Altijd Vol Verrassingen

Plannen zijn er om te wijzigen, dat is een van de dingen die ik hier in China geleerd heb. Dus om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: ik verlaat China waarschijnlijk over twee weken. Niet voor het o zo schone Nederland, dat moet nog even wachten.

Toen ik nog een klein pubertje was vertelde mijn vader prachtige verhalen over een heel speciaal land, spannende avonturen in het water en het bouwen van een school waren aan de orde van de dag. Ook mijn grote broer Mattijs kan hier sinds zijn vakantie van begin dit jaar over meepraten.
Ik heb het natuurlijk over het prachtige Vietnam.
Nu weet ik dat ik altijd al gezegd heb dat zelfs vijf maanden niet genoeg is om China te zien en ik ben dan ook niet van mening veranderd, maar het visumprobleem momenteel geeft me in totaal drie opties.
- Naar Hongkong, daar een nieuw visum bemachtigen en zo terug het Mainland in.
- Het vervroegen mijn vliegticket eerder terugkomen
- Naar een ander land, daar twee weken blijven en vervolgens terugkeren naar China.

optie 2 is uiteraard een No Go, ook gezien het feit dat ik dan acht dagen in Hong Kong moet wachten voor mijn vlucht.
Optie 1 betekend dat ik in totaal 16 dagen in Hong Kong moet blijven, omdat ik toch maar een 1 maand visum kan krijgen.
Dus optie 3, die uiteraard ook het meest aantrekkelijk klinkt is het dus geworden. Even lekker twee weken Vietnam in voor een nieuw visum om daarna weer terug te keren.
Tot zover de plannen dus.

Nu even iets totaal anders, de tijd op het eiland Hainan staat uiteraard ook niet stil. Zo hebben we momenteel een typhoon! Nog nooit eerder gezien en die hoge golven zien er behoorlijk aantrekkelijk uit. Ik ben uiteraard niet op mijn hoofd gevallen, dus ik denk wel even twee keer na voor ik me in de woeste zee begeef.

Eergister ben ik naar een discotheek geweest met wat lui die ik hier heb ontmoet. Topavond gehad tot het einde.. Toen ik uit de discotheek kwam, schrok ik me toch een ongeluk. Twee meter van de uitgang lag een dode man. Hoofd onder het bloed en zag er niet bepaald rooskleurig uit. Er was wel politie, maar die stonden op zo'n 10 meter afstand een beetje toe te kijken. We besloten even te wachten op de ambulance en waren behoorlijk van slag, ook omdat iedereen er maar gewoon langsliep zonder er veel aandacht aan te schenken. De club bleef gewoon open en het was alsof er niks aan de hand was.
Na zo'n 15 minuten vonden ze dan uiteindelijk een papieren doek die ze over het hoofd van de dode heen legden en na grofweg een half uur kwamen ze met een witte handdoek aanzetten, omdat het stuk papier steeds wegwaaide. Na wat ik denk een uur gewacht te hebben, besloten we te gaan. Er was nog steeds geen teken van een ambulance what so ever.
We besloten in een andere bar maar een paar biertjes te drinken, zodat we niet met een rotgevoel naar bed hoefden te gaan. Daar hoorden we dat het waarschijnlijk een afrekening was...

China is werkelijk een land als geen ander. Mensen gaan totaal anders met de dood om dan wij in het westen.

Maar je gaat uiteraard gewoon verder, zo ga ik vandaag een treinkaartje voor Nanning kopen om daar vervolgens een visum voor Vietnam aan te vragen.

Dus over twee weken is het Jesse tussen de Vietnamezen!