakkerlakken en nog wat dingen die ik nog nooit in mijn leven gezien had. Dat ging dan lekker de frituurpan in en voor ik het wist kreeg ik een bordje vol met deze delicatesses op mijn schoot. Maar meteen met de spin begonnen, die tot mijn verbazing nog behoorlijk smakelijk was. Al kauwend op een van zijn acht poten ging ik op zoek naar mijn volgende snack. Er zat niks bij dat daadwerkelijk vies was, maar lekker zou ik het niet kunnen noemen. Mijn favorieten zijn tot dusver de kikker en de spin..

Ik heb hier al behoorlijk de tourist uitgehangen en de killing fields, schoolgevangenis en het konings huis zijn dan ook van het "te doen" lijstje af. Gisteren naar de markt geweest: enorm complex met allerlei kledingstalletjes. Ik voelde me echter nog steeds niet helemaal lekker van de reis en ben maar door de stad gaan wandelen. Een locale toko binnen gestapt en al slurpend van mijn veel te zoete koffie de tijd lezend doorgebracht. Toen ik besloot weer richting het hotel te gaan, viel het me op dat het regende. Ik dacht met mijn domme hoofd dat het gewoon een buitje was, zoals we die in Nederland kennen en liep niets vermoedend de straat op.. Plons! Daar stond ik dan met het water tot mijn knieen in de plensende regen. Snel acherop een motor gestapt die zich vervolgens met een rotgang door de rivier begaf. Eenmaal aangekomen was ik dus een verzopen kat en baalde als een stekker dat ik niet mijn camera had meegenomen. Op dat moment begreep ik ook gelijk waarom de straten hier zo schoon zijn, eens in de zoveel dagen spoelt al het afval simpelweg het riool in.

Morgen waarschijnlijk naar shinoukville, ergens in het zuiden van Cambodja. Ze hebben daar in de buurt een natuurresevoir wat blijkbaar de moeite waard is. Jullie horen het in de volgende blog.

Dan wil ik bij deze nog even iedereen die momenteel vol angst de eindexamenbanken betreedt heel veel succes wensen en mijn broertje Quinten feliciteren met het goede nieuws uit Amerika.

Je Angsten Overwinnen

Afgelopen dagen veel regen gehad, maar ook uitstekend naar mijn zin. Dit is mijn laatste dag in Vietnam: ik vertrek namelijk vanavond naar de Mekong Delta. Vietnam was een erg leuke ervaring, maar mijn voorkeur ligt nog steeds bij China.

Ik heb natuurlijk niet stilgezeten. Momenteel bevind ik me in Ho Chi Minh en ben naar de Cu Chi tunnels geweest. Hier waren allerlei ondergrondse gangen waar de Gorilla's jaren lang in hebben gezeten. Ze zeggen wel Amerikanen dit, Amerikanen dat, maar die Vietnamezen waren ook geen lievertjes. De vallen die zij bijvoorbeeld voorheen voor het jagen gebruikte, werden toen gebruikt om menig Amerikaan de dood in te jagen.
De tunnels zelf dwingen wel respect af. Hoewel het al stukken beter gaat met mijn Claustrofobie, moest ik alsnog na een paar meter kruipen zo snel mogelijk die tunnel uit. Ongeveer een meter hoog en ik kon er met mijn "brede" schouders nog maar net doorheen. Omdraaien was geen optie en uiteraard zag je geen hand voor ogen. Toen men de 2e tunnel betrad besloot ik me niet te laten kennen. Na een paar minuten mijn hoop te verzamelen, of eigenlijk gewoon mijn verstand op nul te zetten, begon ik door het nauwe gangetje te kruipen... Ik zorgde ervoor dat er niemand achter me zat en mijn grote vriend Erik, gewapend met een aansteker, me voor ging. Angstzweet stond op mijn voorhoofd toen we de eerste hoek omgingen en de muffe geur van aarde en zweet me tegemoet kwam. Ik hield me taai en probeerde niet te veel na te denken.. Dat ging tot mijn verbazing behoorlijk goed, tot het gebeurde.. Ik hoorde stemmen achter me en wist dus dat ik niet via de ingang eruit kon... Daar kwam nog eens bovenop dat Eriks vlammetje uitging en de wereld dus pikzwart werd. Begon te trillen en te jammeren dat ik dit echt niet leuk vond.. Maar teruggaan was geen optie, dus doorkruipen Jesse! Uiteindelijk dan toch het einde bereikt en iedereen was wel enigszins geschokt hoe ik de tunnel verliet: trillend als electrische tandenborstel en een gezicht zo wit alsof ik een spook had gezien... Maar natuurlijk ook apentrots! Wat je niet dood maakt je sterker en ik had dan ook het gevoel dat ik de gehele wereld aankon.
Ik heb zelf geen foto's van de tunnels gemaakt, maar ik heb al gevraagd of Erik en Carlijn die van hen kunnen opsturen. Je weet niet wat je ziet!
Ook met een M1 geschoten bij de tunnels.. Ik maar denken dat je gehoorproblemen krijgt van het bassen, maar schieten is toch een graadje erger. Aparte is ook dat de mensen die je begeleiden niet eens gehoorbescherming hebben...


In Nha Trang nog een boottochtje gemaakt en gesnorkeld.. Uiteraard prachtig en die dag werd compleet gemaakt met een live band op de boot. Elke buitenlanders moest iets zingen, maar aangezien Erik en ik niet zo van het zingen zijn, hebben we gewoon de gitaar en bas van de artiesten afgepakt en begonnen we het intro van Hotel California te spelen. Ik weet zeker dat ons vader dat geweldig had gevonden om te zien/horen.

Ook naar een Themepark geweest hier in Ho Chi Minh.. Themepark en Vietnam klinkt al niet bijzonder veilig en toen ik me eenmaal in het voorste karretje van de achtbaan bevond, bedacht ik dat dit misschien niet het slimste is wat je kan doen. De gordel was uiteraard te klein en ik heb de gehele tocht me voor de zekerheid stevig vast gehouden aan de zijkanten van de wagen.

Vandaag nog even naar het oorlogsmuseum en me vervolgens volledig vol eten met het pizzabuffet om de hoek.
Ben dus binnenkort in Cambodja. Hier is niet bijzonder veel te doen, maar je moet er toch doorheen als je naar Thailand wilt.. Wat ik dus ook zeker van plan ben.
13 Juni ga ik naar het vliegveld van Bangkok, niet om zelf naar huis te vliegen maar om Joey op te halen. Hij gaat namelijk een maandje met mij door Thailand en waarschijnlijk Laos reizen. Dit betekend dus definitief dat ik niet voor 13 juli naar Nederland ga.

Nu even snel nog wat van deze historische stad zien en dan ben ik weer op pad mijn rugzakje en gitaar!

Diep in de Zee

Net in Nha Trang aangekomen, waar het gelukkig momenteel droog is. De laatste dag in Hoi An begon het namelijk behoorlijk te gieten. Regenseizoen of niet, het was toch weer een leuke ervaring.
Hoi An is eigenlijk een grote winkelstraat voor handgemaakte kleding, het ziet er allemaal dan ook prachtig uit. Het is dan wel een beetje duurder dan in China, maar ik geloof niet dat je een pak op maat kan kopen in Nederland voor een miezerige 60 dollar.
Helaas heb ik al een paar pakken in de kast hangen, dus om nu een nieuwe aan te gaan schaffen is een beetje te veel van het goede.
Wel heb ik een spijkerbroek en twee T-Shirtjes laten maken; zitten prima dus ik ben er erg tevreden mee.

Voor de rest is er vrij weinig te doen in de stad, dus besloten we (Emily en Eileen, twee engelse meiden die ik in Ha Long Bay heb ontmoet) een scooter te huren en zo naar het strand te gaan. Geweldig, zeker omdat ik nog nooit eerder op een scooter gereden heb. Het was gelukkig niet zo druk op de weg als in Hanoi, maar ook hier ben je vooral bezig met het ontwijken van voetgangers.

Nog naar een strandfeest geweest waar eigenlijk iedereen wel erg diep in het glaasje had gekeken. Ben daar niet al te lang gebleven, omdat ze besloten salto's in het zwembad te maken. Hopelijk heeft niemand zijn nek gebroken, want als iemand die niet in een rechte lijn kan lopen zulke stunts gaat uithalen kan het niet al te best aflopen.

Nu in Nha Trang waar veel mensen komen om te duiken. Het weer voor de komende week ziet er helaas niet rooskleurig uit, maar als het zich een beetje kalm houdt, waag ik misschien ook wel een duik in het diepe.

Plannen zijn nog een beetje onduidelijk, maar dat vind ik eigenlijk wel een beetje fijn. Misschien ga ik op een tour de Highlands in. Ziet er allemaal prachtig uit op de foto's, dus even kijken hoe diep ik daarvoor in mijn buidel moet gaan graaien.

Nu even door de stad wandelen, kijken of het wat is. Mijn hotel bevindt zich zo'n vijf minuten van het strand en van het centrum, wat dus ideaal is.
Misschien een biertje op het strand, want er is iets te vieren: Ik ben vandaag precies vier maanden in Azie!

(P.S. Koop geen slippers in Hoi An, die van mij zijn al twee keer kapot gegaan.. Maar wat wil je voor 2 dollar per stuk)

Het Visumprobleem

Eindelijk weer eens wat tijd voor een blog.
Ik bevind me momenteel weer in Hanoi, een stad waar ik het best wel naar mijn zin heb, ondanks de enigszins hoge kamerprijzen.
Maar omdat je moeilijk de gehele reis in een stad kan doorbrengen zijn we vorige week naar Sapa geweest, een stadje in de bergen vlakbij de Chinese grens. Heel mooi en rustig, zeker in verhouding tot de hoofdstad. We hadden een tour geboekt, maar dat was nogal een afknapper: Vele dingen die in de folder stonden hebben we niet gezien, iets waar je niet echt vrolijker van wordt.
Tijdens de tour bleek een Amerikaan te zijn verdronken bij de waterval (die wij dus niet gezien hebben) en om eerlijk te zijn was dat wel even schrikken, het zou je maar zelf overkomen...
Uiteraard was het niet allemaal slecht en heb ik toch nog wat leuke plaatjes kunnen schieten. Ook het een en ander over de cultuur ontdekt. Zo hebben sommige vrouwen een rood rondje op hun voorhoofd. Het blijkt dus dat als mensen hier veel last van hoofdpijn hebben, ze een verwarmd kommetje op het hoofd drukken. Dit werkt blijkbaar, aangezien er hier vele vrouwtjes gebrandmerkt door het leven gaan.

Eenmaal terug zijn we gaan klagen en tot onze verbazing kregen we 20 dollar in onze handen gedrukt. Iets is beter dan niets en hebben de dag daarna een andere tour geboekt richting Ha Long Bay.
Dit was daarentegen een fantastische tour; heel relaxed op een bootje een paar eilanden bezichtigen vind ik niet erg. Van de boot afspringen, een paar grotten gezien en nog fijn door de bergen gehiked, wat wil je nog meer?

Ha Long Bay bestaat uit een groep eilanden waarvan sommige op dieren of dingen lijken. Het verhaal achter Ha Long Bay gaat over een draak (Long) die de Vietnamezen hielp toen de Chinezen het land binnenvielen. Volgens de legende onstonden er eilanden op de plekken waar de draak het water aanraakte, hierdoor zouden vele chinese schepen ten onder zijn gegaan. Er is dan ook een eiland die de draak zelf moet voorstellen.
Ook waren er eilanden in de vorm van een hond, twee Adelaars, baby draken, moeder draak en een incense urn.

Gisteren teruggekomen in Hanoi en nog wat mensen uit de UK ontmoet die met ons naar Hoi An gaan. Over ongeveer vijf uur van nu zit ik dus in de bus richting het beroemde kleermakers stadje.
Helaas gaat niet alles op rolletjes: Ik ben erachter gekomen dat het onmogelijk is om een Visum voor China te bemachtigen. Waardoor ik nu haast gedwongen ben een vlucht naar Hong Kong te boeken, wat waarschijnlijk zo'n 300 euro gaat kosten. Hopelijk kan ik de vlucht veranderen, zodat ik niet terug naar Hong Kong hoef te gaan.

Vandaag een pakketje richting huis gestuurd, het is hier vele malen goedkoper dan in China en de grote maakt "gelukkig" niets uit. Ik heb een geweldig instrument gekocht wat zij hier een T'rhung noemen. Wat dat dan precies inhoud horen jullie wel als ik weer terug ben.

Ik ga nu even lunchen en mijn tas inpakken, volgende blog komt uit Hoi An of Nha Trang.