Daadwerkelijk tussen de Vietnamezen

Daar zit ik dan in Hanoi, jaja het is me weer eens gelukt!
Uiteraard zijn er ook nog wat noemenswaardige dingen in China gebeurd, dus daar begin ik maar mee.
In Hainan heb ik de trein richting Zhanjiang gepakt, tenminste dat dacht ik. Ik bleek een kaartje voor Zhanjiangxi gekocht te hebben. Dat is een of andere buitenwijk, dus ik balen! Het leuke is dat heel de stad niet in mijn bijbel voorkomt en had dus geen idee welke richting ik op moest.
Gewoon maar de bus gepakt en na zo'n vier uur reizen en rondvragen vond ik dan uiteindelijk het mainstation. Daar werd mijn tas onderzocht en ben ik een van mijn tibetaanse messen kwijtgeraakt.
Maar goed, ik was op de goede weg (de trein ging daadwerkelijk naar Nanning) dus ik heb eigenlijk weinig te klagen.

Nanning is een gigantische stad met alleen maar hotels. Dus een single room voor 90 rmb met eigen badkamer en airco, wat een mens toch wel waardeerd na een behoorlijk lange tijd je kamer met tig anderen te hebben gedeeld.
Geen buitenlanders gezien, tot ze daar opeens stonden! Ze probeerden aan de balie het een en ander te regelen en ik ging even kijken of ik ze misschien kon helpen. Zonder het door te hebben vroeg ik in het Nederlands of ze hulp nodig hadden en wat blijkt.. Nederlanders!
Genaamd Erik en Carlijn touren zij door geheel Azië en Australië. Leuk is dat Erik gitaar speelt en er net een had aangeschaft. Dus voordat ik het wist zaten we in het park een concertje weg te geven.
Binnen no-time had menig Chinees zich in de alsmaar groeiende circel gevestigd en voor drie uur lang waren wij de topattractie in het park.
Net toen we van plan waren onze gitaren in te pakken zagen we de gehele groep in een specifieke richting kijken.
Blijkbaar was er iemand bedreigd met een pistool, als ik het oude dametje mag geloven. Dus tijd om de biezen te pakken en een buskaartje voor Vietnam te regelen. Ook ons Nederlandse koppel had besloten China te verlaten en ik heb dan ook tot op de dag van vandaag de mogelijkheid om ons mooie taaltje te gebruiken.


Tot zover Nanning en dus China. Na een rit van zo'n acht uur bevonden we ons uiteindelijk in het Hanoi. Het eerste wat je daar merkt is dat er een gigantisch golf van scooters de stad terroriseerd en het leuke is dat oversteken zeer simpel is. Wat wij in Nederland gewend zijn (voor het oversteken eerst links kijken, dan rechts, dan weer links) gaat hier niet op! Gewoon lopen, kleine pasjes en wat je ook doet: niet stilstaan. Hele aparte ervaring om je een weg te banen tussen al deze voorbijracende voertuigen.

Wat de volgende stop is weten we nog niet zeker, maar waarschijnlijk wordt het Halong Bay. Nha Trang mogen we natuurlijk ook niet uit het oog verliezen dus dat zit er ook aan te komen.