Welcome To The Jungle!

Na een behoorlijk lange tijd luxe, hebben we uiteindelijk toch de handen uit de mouwen gestoken. Na Krabi zijn we als een speer doorgegaan naar Bangkok, om maar niet in de plenzende regen te zitten. Daar dan een nachtje geslapen om vervolgens de trein naar Chiang Mai te pakken. Prachtige stad, maar veel hebben we er niet van gezien. Zijn de dag erna meteen op pad gegaan: een tour door de jungle!

Een jungle wil ik het niet echt noemen, maar het was wel leuk. Beetje uitkijken voor de vele gevaarlijke slangen en spinnen (die we uiteraard niet gezien hebben) terwijl we de bloedzuigers van onze voeten afplukken. Eerste dag was vooral veel lopen... En met veel lopen bedoel ik ook echt veel. Sinds Tibet niet meer zoveel inspanning gedaan, maar ik ben dan ook behoorlijk lui geweest.
Eindelijk kwamen we dan aan in het dorpje waar we de nacht zouden doorbrengen. Een paar buffels, kippen, honden, katten en een varken hielden daar de wacht en er werden al grapjes gemaakt als: welk van deze smakelijke hapjes zal ons avondeten worden. Uiteindelijk bleek het varken de gelukkige te zijn.
Echter niet als avondeten, dat bestond gewoon uit rijst en ei. Later op de avond toen we gezellig met zijn allen liedjes aan het zingen waren, hoorden we pas het gekrijs van het speenvarken. Wij hadden eigenlijk vrij weinig door, maar een paar minuten later kwam er een man naar ons toe om te vertellen dat het varken dood was en het nu gingen villen.
Uiteraard gelijk de gitaar aan de kant gezet en met camera in de hand naar beneden gerend. Wel netjes gevraagd of ik er foto's van mocht maken, wat geen probleem bleek te zijn.
Het varken lag op haar zij terwijl de inwoners haar huid verwarmden met fakkels. Onze gids ging er vervolgens overheen met een schoffel. Erg raar beeld, maar wel een hele belevenis. Later werd ook de buik enzo opengesneden, maar ik zal u de details besparen (het staat allemaal op video) Het vlees was echter heerlijk, veel verser kan u het niet hebben.
De volgende dag weer een paar uur gelopen, maar gelukkig stond er meer op de planning. Na het lopen kwamen we aan bij de olifanten. Dus wij op zo'n mega beest, wat eigenlijk totaal niet comfortabel is. Leuke ervaring, maar ik zou het niet nog een keer doen. Na het toch wel ongemakkelijke ritje op de olifant, gingen we de rivier af op een nogal krakkemikkig uitziend vlot. De gids, drie meiden, Joey en ik op het ene vlot, de tweede gids plus drie mannen op het andere. Super leuk, zeker omdat de rivier nog best ruw was op sommige stukken en wij dan als gekken te keer gingen om maar niet tegen de rotsen aan te knallen. Iets wat nog best lastig was, gezien ik de boot toch zo'n zes meter lang schat. Toen we eenmaal op het eindpunt waren aangekomen, moesten we nog een uurtje op het andere vlot wachten. De mannen hadden onderweg nogal wat problemen gehad en waren meer dan eens kopje onder gegaan.
Niet veel later weer in de tuctuc, helemaal kapot van het avontuur. Die avond nog met de groep wat gaan drinken, maar ik had waarschijnlijk iets van een zonnensteek opgelopen: hoofdpijn waar je u tegen zegt, zelfs met drie paracetamollen achter de kiezen.

Die morgen de bus gepakt richting Chiang Khong, een plaatsje op de grens van Laos. Daar overnacht en een prachtige bootreis naar Luang Prabang geboekt. Na een dag gezeur met Visa en pijnlijke achterwerken van het houten zitje zijn we nu dan eindelijk aangekomen in Laos. Luang Prabang ziet er veel belovend uit en we blijven hier dan ook een nachtje slapen, in plaats van gelijk door te gaan naar Vang Vieng.

Nu even lekker wat eten, ik sterf namelijk van de honger. Misschien dat ik een lekker varkenscarbonaadje neem.