Je Angsten Overwinnen

Afgelopen dagen veel regen gehad, maar ook uitstekend naar mijn zin. Dit is mijn laatste dag in Vietnam: ik vertrek namelijk vanavond naar de Mekong Delta. Vietnam was een erg leuke ervaring, maar mijn voorkeur ligt nog steeds bij China.

Ik heb natuurlijk niet stilgezeten. Momenteel bevind ik me in Ho Chi Minh en ben naar de Cu Chi tunnels geweest. Hier waren allerlei ondergrondse gangen waar de Gorilla's jaren lang in hebben gezeten. Ze zeggen wel Amerikanen dit, Amerikanen dat, maar die Vietnamezen waren ook geen lievertjes. De vallen die zij bijvoorbeeld voorheen voor het jagen gebruikte, werden toen gebruikt om menig Amerikaan de dood in te jagen.
De tunnels zelf dwingen wel respect af. Hoewel het al stukken beter gaat met mijn Claustrofobie, moest ik alsnog na een paar meter kruipen zo snel mogelijk die tunnel uit. Ongeveer een meter hoog en ik kon er met mijn "brede" schouders nog maar net doorheen. Omdraaien was geen optie en uiteraard zag je geen hand voor ogen. Toen men de 2e tunnel betrad besloot ik me niet te laten kennen. Na een paar minuten mijn hoop te verzamelen, of eigenlijk gewoon mijn verstand op nul te zetten, begon ik door het nauwe gangetje te kruipen... Ik zorgde ervoor dat er niemand achter me zat en mijn grote vriend Erik, gewapend met een aansteker, me voor ging. Angstzweet stond op mijn voorhoofd toen we de eerste hoek omgingen en de muffe geur van aarde en zweet me tegemoet kwam. Ik hield me taai en probeerde niet te veel na te denken.. Dat ging tot mijn verbazing behoorlijk goed, tot het gebeurde.. Ik hoorde stemmen achter me en wist dus dat ik niet via de ingang eruit kon... Daar kwam nog eens bovenop dat Eriks vlammetje uitging en de wereld dus pikzwart werd. Begon te trillen en te jammeren dat ik dit echt niet leuk vond.. Maar teruggaan was geen optie, dus doorkruipen Jesse! Uiteindelijk dan toch het einde bereikt en iedereen was wel enigszins geschokt hoe ik de tunnel verliet: trillend als electrische tandenborstel en een gezicht zo wit alsof ik een spook had gezien... Maar natuurlijk ook apentrots! Wat je niet dood maakt je sterker en ik had dan ook het gevoel dat ik de gehele wereld aankon.
Ik heb zelf geen foto's van de tunnels gemaakt, maar ik heb al gevraagd of Erik en Carlijn die van hen kunnen opsturen. Je weet niet wat je ziet!
Ook met een M1 geschoten bij de tunnels.. Ik maar denken dat je gehoorproblemen krijgt van het bassen, maar schieten is toch een graadje erger. Aparte is ook dat de mensen die je begeleiden niet eens gehoorbescherming hebben...


In Nha Trang nog een boottochtje gemaakt en gesnorkeld.. Uiteraard prachtig en die dag werd compleet gemaakt met een live band op de boot. Elke buitenlanders moest iets zingen, maar aangezien Erik en ik niet zo van het zingen zijn, hebben we gewoon de gitaar en bas van de artiesten afgepakt en begonnen we het intro van Hotel California te spelen. Ik weet zeker dat ons vader dat geweldig had gevonden om te zien/horen.

Ook naar een Themepark geweest hier in Ho Chi Minh.. Themepark en Vietnam klinkt al niet bijzonder veilig en toen ik me eenmaal in het voorste karretje van de achtbaan bevond, bedacht ik dat dit misschien niet het slimste is wat je kan doen. De gordel was uiteraard te klein en ik heb de gehele tocht me voor de zekerheid stevig vast gehouden aan de zijkanten van de wagen.

Vandaag nog even naar het oorlogsmuseum en me vervolgens volledig vol eten met het pizzabuffet om de hoek.
Ben dus binnenkort in Cambodja. Hier is niet bijzonder veel te doen, maar je moet er toch doorheen als je naar Thailand wilt.. Wat ik dus ook zeker van plan ben.
13 Juni ga ik naar het vliegveld van Bangkok, niet om zelf naar huis te vliegen maar om Joey op te halen. Hij gaat namelijk een maandje met mij door Thailand en waarschijnlijk Laos reizen. Dit betekend dus definitief dat ik niet voor 13 juli naar Nederland ga.

Nu even snel nog wat van deze historische stad zien en dan ben ik weer op pad mijn rugzakje en gitaar!