Daar zit ik dan in Hanoi, jaja het is me weer eens gelukt!
Uiteraard zijn er ook nog wat noemenswaardige dingen in China gebeurd, dus daar begin ik maar mee.
In Hainan heb ik de trein richting Zhanjiang gepakt, tenminste dat dacht ik. Ik bleek een kaartje voor Zhanjiangxi gekocht te hebben. Dat is een of andere buitenwijk, dus ik balen! Het leuke is dat heel de stad niet in mijn bijbel voorkomt en had dus geen idee welke richting ik op moest.
Gewoon maar de bus gepakt en na zo'n vier uur reizen en rondvragen vond ik dan uiteindelijk het mainstation. Daar werd mijn tas onderzocht en ben ik een van mijn tibetaanse messen kwijtgeraakt.
Maar goed, ik was op de goede weg (de trein ging daadwerkelijk naar Nanning) dus ik heb eigenlijk weinig te klagen.
Nanning is een gigantische stad met alleen maar hotels. Dus een single room voor 90 rmb met eigen badkamer en airco, wat een mens toch wel waardeerd na een behoorlijk lange tijd je kamer met tig anderen te hebben gedeeld.
Geen buitenlanders gezien, tot ze daar opeens stonden! Ze probeerden aan de balie het een en ander te regelen en ik ging even kijken of ik ze misschien kon helpen. Zonder het door te hebben vroeg ik in het Nederlands of ze hulp nodig hadden en wat blijkt.. Nederlanders!
Genaamd Erik en Carlijn touren zij door geheel Azië en Australië. Leuk is dat Erik gitaar speelt en er net een had aangeschaft. Dus voordat ik het wist zaten we in het park een concertje weg te geven.
Binnen no-time had menig Chinees zich in de alsmaar groeiende circel gevestigd en voor drie uur lang waren wij de topattractie in het park.
Net toen we van plan waren onze gitaren in te pakken zagen we de gehele groep in een specifieke richting kijken.
Blijkbaar was er iemand bedreigd met een pistool, als ik het oude dametje mag geloven. Dus tijd om de biezen te pakken en een buskaartje voor Vietnam te regelen. Ook ons Nederlandse koppel had besloten China te verlaten en ik heb dan ook tot op de dag van vandaag de mogelijkheid om ons mooie taaltje te gebruiken.
Tot zover Nanning en dus China. Na een rit van zo'n acht uur bevonden we ons uiteindelijk in het Hanoi. Het eerste wat je daar merkt is dat er een gigantisch golf van scooters de stad terroriseerd en het leuke is dat oversteken zeer simpel is. Wat wij in Nederland gewend zijn (voor het oversteken eerst links kijken, dan rechts, dan weer links) gaat hier niet op! Gewoon lopen, kleine pasjes en wat je ook doet: niet stilstaan. Hele aparte ervaring om je een weg te banen tussen al deze voorbijracende voertuigen.
Wat de volgende stop is weten we nog niet zeker, maar waarschijnlijk wordt het Halong Bay. Nha Trang mogen we natuurlijk ook niet uit het oog verliezen dus dat zit er ook aan te komen.
zaterdag 26 april 2008
zaterdag 19 april 2008
Altijd Vol Verrassingen
Plannen zijn er om te wijzigen, dat is een van de dingen die ik hier in China geleerd heb. Dus om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: ik verlaat China waarschijnlijk over twee weken. Niet voor het o zo schone Nederland, dat moet nog even wachten.
Toen ik nog een klein pubertje was vertelde mijn vader prachtige verhalen over een heel speciaal land, spannende avonturen in het water en het bouwen van een school waren aan de orde van de dag. Ook mijn grote broer Mattijs kan hier sinds zijn vakantie van begin dit jaar over meepraten.
Ik heb het natuurlijk over het prachtige Vietnam.
Nu weet ik dat ik altijd al gezegd heb dat zelfs vijf maanden niet genoeg is om China te zien en ik ben dan ook niet van mening veranderd, maar het visumprobleem momenteel geeft me in totaal drie opties.
- Naar Hongkong, daar een nieuw visum bemachtigen en zo terug het Mainland in.
- Het vervroegen mijn vliegticket eerder terugkomen
- Naar een ander land, daar twee weken blijven en vervolgens terugkeren naar China.
optie 2 is uiteraard een No Go, ook gezien het feit dat ik dan acht dagen in Hong Kong moet wachten voor mijn vlucht.
Optie 1 betekend dat ik in totaal 16 dagen in Hong Kong moet blijven, omdat ik toch maar een 1 maand visum kan krijgen.
Dus optie 3, die uiteraard ook het meest aantrekkelijk klinkt is het dus geworden. Even lekker twee weken Vietnam in voor een nieuw visum om daarna weer terug te keren.
Tot zover de plannen dus.
Nu even iets totaal anders, de tijd op het eiland Hainan staat uiteraard ook niet stil. Zo hebben we momenteel een typhoon! Nog nooit eerder gezien en die hoge golven zien er behoorlijk aantrekkelijk uit. Ik ben uiteraard niet op mijn hoofd gevallen, dus ik denk wel even twee keer na voor ik me in de woeste zee begeef.
Eergister ben ik naar een discotheek geweest met wat lui die ik hier heb ontmoet. Topavond gehad tot het einde.. Toen ik uit de discotheek kwam, schrok ik me toch een ongeluk. Twee meter van de uitgang lag een dode man. Hoofd onder het bloed en zag er niet bepaald rooskleurig uit. Er was wel politie, maar die stonden op zo'n 10 meter afstand een beetje toe te kijken. We besloten even te wachten op de ambulance en waren behoorlijk van slag, ook omdat iedereen er maar gewoon langsliep zonder er veel aandacht aan te schenken. De club bleef gewoon open en het was alsof er niks aan de hand was.
Na zo'n 15 minuten vonden ze dan uiteindelijk een papieren doek die ze over het hoofd van de dode heen legden en na grofweg een half uur kwamen ze met een witte handdoek aanzetten, omdat het stuk papier steeds wegwaaide. Na wat ik denk een uur gewacht te hebben, besloten we te gaan. Er was nog steeds geen teken van een ambulance what so ever.
We besloten in een andere bar maar een paar biertjes te drinken, zodat we niet met een rotgevoel naar bed hoefden te gaan. Daar hoorden we dat het waarschijnlijk een afrekening was...
China is werkelijk een land als geen ander. Mensen gaan totaal anders met de dood om dan wij in het westen.
Maar je gaat uiteraard gewoon verder, zo ga ik vandaag een treinkaartje voor Nanning kopen om daar vervolgens een visum voor Vietnam aan te vragen.
Dus over twee weken is het Jesse tussen de Vietnamezen!
Toen ik nog een klein pubertje was vertelde mijn vader prachtige verhalen over een heel speciaal land, spannende avonturen in het water en het bouwen van een school waren aan de orde van de dag. Ook mijn grote broer Mattijs kan hier sinds zijn vakantie van begin dit jaar over meepraten.
Ik heb het natuurlijk over het prachtige Vietnam.
Nu weet ik dat ik altijd al gezegd heb dat zelfs vijf maanden niet genoeg is om China te zien en ik ben dan ook niet van mening veranderd, maar het visumprobleem momenteel geeft me in totaal drie opties.
- Naar Hongkong, daar een nieuw visum bemachtigen en zo terug het Mainland in.
- Het vervroegen mijn vliegticket eerder terugkomen
- Naar een ander land, daar twee weken blijven en vervolgens terugkeren naar China.
optie 2 is uiteraard een No Go, ook gezien het feit dat ik dan acht dagen in Hong Kong moet wachten voor mijn vlucht.
Optie 1 betekend dat ik in totaal 16 dagen in Hong Kong moet blijven, omdat ik toch maar een 1 maand visum kan krijgen.
Dus optie 3, die uiteraard ook het meest aantrekkelijk klinkt is het dus geworden. Even lekker twee weken Vietnam in voor een nieuw visum om daarna weer terug te keren.
Tot zover de plannen dus.
Nu even iets totaal anders, de tijd op het eiland Hainan staat uiteraard ook niet stil. Zo hebben we momenteel een typhoon! Nog nooit eerder gezien en die hoge golven zien er behoorlijk aantrekkelijk uit. Ik ben uiteraard niet op mijn hoofd gevallen, dus ik denk wel even twee keer na voor ik me in de woeste zee begeef.
Eergister ben ik naar een discotheek geweest met wat lui die ik hier heb ontmoet. Topavond gehad tot het einde.. Toen ik uit de discotheek kwam, schrok ik me toch een ongeluk. Twee meter van de uitgang lag een dode man. Hoofd onder het bloed en zag er niet bepaald rooskleurig uit. Er was wel politie, maar die stonden op zo'n 10 meter afstand een beetje toe te kijken. We besloten even te wachten op de ambulance en waren behoorlijk van slag, ook omdat iedereen er maar gewoon langsliep zonder er veel aandacht aan te schenken. De club bleef gewoon open en het was alsof er niks aan de hand was.
Na zo'n 15 minuten vonden ze dan uiteindelijk een papieren doek die ze over het hoofd van de dode heen legden en na grofweg een half uur kwamen ze met een witte handdoek aanzetten, omdat het stuk papier steeds wegwaaide. Na wat ik denk een uur gewacht te hebben, besloten we te gaan. Er was nog steeds geen teken van een ambulance what so ever.
We besloten in een andere bar maar een paar biertjes te drinken, zodat we niet met een rotgevoel naar bed hoefden te gaan. Daar hoorden we dat het waarschijnlijk een afrekening was...
China is werkelijk een land als geen ander. Mensen gaan totaal anders met de dood om dan wij in het westen.
Maar je gaat uiteraard gewoon verder, zo ga ik vandaag een treinkaartje voor Nanning kopen om daar vervolgens een visum voor Vietnam aan te vragen.
Dus over twee weken is het Jesse tussen de Vietnamezen!
dinsdag 15 april 2008
Escape From Monkey Island
Als een ware Guybrush Threepwood waagde ik me vandaag op Monkey Island! Met mijn camera stevig in de handen verkende ik als een echte avonturier het eiland. Helaas was het niet zoals ik me het had voorgesteld. Het was meer een attractiepark met losgeslagen apen, zoals dat eigenlijk altijd het geval is.
Uiteraard is China het land om een aap op een fiets te zien, die dan vervolgens iemand aanvalt met een waterpistool in zijn hand.
Een van de jongens die meeging is heel hard in zijn rug gebeten en een ander was zo slim een banaan uit zijn rugzak te halen.. 2 seconden had de aap nodig om meerdere meters af te leggen en met ongekende snelheid de banaan uit zijn vingers te rukken.
Nog even iets over de reis naar het eiland, iets dat ik vergeten was te vermelden in mijn vorige blog: Er is geen brug die dit eiland met China verbindt. De trein werd simpelweg in stukjes verdeeld en zo op de boot gezet.. Heel aparte ervaring.
Gisteren behoorlijk verbrand, maar nu lekker bruin. Nog even en ik heb de vader ingehaald!
Daar moet je uiteraard wel flink je best voor doen, dus ik denk dat ik nog even een wandelingetje ga maken in de avondzon.
Jullie horen snel meer!
(P.S. In het park was ook een standbeeld van een apenhoofd, maar ik had helaas geen wattenstaafje bij me, Mattijs weet denk ik wel wat ik bedoel)
Uiteraard is China het land om een aap op een fiets te zien, die dan vervolgens iemand aanvalt met een waterpistool in zijn hand.
Een van de jongens die meeging is heel hard in zijn rug gebeten en een ander was zo slim een banaan uit zijn rugzak te halen.. 2 seconden had de aap nodig om meerdere meters af te leggen en met ongekende snelheid de banaan uit zijn vingers te rukken.
Nog even iets over de reis naar het eiland, iets dat ik vergeten was te vermelden in mijn vorige blog: Er is geen brug die dit eiland met China verbindt. De trein werd simpelweg in stukjes verdeeld en zo op de boot gezet.. Heel aparte ervaring.
Gisteren behoorlijk verbrand, maar nu lekker bruin. Nog even en ik heb de vader ingehaald!
Daar moet je uiteraard wel flink je best voor doen, dus ik denk dat ik nog even een wandelingetje ga maken in de avondzon.
Jullie horen snel meer!
(P.S. In het park was ook een standbeeld van een apenhoofd, maar ik had helaas geen wattenstaafje bij me, Mattijs weet denk ik wel wat ik bedoel)
zondag 13 april 2008
7/11 Blues
In Guangzhou eigenlijk geweldig naar mijn zin gehad.
Veel mensen ontmoet en veel muziek gemaakt. Elke avond zaten we voor de 7 11 met mijn gitaar de sterren van de hemel te spelen. Om eerlijk te zijn klonk het nergens naar, maar we hadden het naar ons zin en daar doe je het voor!
Mensen gaven ons zelfs geld en drankjes, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Op zijn tijd kwamen er ook mensen die dan even een liedje zongen/speelden, waaronder een Duitse blueszangeres: wat kon zij zingen, niet normaal!
Het kopen van mijn Guzheng heb ik even op de wachtlijst gezet. De nieuwe prijs voor het verzenden was zo'n 180 euro. Nog aan het overwegen of het het waard is, maar ik denk van wel.
Gisteren in Hainan aangekomen: 12 uur trein en 4.5 uur bus in de stikkende hitte, maar wat een prachtig eiland.
Je zweet dan wel 24/7 als een otter, maar de sfeer is zeer relaxed. Het is dan wel niet zo goedkoop als mainland China, maar wel goedkoper dan Guangzhou en Hong Kong.
Vandaag de dag doorgebracht op het strand en vanavond weer fijn gitaar spelen.
Twee jongens die ik in Guangzhou heb ontmoet zijn hier nu ook, dus de band begint weer vorm te krijgen. Helaas heb ik hier nog geen 7/11 gespot..
Morgen een gigantisch boeddha beeld in de zee bezichtigen, ik durf niet met zekerheid te zeggen hoe groot.. Dus dat horen jullie nog wel van me. Daarna naar een afgelegen strand hier niet ver vandaan en dat zijn de plannen tot dusver.
Even wat informatie over het stadje waar ik me nu in bevind: Sanya!
Sanya is de op een na grootste stad op dit eiland en bevindt zich in het zuiden. De stad heeft zeer veel groen en de lucht is erg vochtig. De stad wordt geterroriseerd door de vele Russen die hier van hun goedkope vakantie genieten. Dat betekent dus dat alle obers en shopkeepers een beetje russisch spreken ipv een beetje engels, waardoor het nog lastiger is om te krijgen wat je wilt. Het chinees is hier kantonees en vaak is mijn mandarijn beter dan dat van hen. Dus handen en voetenwerk weer uit de kast gehaald en nu genoegen nemen met het bord noodles dat ze je serveren, in plaats van de fried rice die je had besteld.
Nog geen idee hoeveel dagen ik hier blijf en wat mijn volgende bestemming is. Misschien Dhali of iets in die richting, we zien het wel!
Veel mensen ontmoet en veel muziek gemaakt. Elke avond zaten we voor de 7 11 met mijn gitaar de sterren van de hemel te spelen. Om eerlijk te zijn klonk het nergens naar, maar we hadden het naar ons zin en daar doe je het voor!
Mensen gaven ons zelfs geld en drankjes, terwijl dat helemaal niet de bedoeling was. Op zijn tijd kwamen er ook mensen die dan even een liedje zongen/speelden, waaronder een Duitse blueszangeres: wat kon zij zingen, niet normaal!
Het kopen van mijn Guzheng heb ik even op de wachtlijst gezet. De nieuwe prijs voor het verzenden was zo'n 180 euro. Nog aan het overwegen of het het waard is, maar ik denk van wel.
Gisteren in Hainan aangekomen: 12 uur trein en 4.5 uur bus in de stikkende hitte, maar wat een prachtig eiland.
Je zweet dan wel 24/7 als een otter, maar de sfeer is zeer relaxed. Het is dan wel niet zo goedkoop als mainland China, maar wel goedkoper dan Guangzhou en Hong Kong.
Vandaag de dag doorgebracht op het strand en vanavond weer fijn gitaar spelen.
Twee jongens die ik in Guangzhou heb ontmoet zijn hier nu ook, dus de band begint weer vorm te krijgen. Helaas heb ik hier nog geen 7/11 gespot..
Morgen een gigantisch boeddha beeld in de zee bezichtigen, ik durf niet met zekerheid te zeggen hoe groot.. Dus dat horen jullie nog wel van me. Daarna naar een afgelegen strand hier niet ver vandaan en dat zijn de plannen tot dusver.
Even wat informatie over het stadje waar ik me nu in bevind: Sanya!
Sanya is de op een na grootste stad op dit eiland en bevindt zich in het zuiden. De stad heeft zeer veel groen en de lucht is erg vochtig. De stad wordt geterroriseerd door de vele Russen die hier van hun goedkope vakantie genieten. Dat betekent dus dat alle obers en shopkeepers een beetje russisch spreken ipv een beetje engels, waardoor het nog lastiger is om te krijgen wat je wilt. Het chinees is hier kantonees en vaak is mijn mandarijn beter dan dat van hen. Dus handen en voetenwerk weer uit de kast gehaald en nu genoegen nemen met het bord noodles dat ze je serveren, in plaats van de fried rice die je had besteld.
Nog geen idee hoeveel dagen ik hier blijf en wat mijn volgende bestemming is. Misschien Dhali of iets in die richting, we zien het wel!
woensdag 9 april 2008
Het reizen is weer begonnen!
Terug in het o zo grote China!
Fijn weer eens voor een redelijke prijs een maaltijd te nuttigen, terwijl je geniet van de vele rokende/spugende mensen in het restaurant.
Ik ben dus weer thuis, het is dan wel Guangzhou maar toch.
Op het moment zijn er veel zakenlui in de stad en dus ook in mijn dorm. Ik had nogal geluk met mijn bed, aangezien er nog maar een vrij was.
Gisteren informatie verzameld voor het verschepen van mijn Se/Guzheng, maar dat blijkt iets moeilijker en duurder te zijn dan verwacht. Het is dan ook ongeveer 1.75 meter lang!
Het postkantoor wil het niet doen, hun grootste pakket was 75 cm lang dus dat red ik niet. De man in de muziekwinkel had me geholpen, dus nu kan ik het verschepen voor een miezerige 5567 yuan.. Dat is bijna 500 euro!! Het ding zelf kost maar 100 tot 300 euro, dus dat feest ging niet door.
Maar nu is er een man in mijn dorm die wat meer ervaring met verschepen heeft dan ik en die gaat vandaag ook even rondbellen..
Dus hopelijk komt hij met een redelijk prijsje aanzetten.
Hong Kong was apart, had het er niet verschrikkelijk naar mijn zin maar het was zeer fijn Fleurs ouders te zien. Zeer lekker gegeten en gezellig bijgekletst voor twee dagen. Ook de drop (en dummies) gingen er goed in, dat spul vind je hier helaas nergens.
Ik heb nu een 1 maand visum voor China, maar ben wel van plan die te verlengen. Ze vroegen er wel een absurde prijs voor, maar ik zou voor geen goud nu terugkeren naar Nederland. Veel te lekker bezig met reizen. Morgen wilde ik naar Hainan gaan, het Hawaii van China, maar blijf hier waarschijnlijk nog een extra dagje voor mijn instrument.
Na Hainan wil ik naar Hunan gaan, waarom? Geen idee om eerlijk te zijn, maar ik hoorde dat het er prachtig is.
Ons vader komt misschien niet naar China, maar gelukkig gaan we wel samen naar Madagaskar. Ook al is dat nog niet helemaal zeker, lijkt me zeer leuk samen met hem te reizen.
Nu is het tijd om mijn gitaar weer op te pakken en lekker in het zonnetje bij water te zitten. Het ware leven!
Fijn weer eens voor een redelijke prijs een maaltijd te nuttigen, terwijl je geniet van de vele rokende/spugende mensen in het restaurant.
Ik ben dus weer thuis, het is dan wel Guangzhou maar toch.
Op het moment zijn er veel zakenlui in de stad en dus ook in mijn dorm. Ik had nogal geluk met mijn bed, aangezien er nog maar een vrij was.
Gisteren informatie verzameld voor het verschepen van mijn Se/Guzheng, maar dat blijkt iets moeilijker en duurder te zijn dan verwacht. Het is dan ook ongeveer 1.75 meter lang!
Het postkantoor wil het niet doen, hun grootste pakket was 75 cm lang dus dat red ik niet. De man in de muziekwinkel had me geholpen, dus nu kan ik het verschepen voor een miezerige 5567 yuan.. Dat is bijna 500 euro!! Het ding zelf kost maar 100 tot 300 euro, dus dat feest ging niet door.
Maar nu is er een man in mijn dorm die wat meer ervaring met verschepen heeft dan ik en die gaat vandaag ook even rondbellen..
Dus hopelijk komt hij met een redelijk prijsje aanzetten.
Hong Kong was apart, had het er niet verschrikkelijk naar mijn zin maar het was zeer fijn Fleurs ouders te zien. Zeer lekker gegeten en gezellig bijgekletst voor twee dagen. Ook de drop (en dummies) gingen er goed in, dat spul vind je hier helaas nergens.
Ik heb nu een 1 maand visum voor China, maar ben wel van plan die te verlengen. Ze vroegen er wel een absurde prijs voor, maar ik zou voor geen goud nu terugkeren naar Nederland. Veel te lekker bezig met reizen. Morgen wilde ik naar Hainan gaan, het Hawaii van China, maar blijf hier waarschijnlijk nog een extra dagje voor mijn instrument.
Na Hainan wil ik naar Hunan gaan, waarom? Geen idee om eerlijk te zijn, maar ik hoorde dat het er prachtig is.
Ons vader komt misschien niet naar China, maar gelukkig gaan we wel samen naar Madagaskar. Ook al is dat nog niet helemaal zeker, lijkt me zeer leuk samen met hem te reizen.
Nu is het tijd om mijn gitaar weer op te pakken en lekker in het zonnetje bij water te zitten. Het ware leven!
dinsdag 1 april 2008
Leven in Hong Kong
Nu in het "prachtige" Hong Kong.. Net als Macau en Guangzhou is dit helemaal niks voor mij. Maar toch even de tanden op elkaar zetten en wachten op mijn gloednieuwe Visum voor China. Helaas is er een probleempje, iets wat ik heel jammer vind maar zeker weet dat de moeder blij van in de handjes gaat klappen:
Ik moet eerder terug...
Na al die gebeurtenissen in Tibet mogen buitenlanders niet langer dan 1 maand in China blijven, dus daar gaat mijn plan om China de komende twee maanden onveilig te maken.
Nu dus in HK, een stad die net zo goed New York zou kunnen heten. Hoewel ik dat niet zeker weet, aangezien ik er nog nooit geweest ben, maar toch. Nu in wat vroeger het meest gevaarlijke gebouw van HK was en ik voel me er inderdaad niet zeer gemakkelijk. Ook de mensen op de straat zijn niet vriendelijk en zullen nooit van hun leven even stoppen om een praatje met je te maken. HongKongers en chinezen zijn twee totaal verschillende mensen heb ik gemerkt, dus dat is weer een ervaring erbij.
Ze hebben wel een heel leuk Spacemuseum en een waar standbeeld van mijn grote held Bruce Lee. Gebouwen zijn hier niet hoog maar enorm en alles is zo'n beetje 4 x zo duur als in China.
Ook heb je hele informatieve borden met teksten als niet spugen, maximale straf 5000 dollar, etc. Een ding is zeker, voor 500 euro houd ik mijn spuug wel binnen. Dus volgens mij werkt het wel.
Fleurs ouders nog niet gezien, omdat we geen telefonisch contact kunnen hebben. Maar hopelijk lukt het morgen! Zou het heel fijn vinden om iemand van thuis te kunnen zien in Real Life. Dus dat wordt duimen!
Voor de rest is er vrij weinig te melden. Het weer is bagger, maar als het een beetje opklaart zit ik vooral in het park met mijn boek, genietend van de schaarse stilte hier.
Volgende bestemming nog onduidelijk, maar het is zeker weten China. Nu even fijn met de papa praten... Houdoe!
Ik moet eerder terug...
Na al die gebeurtenissen in Tibet mogen buitenlanders niet langer dan 1 maand in China blijven, dus daar gaat mijn plan om China de komende twee maanden onveilig te maken.
Nu dus in HK, een stad die net zo goed New York zou kunnen heten. Hoewel ik dat niet zeker weet, aangezien ik er nog nooit geweest ben, maar toch. Nu in wat vroeger het meest gevaarlijke gebouw van HK was en ik voel me er inderdaad niet zeer gemakkelijk. Ook de mensen op de straat zijn niet vriendelijk en zullen nooit van hun leven even stoppen om een praatje met je te maken. HongKongers en chinezen zijn twee totaal verschillende mensen heb ik gemerkt, dus dat is weer een ervaring erbij.
Ze hebben wel een heel leuk Spacemuseum en een waar standbeeld van mijn grote held Bruce Lee. Gebouwen zijn hier niet hoog maar enorm en alles is zo'n beetje 4 x zo duur als in China.
Ook heb je hele informatieve borden met teksten als niet spugen, maximale straf 5000 dollar, etc. Een ding is zeker, voor 500 euro houd ik mijn spuug wel binnen. Dus volgens mij werkt het wel.
Fleurs ouders nog niet gezien, omdat we geen telefonisch contact kunnen hebben. Maar hopelijk lukt het morgen! Zou het heel fijn vinden om iemand van thuis te kunnen zien in Real Life. Dus dat wordt duimen!
Voor de rest is er vrij weinig te melden. Het weer is bagger, maar als het een beetje opklaart zit ik vooral in het park met mijn boek, genietend van de schaarse stilte hier.
Volgende bestemming nog onduidelijk, maar het is zeker weten China. Nu even fijn met de papa praten... Houdoe!
Abonneren op:
Posts (Atom)